δίχως μεταφορά στη πυρά

νιώθω αυτή τη ψύχρα στα πόδια 

τα χέρια τρέχουν τον κρύο ιδρώτα

σα να αισθάνομαι τα πράγματα

όπως είναι πραγματικά

μάγισσα στην πυρά!

τυλίγομαι με τα πέπλα μου

με τα ταραγμένα νερά

βλέπω στους κοκκινους όγκους αλήθειες

τόνοι στρωμάτων συμπαγείς ιδέες μυθίες

που τις διαβρώνει κατολισθένοντας 

ο ορός του ορώ -να μάθω να + χωρώ-

νιώθω ηλιόραβδος που μετράει το χρόνο

λιγάει μοναχά η σκιά του κινήται σε κόνο

κι η μόνη διέξοδος να πνιγώ στo πυρίνα

λυτρωτικά να αισθανθώ τα Εκείνα

που πνέουν τη μυρωδιά απ’ τα κρίνα

και γεννούν θεό 

-η χαρά χάδι πως χάνεται.
ποιούς ψάχνει το βλέμα μου;

πόσα ταξίδια χριάζονται
για να σβήσουν έναν αποχωρισμό;-

(art Maitland)