ΜΙΚΡΟ ΜΙΚΡΟ ΚΟΧΥΛΙ
Άρχισε πάλι να σε πλάθει η σκέψη μου
Και μια ζεστή μελαγχολία να σε φέρνει από τον Ήλιο
Όπως στα δάκτηλα μου τρέχει η άμμος και σκορπίζεται
Έχω την ίδια αίσθηση ακριβώς να αργοκυλάει από την ήβη.
Πόσο μου λείπει η ανάσα σου σε όλα κι αν τη γύρεψα
Τόσο που είναι αυτό το άπιαστο που πάντα από τον άνθρωπο ίσως λείπει
Αυτό που χάνεται όταν από τα γύρω πράγματα πιανόμαστε
Το κάτι αιώνιο κι αχόρετο που ανοίγεται στη λήθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή