Σήμερα είναι κάπως καλύτερα. Δουλεύω με όρεξη. Έκανα κι ένα μικρό όνειρο. Ονειρεύτηκα πως καθόμασταν ξέγνοιαστα δίπλα δίπλα σε μια ταράτσα και απολαμβάναμε τη σιωπή και την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα μεταξύ μας. Μετά σκεφτόμουν πάνω στα ελαττώματά μου και στα ελαττώματά σου και μου ήρθε η διάθεση να κάτσω να γράψω κάτι με θέμα αυτά που δεν μου αρέσουν σε εσένα. Και κάτι για αυτά που μου αρέσουν και χάρηκα που βρήκα ένα ενδιαφέρον και αρκετά δύσκολο θέμα. Το συνδίασα στην σκέψη μου με το βιβλίο που διαβάζω για το παιδί μέσα μας. Γιατί θέλω αυτά που είναι να γράψω να έχουν αντικειμενική βάση και να μην είναι επιρρεασμοί από τις πεπειθήσεις μου και τους αμυντικούς μου μηχανισμούς ή καθρέφτες δικοί μου τέλος πάντων. Κι έτσι έχω λίγη μελέτη και ασκήσεις να κάνω πριν ξεκινήσω το θέμα αυτό. Και χάρηκα που ξέρω και τί ακριβώς είναι να κάνω κι έχω έναν άμεσο στόχο πάνω στην έρευνά μου. Τώρα κάθομαι λίγο και θα συνεχίσω άλλη μια ώρα δουλειά. Μετά όταν βραδιάζει ασχολούμε με το μαγήρεμα και τα παιδιά και μόλις που μου μένει μια ώρα όταν ξαπλώνω για μένα και τη μελέτη μου. Είναι πολύ δύσκολο το πρόγραμμά μου αυτή την περίοδο και η κούραση πάρα πολύ μεγάλη. Το σώμα μου πονάει κάθε μέρα και το πρωί δυσκολεύομαι να αποχωριστώ το κρεβάτι μου. Α ναι! Ονειρεύομαι και πρωινά στο κρεβάτι. Αλλά αυτές τις μέρες μου κάνει καλό να σηκώνομαι ανικανοποίητη γιατί αποδήδω καλύτερα στην δουλειά έχοντας αυτή την τσίτα. Με μέτρο βέβαια. Μια μέτρια διέγερση μου κάνει καλό. Στην καθόλου σέρνομαι και στην πολύ μου σπάνε τα νεύρα. Εσύ πως είσαι;