ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΛΥΤΕΣ;
Τυχαίνει να είμαστε από τους ανθρώπους που συνήθως καυλώνουν οι άλλοι δίπλα μας. Είναι αυτό μια φυσιολογική κατάσταση γύρω μας. Συμβαίνει επίσης να είμαστε και εμείς συχνά καυλωμένοι για τους δικούς μας όμως λόγους. Αν η κατάσταση δεν πηγαίνει προς την τέχνη πάει προς το ότι θα γαμηθούμε. Αυτά είναι πράγματα που μου δυσκόλευαν πάντα την ζωή γιατί είμαι ρομαντική και πολύ πολύ κρυφοζηλιάρα και μονογαμική.
Όταν είδα τον στοίχο μου αφιερωμένο σε άλλον είναι κάτι πολύ κακό για μένα αυτό αν και καθόλου σοβαρό ως πράξη αλλά ακόμη κι αυτή του η ελαφρότητα το έκανε ακόμη χειρότερο. Εμένα με θλίβουν πολύ οι παρτούζες και τα μπουρδέλα. Με γοητεύουν γιατί είναι σα να έχουν περάσει μια γραμμή, να έχουν σπάσει το σχήμα αλλά δεν θα μπορούσα να βρεθώ εκεί με κανέναν ρόλο έξω από αυτόν του ποιητή και του φιλητή στην ανώτερη μορφή της αγάπης μου για το κτηνώδες ανθρώπινο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να αφεθώ σε μια τέτοια συνθήκη. Για τον λόγο αυτό δεν έχω ολοκληρώσει ποτέ σε ομαδικό και δεν έχω κάνει ποτέ πρώτη φορά έρωτα με κάποιον σε ξενοδοχείο. Το ότι μου συνέβη με ποίημα για μένα είναι τραυματικό. Το ποίημά μου δεν θα μπορούσε να έχει κάτι τέτοιο ως κύρια συνθήκη. Δεν μου αξίζει αυτή η συνθήκη. Ούτε το βουβό μου αρέσει. Σε κανέναν έρωτα δεν αξίζουν αυτά τα πράγματα για μένα. Ενώ η ερωτική πράξη ως έρωτας όπου και να συμβεί αξίζει παραπάνω κι από την τέχνη.
Ωστόσο δεν μου αξίζει να με δεσμεύουν και τραυματικά πράγματα. Μπορώ να διακρίνω το μίσος από την άμυνα. Και λέω ότι δεν σε έχω μισήσει. Μια θλιβερή γοητεία με καταπνίγει. Ένα λαμπρό όνειρο. Μια θεραπευτική επανατοποθέτηση των πραγμάτων στον ιστορικό χώρο και μια ατέλειωτη νύχτα που γίνεται ο τόπος κι ο πόνος μου.
Συνεχίζω να τα παρατηρώ με απίστευτο ενδιαφέρον και διεγερτική αηδία. Γνωρίζοντας τον δρόμο για το ξέφωτο και παραμένω στην νύχτα. Και δεν είμαι ο μοναχικός καβαλάρης. Μ’ αρέσει να είμαι κάποιος λυτρωτής βέβαια. Καθόλου εφήμερος και καθόλου φευγάτος. Δεν είμαι καθόλου φευγάτη, απλά ο τρόπος μου είναι δυσνόητος και φαίνεται κάπως φευγάτος.
Σε συνάντησα πολλές φορές. Κι ήθελα πάρα πολύ να δεθούμε. Το έδειξα και έτσι θα γίνεται. Εμένα ότι μου συμβαίνει στην καρδιά είναι διαχρονικό. Ξέρω να αγαπάω πρώτα από όλα με κλασικό τρόπο. Να αγαπάω μια βασική του ακεραιότητα, τον πυρήνα του άλλου, αυτόν που έχει από έμβρυο. Κι όταν γίνεται κακός έτσι να τον κοιτάω σαν έμβρυο και να αφοπλίζεται. Έτσι την παλεύω και θα την παλεύω με τους ανθρώπους. Αυτό φροντίζω να μαθαίνω και στα παιδιά μου. Πάντα υπάρχει κάπου η αθωότητα και κοιτάω καλά και δεν την χάνω.
Πολλές φορές χρειάζεται να μετακινήσω τεράστια πράγματα για να την δω κι έτσι μετακινούμε εγώ προς αυτή και τρέχω όπως ο φλας, όπως το νερό όπως το φως όπως ο αέρας κι η άμμος και τα καταφέρνω. Όσο μεγαλύτερη η κακία του άλλου τόσο την εντοπίζω και την προσπερνώ πιο εύκολα. Κι έτσι οι χειρότεροι γίνονται οι καλύτεροι μαζί μου από όλους πιο εύκολα. Το έχω δει. Μόνο που πρέπει να τους κοιτάζω έτσι συνέχεια. Ενώ θέλω κι εγώ μια φορά να κοιτάξω χαλαρωμένη. Να αράξω, όπως αράζαμε μαζί που είχαμε τους καλύτερους εαυτούς μας εκεί και δεν χρειαζότανε κάποια επέμβαση ή κάποια ειδική οπτική τέλος πάντων.
Όταν άλλαξες το βλέμμα σου δεν βρήκα εσωτερική διαδρομή και η φόρα μου με έριξε πάνω στην βιβλιοθήκη. Με εσένα δεν πρόλαβα να δω πιο μέσα. Και δεν ξέρω αν και τι υπάρχει αν δεν το δω με τα «μάτια» μου. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο θεός μπορεί να με έριξε εκεί για να μου σημάνει πως είσαι βιβλιοθήκη, εξωτερικά τουλάχιστον αν εσωτερικά είσαι κάτι που δεν θέλεις να δείχνεις.
Ο εκδότης μου μου λέει να μην είμαι τόσο αναλυτική και να ζω χωρίς αναλύσεις. Εμένα η ανάλυση με οδηγεί σε συμπυκνωμένα δωρικά και λακωνικά συμπεράσματα και έργα και είναι χαρακτηριστικό μου. Με ενδιαφέρει και πολύ η διαχρονικότητα στο τώρα. Το κάθε τώρα θα ήθελα να είναι διαχρονικό ώστε να γινόμαστε εμείς ο νεωτερισμός. Να διαγράφουμε την πορεία μας πάνω από τα κινήματα και τις φόρμες κι αυτές να φαίνονται μόνο στους γνώστες και τους μυημένους που μας κοιτούν.
Κυρίως όμως με απασχολεί πολύ η σεξουαλική μου ζωή. Θα ήθελα έναν μόνιμο σύντροφο για να μην γίνομαι μέσα μου αχταρμάς. Όμως έχω την θέση του καλυμμένη από εσένα, χωρίς λογική κι αποτέλεσμα. Ίσα ίσα και κόντρα στα δεδομένα. Με διψήφιο αριθμό αποτυχημένων προσπαθειών που σημαίνει ότι η υπαιτιότητα δεν μπορεί να είναι μόνο από τύχη ή από εμένα. Άρα είναι λάθος η άσκηση, το θέμα δεν είναι σωστά διατυπωμένο. Και δεν πρέπει να υπολογιστεί καθόλου στο σύνολο. Θα δώσουμε άλλη μέρα εξαιτάσεις για αυτό με άλλο θέμα.
Ως τότε τί γίνεται. Ο τρόπος του Χειμωνά .. και που η εξάσκηση, με ποιο σώμα. Αγάπη μου. Που με στέλνεις;
ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ ΠΕΡΑΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΕΚΑΝΑ ΒΗΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή