Όση ζημιά κι αν βλέπω τώρα ότι έπαθα τα χρόνια της ερωτικής μου απογοήτευσης κι αυτοτιμωρίας, όσο κι αν βασανίζομαι ακόμα από το ερωτικό μπλοκάρισμα που έχω πάθει, ξυπνάω με τέτοια δύναμη και θέληση το πρωί και τέτοια ανακούφιση που τους κυνήγησα όλους από δω πέρα που δεν λέγεται τι ωραία που νιώθω κι έτοιμη να μαζέψω τις ζημιές και να κυλίσω τον κόσμο όλο! Αρχίζω να αντιλαμβάνομαι το μέγεθος της φρίκης που πέρασα και αρχίζω να βρίσκω τον εαυτό μου. Είναι αξιοσημείωτο ότι η αφορμή να μπω σε αυτή την κόλαση ήταν η ίδια με την αφορμή του να βγω. Ήταν η επίδραση που είχε σε μένα το σκοτεινό και το φωτεινό πρόσωπο, το ίδιο πρόσωπο. Κατάφερα κι έσπασα τον καθρέφτη και νιώθω ότι πέρασαν και τα χρόνια της γρουσουζιάς. "Σπουδαία νίκη αυτή η ήττα", είναι αυτό ακριβώς που νιώθω. Και νιώθω ατόφιος ο εαυτός μου, επομένως τίποτα δε με σκλαβώνει πια. Αισθάνομαι γαλήνια, έτσι κατακτώ την ισορροπία. Τίποτα δεν με πιέζει, δεν νιώθω τίποτα φορτικό. Κι αν κουβαλώ μια ιστορία είναι ίσα ίσα το βάρος που χρειάζεται να κουβαλάει κανείς για να ανέβει καλύτερα το βουνό. Αγαπώ. Θα τα καταφέρω. Είμαι δυνατή. Κι η αγάπη μου είναι στην φάση που με εξιτάρει πιο πολύ. Είναι ώριμη. Είναι ήρεμη. Μόλις που μπήκε  στην ηλικία που θαυμάζω περισότερο. Που οι δουλεμένοι άνθρωποι ξέρουν να απολαμβάνουν αργά και ποιοτικά τον έρωτα και τη ζωή. Κι εγώ θέλω να φροντήσω ώστε να αντέξω σταθερά κι άφοβα την αλήθεια, το βάθος και την διάρκεια αυτής της χαράς, της  μυσταγωγίας. Να νιώσω άξια να την δεχτώ και να την ανταποδώσω κάνοντας όλη μου την ένταση εύρος και δύναμη ζωτική, βάση κι αεροδρόμιο για να πετάμε μαζί και να αγαπιόμαστε με φιλιά και χάδια και πράξεις ευτυχίας, σώματος και διανόησης. Ομορφιάς που το μυαλό μόλις τις συλλαμβάνει διαλίεται από τις ίδιες του τις χημικές εκρήξεις. Μαζί σου θέλω να τα ζήσω αυτά, γιατί μαζί σου τα συναισθάνομαι. Κι αν είναι ψέμα όλο αυτό ας είναι να ζω με όνειρα. Μαζί σου ή με όνειρα. Όλα τα άλλα με βγάλαν στην κόλαση και δεν θέλω να ξαναπάω.