Ο κατάλληλος λύτης

 

Ο Γιώργος Χειμωνάς λέει ότι το σώμα είναι η λύση και καλά τα λέει. Όμως όσο κομίζω το σώμα μου και δεν λύνεται το πρόβλημα βγαίνει το συμπέρασμα ότι δεν είμαι ο ενδεδηγμένος λύτης. Το στοιχείο αυτό που δίνει ο ποιητής μαζί με τις αποτυχημένες μου προσπάθιες καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχω εκεί πουθενά. Ακόμα και σε αυτά που βλέπω τόσο καθαρά το είναι μου το μοναδικό κι αυθεντικό δικό μου είναι σκέφτομαι πως χρειάζεται να τα αποποιηθώ. Γιατί δεν θα ήθελα να αγαπήσω και να αγαπηθώ από κάτι που με θέλει διαιρεμένη διχοτομημένη τμηματοποιημένη αποσπασμένη τμηματικά αποκομμένη και κολλημένη σε κάτι άλλο ξένο κτλ. Γιατί δεν μου αρέσει να υπάρχει τίποτε δικό μου σε ένα ολόκληρο που είναι συνθετικό κομματιών ανθρώπινων ψυχών που μάλλον δεν θα ήθελαν κι αυτοί με τίποτε να βρεθούν σε αυτή τη θέση γιατί μιλάμε για έρωτα και όχι για κάποια ομαδική δουλειά. Συμπέρασμα γενικό ότι δεν μπορεί να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λύτης να ολοκληρώσει την λύση αφού ένα κομμάτι το έχω εγώ. Κάτι που δεν θέλω να συμβαίνει γιατί με βαραίνει να κρατώ κάτι από ένα πρόβλημα εξαδιαιρέτου και να δεσμεύεται έτσι η ολοκλήρωση της λύσης.  Αλλά αφού εσύ μας κομματιάζεις έτσι ελαφρά τη καρδία γιατί να βαραίνομαι τόσο. Αφού έχω το πρωτότυπο το δικό μου κι αν δεν έχω μπορώ να έχω το κενό μου, γιατί να με νοιάζει. Γιατί να νιώθω τόσο μεγάλο κενό αφού εγώ