ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

 

Κανείς δε νοιάστηκε τον κήπο, χρόνια τώρα. Ωστόσο εφέτος - Μάης, Ιούνης - άνθισε από μόνος του και πάλι,

λαμπάδιασε όλος ως τα κάγκελα, - χίλια τριαντάφυλλα, χίλια γαρύφαλλα, χίλια μοσχομπίζελα μενεξελί, πορτοκαλί, πράσινο, κόκκινο και κίτρινο, χρώματα - χρώματα-φτερά'   - τόσο που πρόβαλε ξανά η γυναίκα

με το παλιό της ποτιστήρι να ποτίσει - ωραία και πάλι, γαλήνια, με αόριστη καλή πεποίθηση. Κι ο κήπος την έκρυψε ως τους ώμους, την αγκάλιασε, την κέρδισε όλη' 

την σήκωσε στα χέρια του. Κι είδαμε τότε, μέρα μεσημέρι, που ο κήπος κι η γυναίκα με το ποτιστήρι αναλήφθηκαν - κι όπως κοιτούσαμε ψηλά, κάτι σταγόνες απ' αυτό το ποτιστήρι

έπεσαν ήσυχα στα μάγουλά μας, στο πιγούνι μας, στα χείλη. 

                                                                                                                  3. VI.69

Γιάννης Ρίτσος