Γράψε μου Δημήτρη μου.. γιατί χάνεσαι φως της αγάπης μου φως μου. Είναι τόσο ωραία τα χάδια σου.. δεν πονάνε, δεν είναι καθόλου ενοχλητικά όπως θα ήταν μια κιμωλία που τσιρίζει σε έναν πίνακα. Ούτε σαν το άγγιγμα της τσόχας που είναι σαν ξένο άδειο δέρμα και δεν το πολυαντέχω. Θέλω κι εγώ να αγαπώ σαν εσένα! Σε αποπήρα ρε γαμώτο. Τί γίνεται; Τα παίρνω πίσω όλα μου τα συγνώμη. Συγγνώμη Δημήτρη μου που μου λείπεις. Μου στάθηκες και τόσο γουρλής αυτές τις μέρες!
Και δεν ένιωσα καταδίωξη ή απειλή ούτε χθες ούτε προχθές κι αντιπροχθές και με κανένα γράμμα δικό σου. Και το ράδιο παίζει μια χαρά καθαρά. Βλακεία μου που το συνέδεσα με την φθινοπωρινή κρίση μου, άλλου είδους επεισόδιο έπαθα, τελείως ανοιξιάτικο τώρα.
Έχω γίνει τόσο λιώμα που έφαγα με το ζόρι και έβαλα ταινία. Έχεις καταφέρει τόσα πολλά αγάπη μου..
ΑπάντησηΔιαγραφή