κι αφρίζει η ποίηση

ένα ταχύτατο ταξίδι
γέμισε το μυαλό μου
μα το είδωλό μου

στην πρύμνη του καραβιού
πύρινη η κουπαστή, στέκομαι
αγγίζω τις δίνες στη προπέλα
που προσπερνάν στα νερά τα νοερά

και με φέρνει παντού
με γέρνει κατά την γέφυρα
ενός γνώριμου αγνώστου θεού
αντίκρυ, στην φθαρτή μας μορφή

(foto by frick-xristinart, Venezia Bienale)