Το τραγούδι του Δάσους

Είναι τα δέντρα του τόσο ωραία
σαν προχοράς το ακούς κατά ‘κεί
παλιό μυστικό το ταξίδι στη Γαία
δάσους πηγάδια η γλυκιά μουσική

Σα μεθυσμένος από οίνο αρχαίο
είμαι ακροβάτης του τσίρκου θεός
σ’ ένα σχοινί τεντομένο πατάω
αυλός μαγεμένος αιθέρας ανθός

Είναι το δάσος πικνό και μεγάλο
είν’ το τραγούδι του τόσο κρυφό
απομακρίνομαι μέσα του κι άλλο
κινούμενη άμμος κι απάνω περνώ

ναι,ξεγελιέμαι, οι χάρτες χαθήκαν
κι όσοι βγήκαν μου είπαν μη μπέις(?)
σειρίνες στα αυτιά μου σταθήκαν
τρέχουν στ’αστέρι της άλλης αυγής

[Να’ναι παγίδα, δεν ξέρω τι βλέπω
είν’ το ποτάμι που κυλάω γοργό
ένα σχοινί νου να σώσει εμπλέκω
πως που, να πάω, χαμός, το μπορώ]

(..μη ναι, μίνε μή ναι, μίνε..)



( θεά, σε τι δοκιμασίες συνέχια με βάζεις ,
γιατι θές ακόμα εδω μέσα να ζείς?)
το ποίημα αυτό πρωτογράφω στις 17 / 11 / 2000
...
-θεοί
[μη ναι μίνε μή ναι μίνε]

(fotoς by me)