souvenir de ZANTE

-στην κόχη του όχι να νεύω τα ναι-

κλωνάρια αναμαλλιασμένα
κορδέλες σε ανέμου ανασαιμιά
καρδιογράφημα του θεού
απ’ τον Στράνη τα όρη του Μοριά

είναι που πάλι με επισκέπτεσαι
κάθε που ανοίγω την πόρτα να βγω
, πάμε , τα ίχνη σου θα έπαιρνα
να ’θρώ να σε βρω

για μια στιγμή πληρότητας
που οι αισθήσεις θα πετάν και θα απλώνονται στο τοπίο
ανώτερα βέβαια απο οπίου παραίσθηση σαν βγαίνει η ψυχή απ’ το σώμα
όπως το τζίνι απο λυχνάρι, και η ευχή είναι στης προσπέρασης την στροφή
να μην σκοτωθούμε, να αγαπάμε και να νιώθουμε
την αγωνία του μυαλού στην τύφλωση του βυθού
καθώς κι όταν σκορπίζεται η ανάγκη στον αφρό του αλού.

οι λεπίδες, τα καρφιά, η ταχυδακτυλουργική παράσταση για απόψε έλαβε τέλος
στα καμαρίνια ο μάγος ταΐζει με τους σπόρους μας τα καναρίνια
κι αυτά κάποια στιγμή, κάτι θα τραγουδήσουν μαγικό

...πόσο θέλω να είσαι εδώ!
στο τελευταίο συρτάρι κάτω απ’ το συναξάρι
η κρυστάλλινη μπάλα μας φέρνει απ’ το ποτάμι
σε πίνακα του Πικάσο στα έλατα βλέπω κατάρτια

απ’ το πιθάρι μου λέω να βγω, γι’αυτό που με καλεί
τόσα όνειρα ανάκατα, συρρικνωμένος συρμός το κεραμικό
στάση Θησείο και.. pls..-!!!- don't mind the gap.

(art Mitaras)