Έχω θυμώσει. ΔΕ μ’ αγαπάς. Όχι μάλλον… σου συμβαίνει κάτι που δε πάει το μυαλό μου. Θα είναι κάτι εξειδικευμένο. Εγώ είμαι πανεπιστήμονας. Βέβαια! Ήξερα πώς να κάνω μια γυναίκα ευτυχισμένη. Όμως ένας άντρας σε γυναικείο σώμα είναι αλλιώς. Δεν επιδέχεται κατάκτηση. Αυτό, ναι, είναι εξειδικευμένη γνώση. Θέλει πείρα. Είναι αξίωμα. Όπως και ότι το ουδέτερο δεν αποφασίζει ποτέ. Δεν κολλάει με τίποτα και πάει με όλα. Σε λίγα χρόνια θα είναι οι περισσότεροι έτσι. Εμείς θα έχουμε γίνει ποιήματα μέχρι τότε. Έχω και μιαν ερώτηση. Πότε θέλεις να μιλήσουμε; Δε λέω να λύσουμε το Κυπριακό. Δεν είναι Γόρδιος ο δεσμός μας Μέγα Αλέξανδρε! Ναυτικός είναι ο κόμπος. Μα καλά δεν έχεις περιέργεια να δεις πόσα γκελ θα κάνουν τα λόγια μας όταν βρεθούμε; Τι σκέφτεσαι, μπορείς να μου πεις; Θα μεταναστεύσουμε φέτος μαζί την Άνοιξη; Θέλω να πάμε για βότανα σε μια καλύβα στον Ταΰγετο και μόλις ψηθεί το χορτάρι, αρχές καλοκαιριού, να κάνουμε τα συμπόσια στην Ανάληψη με τη χειροτεχνία για τα καλαμάκια. Κι αν ανοίξουν οι δρόμοι πάμε βόλτες και ταξίδια για δουλειές. Λογικά και Εφαρμόσιμα μιλάω. Ορίστε, δε θέλω να σε κλείσω σε κανένα πύργο με κροκόδειλους. Εσύ με βγάζεις συνέχεια στην αρένα με τους μονομάχους. Χωρίς πρόταση. Κι ύστερα λες ότι μ΄ αγαπούσες. ΔΕ μ' αγαπάς. Άντε τώρα να δεις τους κροκόδειλους γιατί κλαίνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή