δίπλα σε αρπακτικά

πέτρα πέτρα στην πτέρνα φυτρώνουν φτερά
αμάλλιαγα ακόμα τρυφερά και κλειστά
σαλεύουν τους πρώτους τους χτύπους
σε βράχο ξαπλώνουν, δίπλα σε αρπακτικά,
παράμερα γυμνάζονται με χάδια γλυκά
τραγούδια που δυνατά τους ψυχοψιθυρίζω

(art Υβ Κλάιν)

piso

τα πάντα είναι κομμάτια του τώρα

με μια λόξα, τη γραφή, ιστορία αναδρομική

σαν μια illustration αθώα πραγματικότητα,

μπρός ..πίσω

-..γράμματα στον μπαμπά

απ την μητέρα και τα παιδιά..-

είμαστε καλά και το ίδιο ευχομαι(θα) δια εσένα

(art Eggonopoulos)

Αμπαλάρωντας το αντίο, no2

γαζί στη σιωπή της βαρκας η μηχανή καρίνα χαρακτηκή

περπατήματα του Σαρλό να είναι οι σκέψεις..

ο

(art Vakirtzis)

souvenir de ZANTE

-στην κόχη του όχι να νεύω τα ναι-

κλωνάρια αναμαλλιασμένα
κορδέλες σε ανέμου ανασαιμιά
καρδιογράφημα του θεού
απ’ τον Στράνη τα όρη του Μοριά

είναι που πάλι με επισκέπτεσαι
κάθε που ανοίγω την πόρτα να βγω
, πάμε , τα ίχνη σου θα έπαιρνα
να ’θρώ να σε βρω

για μια στιγμή πληρότητας
που οι αισθήσεις θα πετάν και θα απλώνονται στο τοπίο
ανώτερα βέβαια απο οπίου παραίσθηση σαν βγαίνει η ψυχή απ’ το σώμα
όπως το τζίνι απο λυχνάρι, και η ευχή είναι στης προσπέρασης την στροφή
να μην σκοτωθούμε, να αγαπάμε και να νιώθουμε
την αγωνία του μυαλού στην τύφλωση του βυθού
καθώς κι όταν σκορπίζεται η ανάγκη στον αφρό του αλού.

οι λεπίδες, τα καρφιά, η ταχυδακτυλουργική παράσταση για απόψε έλαβε τέλος
στα καμαρίνια ο μάγος ταΐζει με τους σπόρους μας τα καναρίνια
κι αυτά κάποια στιγμή, κάτι θα τραγουδήσουν μαγικό

...πόσο θέλω να είσαι εδώ!
στο τελευταίο συρτάρι κάτω απ’ το συναξάρι
η κρυστάλλινη μπάλα μας φέρνει απ’ το ποτάμι
σε πίνακα του Πικάσο στα έλατα βλέπω κατάρτια

απ’ το πιθάρι μου λέω να βγω, γι’αυτό που με καλεί
τόσα όνειρα ανάκατα, συρρικνωμένος συρμός το κεραμικό
στάση Θησείο και.. pls..-!!!- don't mind the gap.

(art Mitaras)

με το βουητό της παλίρροιας

στην άμπωτη τραμπαλίζουν το σκαρί ξωτικά σκανταλιάρικα.
στη μέση το σπαν και πεθαίνουν στα γέλια με το βουητό της παλίρροιας

(art De Chirico)

τερμίτες

κυνηγημένη απ’ τα σκιάχτρα της απουσίας
στη γωνία που η ορατότητα είναι μηδενική
υπολείμματα λαγνείας ασελγούν στην ψυχή
στη θολή σκιά των πασσάλων της γκιλοτίνας
σε μονωμένο δωμάτιο εξωτερίκευσης έδρες
στο εσωτερικό πυραμίδας αντανακλαστικές
οι σκέψεις μου τερματίζουν και γίνονται
μυριάδες τερμίτες της ερήμου που με τρων

(foto by net)

Απόγνωση

δυο παιδικά χεράκια τσαλάκωσαν και μου πρόσφεραν το χαρτί

κι όμως με αρματωσιές ντυμένες παρελαύνουν οι αλήθειες

η δύναμη στάθηκε στους κόκκους της κλεψύδρας

-όσο κι αν φωνάξω η φωνή μου πως να φτάσει εκεί-

Τι κάνεις, είσαι καλά;

πόση σημασία μπορεί να έχει αυτό

πόσα ταξίδια χρειάζονται για να σβηστεί ένας αποχωρισμός

πόσοι παλμοί για να μετρίσουν αυτό που νιώθω

ποια ταινία του σινεμά μπορεί να αντικαταστήσει το όνειρο

(art Mondrian)

Προ-τ-οΊστρος

Η Ηλέκτρα είχε μήνες να φανεί στο ιατρείο της οδού Ομήρου. Η έκβαση των γεγονότων με την Εψιλον της είχε δημιουργήσει μια ξενοφοβία για τον εαυτό της και η διατύπωση των εμπειριών την έκανε να νιώθει πως όλα αυτά είχαν σταθεί τότε σε χρονοχώρους καθώς νέα είχαν αποκολληθεί από τον κόσμο της και είχαν πέσει σε μια άγνωστη Γη. Σε μια Γη με το όνομα Ζήτα.
Αυτό μπορούσε σε κάθε δύση κι ανατολή να το δει όπως χαράζει ημικύκλιο το φως και νιώθοντας την συνέχεια της πορείας του ακόμα και στο ημικύκλιο που δεν έβλεπε, ένιωθε όμως τον κύκλο.
Η ζωή της μακρυά απο την Αθήνα της άνοιγε ορίζοντες στο δάσος, ταιριάζοντας το σκούρο μπλε του ουρανού και της θάλασσας με σημάδια, νησιά που κάλλιστα θα μπορούσαν να λαχανιάσουν παραβγαίνοντας στο τρέξιμο με αυτά της Οδύσσειας ή των πειρατών.
Σχημάτισε το νούμερο στα πλήκτρα του τηλεφώνου.
-Ελίζα Προύστ παρακαλώ
-Είμαι η Ηλέκτρα Παν, ξέρετε, δεν θέλω άλλη συνεδρία, πήρα να πω ένα ευχαριστώ.
-Ηλέκτρα, που είσαι?
-τουτουτουτουτουτ..

(art Klimt)

με θέα προς την Ιθάκη

ο μπικ ο υποβρύχιος με κάρφωσε, μονόφθαρτο βλέμμα και γέλιο στραβό.
Διέσχισα το θέατρο προς το ακρωτήρι, που εκεί τυράκι θα έβλεπα μαζί Ιθάκη και Ύρμινη να με διασκελίζουν
[πες με νέα, πες με μάταια αλλα ακόμα πιστεύω πως όπως και πριν το μετά να γράφει ιστορία ..(νωπή για να ανοίξει, κι η ντροπή..στην τροπή..)]
καθώς τα σύννεφα ασπρίζουν στο υγρό βραχώδες σχεδόν κάθετο καλντερίμι μπροστά η Ιθάκη, αριστερά να καίει του ήλιου η φoρα κυματιστές αχτίδες χορεύουν σαν ένα χέρι που μου μαλάζει την καρδιά. είναι η θέα που μ'αγκαλιάζει όταν η ψυχή γίνεται Ιθάκη.
-οι γραμμές κυνηγάνε μια κόκκινη δύση όταν στην ανατολή χρυσή πύλη ουράνιου τόξου σκούρο πράσινο κι όλα μαζί ατέλιωτο μπλέ.-

(art Emilios Prosalentis)

mama

mam a

..

asto

Berline

..

συνέχια
http://www.youtube.com/watch?v=BwxJ46HWXbA
''waiting for my men

eurika

ψέματα

pou to brikes

diabolo

naNSY SE PARAKAQLO DEN 8A SOY SISXORISO POTE 8A SOY KATASTREPSO TO IALO, TIN EXEIS ..

AM

FUCK OFF

ΟΛΑ Κννενασ

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ

mamas helper

poso

+

den to pisteyeiw

sto fvw sth gh ston aera sto nero atmosfaira oyrano. ali thia soy lol

Guns 'N Roses - Knockin on Heaven's Door

μια στιγμή στο φιλμ

κρατώ ένα σχισμένο χαρτί για χάρτη

σαν ταινία αναλύει μια στιγμή οιστρική

η διαδρομή του άνω σε υπτάμενο άτι

λες πυροτέχνιμα ή καταιγίδα αστρική

ξενυχτώ σε πλευρό δορικά τρυπημένο
το περίεργο πληθος συνοστισμένο κοιτά
αίμα-νερό θεϊκο να τρέχει πυρακτωμένο
λάβας αγάλματα ζωντανα κάποιος ζητά

αυτά εναλλάσονται καρέ καρέ κομμένα
ανάκατα το ένα πάνω στο άλλο γυρνάν
μια στιγμή στο φιλμ εκεί βλέπω εμένα
με πρόσωπα που δε ξέρω μα με χαιρετάν

(art G.Steris)

οδηγούσα επικίνδυνα

οδηγούσα επικίνδυνα , όλοι λείπουν απ την πόλη κι όμως ήρθα.

με ένα κόκκινο ποτό να φιλάει τα χείλη μου και να εξατμίζει

τις κοιλότητες των δακρυγόνων αδένων ..της αστυνομίας

σκιές αίλουρες λούζουν τους τοίχους των φυλακών

μας άφησαν μέσα σε αγκαλιές με ψυχοκλόνους

να κάνουν τους κλόουν σε τσίρκο με τέντα

για να κρύβεται η βεντέτα των ειδών

σε τρένα βαγονέτα διασυρμών

ταξίδι ειδικής ανίας

εντός παρόδου

ή ρόδου

ιδού

...

.

(art Klimt/ woman in the wild)

εκίνα

είμαι σε κατάρρευση ,

εγώ , εσύ κι ο καθρέπτης

πετάν, ταξίδι για τη Βόρια Κίνα..

θυμάμαι τα απαλά βράδια εκείνα

της έναστρης πάχνης

παίζοντας μπάλα με τους πλανήτες

εσύ ήσουν, εμείς ,..τι παίχτης!

η χιονοστιβάδα της νύχτας

, τα απαλά βράδια εκείνα ,

μιας λαίλαπας, μιας θεομηνίας..

μιας ''μικρής'' ιστορίας

στα βάθη της Κίνας

πέρασε μήνας

χωρίς

(foto by net)

κορώνα

η θέα είναι σώματα σε καρφιά
(φακίρικη σανίδα του σερφ
σε φρέαρ εντώς τσουνάμι
με εθισμένα πάθη

παραμυθένια)

(art A. Kontopoulos)

ΕΞΑΙΡΕΣΗ

οι ανάσες είναι τζιτζίκια στη νύχτα

μια πεταλούδα περπατά στα νερά

-τον φουρτουνιασμένο ωκεανό-

στα αβάδιστα βάρθρα

με φτέρωμα κυανό

που σαν τ’ανοίγει μοιάζει

με έναν χάρτη για το στερέωμα

(art Perugino-St Sebastian)

νάρσκισσος

μέρες κρατώ στα χέρια το πρόσωπο μου
σφραγίζω το στόμα και μέσα μου γελώ γελώ γελώ
έπειτα περιμένω να δω με τι θα με ξεγελάσω

(art Garavaggio/Narcissus)

μπάλες προσανατολισμού

μπάλες, μπάλες έβλεπα, μικρές μεγάλες. ήμουν μέσα σε κάτι ξυλόσπιτα και ήταν άλλες του σούπερμαν, άλλες του σπάιντερμαν, του γουίνι δε πού, της πριγκίπισσας. τις ένιωθα πως κάτι είχαν μέσα τους σαν πλανήτες και τις κλωτσούσα στους τοίχους και έπαιζα. μόνη, ενώ ήταν η ώρα που έψαχνα τους τελευταίους ανθρώπους που είδα. γυρνώ τη σελίδα. -ερωτεύτηκα τον εαυτό μου και με πρόδωσε, πώς γίνεται αυτό!- εξαντλήθηκα στην υπερβολή μου. μπάλες, τόσες πολλές που σκέφτηκα να πάρω μία και για την παραλία. ένας ήλιος καυτός. σύννεφα ανύπαρκτα. γυρνάει. περνάει. χαιρετάει. κοκκινίζει. βουτάει. σκοτεινιάζει η νύχτα και το νεφέλωμα συνονθύλευμα μικρόκοσμου τιτάνιων αποστάσεων και στην απόσταξη άσμα διάνυσμα εκμηδένισμα. διαλύθηκαν, έλιωσαν τα φίλτρα των αντανακλάσεων και ο χορός των απογοητεύσεων τζαζ. -πρισματικά συναισθήματα θαυματουργά εργαλεία.- χέρια χρειάζομαι τώρα και πόδια και κορμό γερό κι -ένα έστω- ιερό να προσανατολιστώ.

(art N.Litras)

καταμεσής της άκρης

η σκέψη σαλεύει στο φεγγαρόγερμα
περνώ το αιμάτινο μονοπάτι
που σταθερά με καρφώνει
στο δέντρο της ζωής

με φωνή και μάτι που ταξιδεύει τα πελάγη
με καράβι τους καιρούς

η ταχύτατη κίνηση την αλήθεια παγώνει
δεν είμαι μόνη
δεν είμαι εγώ κι η σιωπή
κι αυτή η οπτική
που γδύνεται κατανοητή
διηνεκήτητα οξιμένη

-κλείνω άλλο ένα γεμάτο κουτί
που χωρά και τα άλλα
σα μπάμπουσκα τα χαρτιά
με το αποτύπωμα της μεταβλητής
η λύση τερμάτισε

η ραφή.. ανάσες καθάριες

καταμεσής της άκρης -

(foto by Fanny/Delphi)

Λολα (απόσπασμα)

..ολική επαναφορά, ανούμερη άνοιξη

μάζεψε λουλούδια

-κόφτο, μη γελάς

[μειδίαμα]

-μάζεψε τη γλώσσα

συντακτικό, γραμματική, μέρη του λόγου

ακρίδα του λόγγου

ξάκρισε, γδάρ’το πλάι

κι άη στον αγύριστο, χέρι χέρι παντού

ποιος ξέρει

νηστικό το νυστέρι, υγρά σαρκασμού

μονόφθαλμα πόδια

και χέρια με ράγες στα αυτιά

τόσο κανονικά..

(art Dionysos)

Φίλτρα

..αποτσίγαρα επιπλέουν στην λεκάνη..
-Δε μ’αγαπάς- φεύγεις, απόκριση σιωπής
Κάθε λογής ζωύφιο φονικό έχει βρει

καταφύγιο εδώ μέσα, θερμά έρμαια..
στην άκρη της ερημιάς ραντεβού
βουλιαγμένοι δαίμονες δώσαν,
στο κρεβάτι μου άπλωσαν
να σκεπαστούν χαρτιά..
περιπλανώμενα, δεμένα
σε αετού ουρά, αραγμένα
-o μετεμψυχωτής που έγινε αρνί
να βελάζει πάνω σε μαύρο βελούδο-
μυστικός νηστικός

και μόνιμα νυσταγμένος
ακόμα, περιμένει την πράξη,
''σε θέλω''

σαν θρυμματισμένη

λύτρωση

(foto by me/aitoliko)

ΤΙ-ΜΩΡΙΑ!

δεν είσαι εσύ το ΈΝΑ απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το δυο απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το τρια απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το τεσερα απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το πεντεαπ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το έξι απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το επτα απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το οχτώ απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το εννια απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το δέκα απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το έντεκα απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το δώδεκα απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το δεκατρία απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το δεκατέσερα απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το δεκαπέντε απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το δεκαέξι απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το δεκαεπτά απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το δεκαοκτώ απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το δεκαεννιά απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το είκοσι απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το εικοσιένα απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το εικοσιδύο απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το είκοσιτρία απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το εικοσιτέσερα απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το εικοσιπέντε απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το είκοσιέξι απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το εικοσιέπτά απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το εικοσιοκτώ απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το είκοσιεννιά απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το τριάντα απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το τριανταένα απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το τριάνταδύο απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το τριαντατρία απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το τριάντατέσερα απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το τριανταπέντε απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το τριάνταέξι απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το τριανταεπτά απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το τριάνταοκτώ απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το τριανταεννια απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το σαράντα απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το σαρανταένα απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το σαράνταδύο απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το σαραντατρία απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το σαράντατέσερα απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το σαρανταπέντε απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το σαράνταέξι απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το σαρανταεπτά απ τα εκατό, δεν είσαι εσύ το σαράνταοκτώ απ τα εκατό, δεν είσαι εσυ το σαρανταεννιά απ τα εκατό, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΚΙ!!!!!!!!!!!!!!

- είσαι κάτι παραπάνω, α!± -

(art Stathis Kosmas)

ΔΙΠΛΟ ΚΟΝΙΑΚ-μαρασκίνο

σε χάιδεψε..

έκλεισε τα μάτια, σχεδόν τέλεια

σε μια στροφή, στυφή αφή και λεία

[Τελετουργία]

ταλαντεύτηκα , λύγισα, λίκνισα

τα νεύρα μου στον παλμό
να συγχρωνιστώ

όπως ..καίει η φωτιά

τρέμει στο τάσι το φιτίλι

το υγρό κερί -τσαφ- φιλιά

και χάθηκα!

.. χαρίστηκε μέχρι τέλους ..

(art Γαϊτης, αφιρημενο)

διόλου βέβαια

-μη φύγεις;
-είναι τόσο συμαντικό..
, στη ζωή μου!

κατάματα θαύματα-κλάματα γυρίζουν κλεψύδρες που
κυκλώνουν την ευφυΐα με διακεκομμένη ευθεία

΄΄...ή τολμάς να τα βάζεις με τους θεούς
πλήρης μεγαλαυχίας
δια τας φανταστικάς ιστορίας...΄΄

(foto by net)

..με το πράσινο κολάρο

μπισκοτάκια επιβράβευσης σε ταΐζω στο στόμα,

με τα βέλη του έρωτα μεθυσμένα απ’το άρωμα

στοχεύω τον ήλιο, πετυχαίνω, του αέρα σημείο

σε βλέπω, εκεί σε βλέπω, σε βλέπω ..στο πλοίο

-..-με αρρωσταίνεις-, μου καις τον κερατοειδή..-

-..τα ΄΄γιατί΄΄ μου μέσα! που είσαι στολίδι;..-

χάος, ανατολή, άροτρα τα εδάφη μου αναδεύουν

-τρακτέρ που ντελαπάρουν, πετώ, που τρακάρω; -

[το μαστίγιο που σου χάρισα.., χτύπα ’’μη’’ τα πάρω!]

χώνομαι σε ένα πιθάρι κάτω από μια αρχαία ελιά

στα λαγόνια μου έχω καρφιά

να συνομιλώ με τω θεό!

Ω ναι, τι μαφία!

με αφή με αφή με αφή

Αααααααααααα κι αμαρτία!

(foto by net/sellas)

ψυχές -μας-

Απόψε πλημμυρίζει ο ουρανός
,ψυχές,

σκοινιά στα πανιά
κάτι ξωτικά στο σκαρί τους
παλεύουν να πιάσουν,

φως,
σε μια γωνία της παλάντζας
η φωτιά χορεύει τα πέπλα
-κίνδυνοι που ελλοχεύουν-
τρίζουν τα σύννεφα
ηλεκτρίζονται μέδουσες
αστραπολαβούν σύρματα
συντρίμμια λευκά στον αέρα
γραμμές,

½ ,

κομμένες .

Καλόγρια, καταιγίδα, ξημέρωμα 16-10-09

(foto by me)

ΕΝΑ ΞΕΡΩ

οτι Ζώ

-, χμ, απο..-

θαύμα!

off the record:

-απο ξόφαλτση στο μηρό..

-ή στην ΄΄πτέρνα΄΄ με φτερά

-στο κέντρο τότε με τον λοστό

-απο DNA σε ιστό ηλεκτρικό

στου μαμουθ το οστό

-απο λάθος για το σωστό

-ωστε έτσι εεεεεεεε,

είναι αυτό που το θέλεις

ενώ το έχεις!²

τη Θεά, ΖΩΗ!

*foto by me

φαχ! πόσο σεα γα πω

μπορεί να είμαι μπιμπελό

στην άκρη του ματιού σου

δάκρυ χαράς, περιπέτια μελό

Ιωνικό δόρι, βάκχου δώρο

ΑΧΩ ΠΟΖΟ ΣΑΓΧΠΩ

-ποδί μου χεριμε, Σωκραν τι -

κι ας λειπεα απε τι ορθογραφία

ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΤΗ ΜΟΥ-το κανάλι ρεμάλι

΄΄κόλλαση οι άλλη..οίστρο, δεν θέλω να κομπλεψάρεσαι αγάπη μου, μοναδικός είσαι!

(art pls help, i don't remember!)

ΣΕ-ΛΑ-Σ-Ξ

Αρβύλες έβγαλες;
έβαλες στο φτερό προφυλακτικό!
το στερέωσες με άμα ταχυδακτυλουργικό
-τι είσαι εσύ για να χύνεις μελάνια!-
στα φεγγάρια, κάπου δουλεύουν φτυάρια
-δεν τριγώνται ιδεατά με προστακτικό-
κάηκες, δεν κάηκες αθάνατο νερό ιερό
η μορφή σου συνάδει με ηλιαχτίδα
[-σου λέω- με την μελαγχολική λάμψη
του παραδείσιου Άδη -την είδα-]
με κοθόρνους των στον Πλάτωνα
ψέματα, αέριδες, θάλασσες
ουρανούς κι αστέρια
-και μπεεε ο Πάνας-
κουδούνι!

(foto by net)

ZΑΝΤΕ

(Θα πάω και θα τους πω)

-Μεγαλύτρωτε μου έρωτα-

Σολωμό έχεται;

Αυτόν, συσκευάστετον παρακαλώ, εδώ θα τον φάμε;

..κίτρινο μπουγαρίνι του πυρετού

Νταν , μια καμπάνα..

Ένας Έρως στο παντού

-Μαμά, ντρέπομαι,.. ο Κύριος - η Κυρία..

Κυριακή γυρισμός, Δεύτέρα, ..

Τι σου είναι πια η καθημερινότητα!

Εκδρομή, μέλλον...

και

(art Th.Rallis)

για μυημένους

ή ξένοι -ξένιοι Εσκιμώοι- πίνουν -σε κολονάτα- τσάι Δελφών με αφρό στην Σαχάρα που η άμμος ζάχαρη άχνη έγινε
-κι..άχνα-
θωπεία θαμπώνει κρύσταλλα βουίζουν και τσιρίζουν με την αφή να γυρνά να γυρνά να γυρνά και ξέσπα στην υγρή αγκαλιά, μάθε να φιλάς απ’ τα φιλιά, χαρίσου στου πάνω το παντού, κι ανάποδα, να γυρνά να γυρνά να γυρνά το αίμα κάτω απ το δέρμα, κλείνει το δέμα, ανα θέμα, διεύθυνση κι επίθετο, θεά!

σε ακόρεστους κίονες -κισσούς- σκόνταψα τα ακρογόνατα

συνοψίζοντες κώνοι με ρουφούν στην γωνία

της σκέψης μου ταινία, τα ινία εσύ οδηγάς

ασύντακτες λέξεις συνουσίας, -τι αμαρτία!-

γίνονται ποίηση στο λαιμό που κολλά.

απόψε τον λυρισμό σου αρπάζω

σαν κόκορα απ’ το λιρί, ανταυτού

ανατέλλω, σε βωμό θυσιάζω

ότι απέμεινε να το πιώ σα σκυλί

μια ιέρεια από λαβύρινθο που ξυπνά

τρυφερά στα μαλλιά φίδια την γλείφουν

καθώς στα χέρια τις οι λαβές απο μέτωπα

κεφάλια για σκεύη με μάτια γεράκια

που κολυμπούν σε κοιτούν ταπεινά

απύθμενα βάθρα τον ουρανό σου ας σκίζουν

κι όλα τα αστέρια διαμάντια

που το τοτέμ σου στολίζουν

σταγόνες γίνεται η θάλασσα

ν’αγκαλιάζει όταν η μοίρα στενάζει

όσο όσων σέρνεται η αλυσίδα

όσων ως ον υπήρξαν

για να υπάρχουν

και

πατρίδα η ζωή

-ή- .

ντύσου με τις φλούδες των σταφυλιών

στον χειλιών τους τον χείμαρρο

σε χυμούς με χίμαιρες χίμιξε, ξένη!

..στην προσμονή της μίξης..

κάτι ξεχάστηκε ξάγρυπνο

κάνοντας την συντέλεια να λάμπει

στο πλάι σου σαν αρχής παραμύθι

...

Άκου,

χορωδίες εις

μίαν ιαχής φωνή

δίνε μου εσύ μαγεμένα

- κορώνα γράμματα γράμματα -

..γράμματα σε έρωτᨳ βουτηγμένα

να τα πληρώνω με όνειρα

κέρματα στην στέρνα

αστέρια-αστεριά

..πάμε..

(fotos by me/ Aitoliko)

Της ψυχής σου η ΠΟΛΗ

ο καφές είναι για τα λαγωνικά
στην ετικέτα του superman
κρύβονται κάρβουνα μαγικά
το κεφάλι που στηρίζεται
η γνώση να γεμίσει -γυρίζει-
χυμένα κεριά και ιπτάμενα χέρια
ΙΠΤΆΜΕΝΑ ..γκουχ!
-της τράπουλας τα χαρτιά-

''ανατολικά της Εδέμ''

Αέρας αναρυγά την αλμύρα
λιοπύρι γδύνεται φεγγάρια
Κυματίζοντας σκισμένο τον φερετζέ
Νούφαρο κίτρο μου τουλίπα μενεξέ
Το ωραιότερο το ρόδο του μπαξέ
Μάδισε σε σεντόνια κόκκινα χρόνια
Έρωτας κι αλλαλαγμοι σε αλώνια
Του πάθους γκρεμοί-μπακλόνια
''ανατολικά της Εδέμ''

(art Th.Rallis)

''η μη έχουσα τον λόγο''

''..Τα έγχρωμα φύλλα στα νυκτέρια δένδρα..

θαύμα ξέντυτο, φθορά, διαφθορά
Για εν' άτομο μόνο και μόνο.

Η εκ των αγνώστων ωραιοτέρα
Η διαπρέπουσα καλλεί
Εσαεί ψυχορραγεί και εις τον αιώνα
Με μι' αγκάλη κι ένα μαγκάλι.

Αστέρια της καρδιάς της, φως μου, στα μάτια όλου του κόσμου.''

-Πώλ Ελυάρ-

σε θέες διαμπερείς

οι εκτροχιασμοί ,
η νέα περιστροφή

για αντισώματα
άϋλα να γυρίζουν

σε -μαυρες- τρύπες
με θέες διαμπερείς

(art Θ. Ραλλης)

τα αγαπούσα

λαβές

με τις λαβές των χειλιών

σου αναρριχώμαι

και κατρακυλώ στην κοιλότητα

του λαιμού σου που

ποτάμια αιμάτινα υποδερμικά

τρεμίζουν τουλίπες σε

αγρούς που δέρνονται απ'

ανέμους στο δέρμα

δένομαι στο βλέμμα

το ασφυκτικά κοντινό

..

κόμπος

(art France von Stuck)

όσο ο ανανάς με τον φοίνικα

(ή το καινούριο μου αυτοκίνητο)

..ώτα μεταξωτά αμαξώματα όματα..
-ας καταβάλουμε παρακαταθήκες-
σε πιστωτικές πίστες,
με κομμένες ανάσες συνδέσεις
, συνθέσεις απο ντο,
ντόρτια,
- υποθέσεις υπερβολικές -
βαλίστρες με πέτρες που πεταρίζουν
φιέστες, φονικά φρένα που υγραίνονται
και υφαίνουν ξύλα σε δέντρα με φύλλα,
-ή φίλα -απλά- άξεστα ξωτικά
με ονόματα σε όνειρα
άωρη άγκυρα άκυρα επικυρωμένη ερωμένη
-Πάμε να γνωρίσουμε τον κόσμο,
τοπία από ελικόπτερα προβάρουν
στην οθόνη ανα Ζ’ δευτερόλεπτα
’’Όχι, μάλιστα’’
-Made in Malaysia
μίλα ελληνικά! ο αλλοολισμός..
αστεράκια, καρδούλες, πήγαινε έλα
και πιο πέρα πέρα πέρατα πέρα τα ΤΑ
Παιανίζοντα, ανοίγματα με μουσικής
σκοπό άνω, όπως ο ανανάς με τον φοίνικα!
φως σε ορικό πρίσμα, κονσόλα πιλοτηρίου,
κολόνας ναού, ποτηριού, κρύσταλλο, πλαστικό, εγω , εγώ , εγώ!
οδηγώ, η άσφαλτος σφαλιαρίζεται
και τα λέει όλα, νεράκι
, στο χώμα..


(art Frans von Stuck)