"μια δέσμη αχτίδες στο νερό"

Ραγίσματα πάγων σε πολική ατέλειωτη μοναξιά

φλόγα του κίτρινου κερένιου ρόδου-

πάθος που ξέρει να μεταπλάθεται

τεφρή ουσία μυστική

πηλός στα χέρια του τεχνίτη.

Ειν΄ η σκιά σου καθώς σπαράζει

όμοια με τη ζεστή φτερούγα του πουλιού

σα μάτωσε το τρυφερό απάτητο χιόνι-

ομορφιά ευκίνητη σπασμωδική και σαν απο κοράλλι.

Ειν' η σκιά σου

φωνή του ενδόμυχου δοκιμασμένου κόσμου

το αστάθμητο η απόχρωση

ο λυγμός των αποσιωπήσεων

η τομή που ξεχωρίζει

η αιχμή που θανατώνει.

Η ευγένεια η καλωσύνη χρωματίζουν τη μορφή σου

η αιθρία του χιονιού του κύκνου συμπληρώνει το μυστήριο

      της-

ένα με την ύλη του γλαυκού σαν ξημερώνει

ένα με το κόκκινο τριαντάφυλλο

στη μοναξιά του χειμωνιάτικου κήπου.

Α. Δρίβας

(foto by me)