Σήμερα έγραψα μια σελίδα με τους προβληματισμούς μου αλλά κάπου αγνοείται η οικειότητα και το έχωσα στο συρτάρι. Μήπως φταίει το ύφος μου που δεν είναι και τόσο γοητευτικό κι η σιωπή που μου αυξάνει τις διερωτήσεις και την αγωνία μα θα μπορούσα να ξεκινήσω από μια βάση και να φτιάξω κάτι βασικό. Χθες προσπάθησα να κοιμηθώ νωρίς, μου λείπει τόσος ύπνος, αλλά τελικά διάβαζα ως αργά και ίσως βλέπω πράγματα που αν τα δεις τρελαίνεσαι ρε γαμώτο. Πράγματα που μου συμβαίνουν κι εμένα αλλά με εμένα τρελαίνομαι λιγότερο και τα αντέχω και τα μπορώ να τα παραδεχτώ και να τα δω από την καλή τους πλευρά χωρίς να με κολώσει το κόστος. Βρίσκω τις παραμέτρους που μπορώ να παίρνω λίγο κουράγιο. Δεν νιώθω ότι είχα την πιο πετυχημένη αντίδραση αλλά προσπάθησα να είμαι αυθόρμητη και ειλικρινής και αυτό δεν το έχω μετανιώσει ποτέ όσες φορές κι αν χάνω. Ξέρω ότι αυτό είναι ο πιο σύντομος δρόμος και σε ότι έχει να κάνει με τις σχέσεις μου δεν τις πολυβολτάρω. Εννοώ δεν κάνω πράγματα για να τις τσεκάρω*. Με βολτάρετε εσείς αρκετά και είμαι εντάξει. Μ' αρέσει η βόλτα σου. Λούνα παρκ τρελό μου. Να τελειώνω γρήγορα με το συμβόλαιο να πάρω μια ανάσα. Είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Ήμουν πολύ καλή στην έρευνα και στα παζάρια, από ανάγκη δηλαδή μου βγαίνει έτσι τόσο επιθετικά. Μια ζεστή δροσερή και "ήσυχη" γωνίτσα ζητώ το έρμο να απολαύσω έναν υπνάκο.
*δεν έχει τελειωμό αυτός ο δρόμος όταν τον παίρνεις, εμένα τουλάχιστον δε με βγάζει πουθενά και απλός μου τρώει όλη την ενέργεια και με κάνει χειρότερα. Επιλέγω να δίνω όλη μου την ενέργεια στην δοτικότητα και την διεκδίκηση κι ότι θέλει ας γίνεται. Ότι κλειδιά θέλετε να μου δώσετε δώστε τα μου, δεν θα τα ζητήσω γιατί τα θέλω όλα χεράτα. Κατέληξα να συμφωνώ ακόμη και μέχρι στο να μου δίνεται την άδεια για το πότε το που και το πως θέλετε να σας μιλάω. Δεν ξέρω τί γίνεται. Ότι μου δίνεται το παίρνω, αυτό ναι το τσεκάρω, κι αν μ' αρέσει το τρώω κι αν δεν μου αρέσει το αφήνω δίπλα στον κάδο για κανέναν άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή