Ποτέ δεν τα βρήκα με αυτό που λένε σεξουαλική απελευθέρωση. Να δω έναν άνθρωπο μόνο ως μέσο σεξουαλικής ικανοποίησης δηλαδή. Η απότομη οικειότητα μου αφήνει πολύ μεγάλο κενό. Οι αμυντικοί μου μηχανισμοί αμέσως ενεργοποιούν κενό και στην μνήμη όπως συμβαίνει στα ατυχήματα. Έχω πολλές ιδιαιτερότητες που μου είναι αδύνατο να τις δείξω και να τις ικανοποιήσω έτσι αμέσως σε μια βραδιά δυο τρείς πέντε. Με μελαγχολεί αφάνταστα αυτού του είδους η ριχή επαφή η μηχανική. Έχω πολλά να βγάλω μέχρι να φτάσω στο ζώο. Όταν τα προσπερνάω γεμίζω κενά. Όταν αποζητώ αυτό το κενό σημαίνει πως δεν είμαι καλά. Αλλά και πάλι έτσι γίνομαι χειρότερα ή γίνομαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι και δεν είμαι ο εαυτός μου. Νομίζω το έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο και θέλω πλέον να είμαι μόνο ο εαυτός μου. Θέλω να μου είμαι πιστή. Και είμαι πιστή. Δεν με ενδιαφέρει να δοκιμάζω χημείες. Καμιά φορά μπορεί να το έκανα από αγάπη και δοτικότητα για κάποιον φίλο χωρίς να κοιτάξω εμένα καθόλου. Γιατί ούτε το σεξ από αγάπη μου λέει κάτι, αυτό που λέμε στοργή. Στοργή χωρίς την τρέλα του έρωτα χωρίς να υπάρχει έρωτας πάλι με μελαγχολεί. Αλλά κάπως χαίρομαι αν το θέλει ο άλλος πολύ και τον αγαπώ και τότε μισομελαγχολώ μόνο. Βεβαια τώρα έχω συγκεντρωθεί στον στόχο μου για να μπορώ να είμαι εντάξει στα όνειρά μου. Μελαγχολώ όμως που δεν γίνεται τίποτε και μένω έτσι. Χωρίς έρωτα, χωρίς αγάπη, έστω δοτικότητα και στοργή. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί συμβαίνει και ποιος Θεός το θέλει να υποφέρω τόσο και να περνάει έτσι ο χρόνος. Και στην πιθανότητα να υποφέρει κι ο άλλος έτσι ραγίζουν όλα και χάνω τα λογικά μου. Και θέλω να το λύσω αυτό το μυστήριο. Τί σόη κάρμα τρελών βασάνων είναι αυτό.. τί λάθος έχω κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή