Ψυχραιμία

 

Νιώθω ότι βάλομαι. Συστήνω στον εαυτό μου ψυχραιμία. Πέφτω σε απνοια.  Αναστεναγμοί. Οι αναπνοές μου βαθαίνουν. Το κεφάλι μου πέφτει και μένει να το σηκώνουν τα χέρια μου. Αποθώ το κενό και την σύγχυση.

Σκέφτομαι πως σίγουρα θα υπάρχει και κάτι θετικό σε αυτό. Θετικό ναι σε σχέση με αυτά που μου αρέσουν και με θαυμάζω στο να είμαι, να γίνομαι τέλος πάντων. 

Κανείς δεν θέλει έναν ζηλιάρη να του βγάζει την πίστη. Είναι κανόνας πως  ποτέ δεν πρέπει να ενδίδουμε στις τρελές απαιτήσεις του και τους περιορισμούς του, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Είναι γνωστό πως ποτέ δεν θα ικανοποιηθεί έτσι και θα γίνεται όλο και πιο παράλογος και απαιτητικός. 

Το κλίμα είναι πολεμικό. Ακούω τον προπονητή μου. Τα λόγια του και η φιγούρα του μου δίνουν δύναμη. Βάζουν το μυαλό μου σε τάξη.

Μα που είναι ο εχθρός; Ποιος είναι;