φύλλα πουλημένης έκφρασης

[’’..ο χοντρος με την κοιλιά με λιγουρεύεται,
ασθμένοντας μιαν ανάγκη, κολλημένο κατοστάρικο
πάνω στην γυαλιστερή καράφλα του..
ένα τσιγαράκι, ένα τσιγαράκι ρε φίλε,
να κόψω τον πονοκέφαλο’’
που τσεκουρώνει ύπουλα τα κανάλια διαφυγής..
58:11
-πίασε ένα πακέτο φύλλα ρε μάγκα
-πια θές
-τα μεγάλα, ότι έχεις
-αυτά
-ναι.
..περιμένω να γίνουμε, άδειασε το κεφάλι μου τόση ώρα,
και όλο πακέτα μου σκάει τελευταία ο δικός σου,
μας τρώει, μα θα ρθει κι η σειρά του.
λες και μιλάει σε κανα πρεζάκι των σαλονιών, την είδε αρχηδας
απο τα απανωτά σκονίσματα. οι αραπάδες με τα σπιρτόκουτα στο λιμάνι
καλύτερα ξηγιούνται απο δαύτον, έτσι μου έρχεται να τονε δώσω.
όλα δανεικα είναι, θυμήσου το.. μέρες μετράει.
κι εσυ ρε ψωνιο τι πας και μπλέκεσαι με τα σκατά,
έμπνευση δίνει η βρώμα τους, στην τσίτα να γίνεις
να αράξεις σε κάποιο σκοτινό δωμάτιο,
χα..στην βοηθητική λωρίδα
του δρόμου, να στρίβεις, την βίδα, la vida..
κάτι μου θυμίζουν όλα, σπασμένα ενθύμια παιδηκότητας
κι έπητα, φαρμακείλα, γύφτικα ζεφύρια, αλβανικά πατημένα κι αράπικα, όπα ποια πιά.
..έχω νέα, γύρισε ο γιατρός,.. γίναμε..
ένα τσιγαράκι θα κάνω, να το σκεφτώ,
την ζωή μου να καθαρίσω.. κι εσυ..
τι κοιτάς μωρε φρούτο,
[δουλειά σου]..
κι έννοια Σου, ξέρω τι κάνω
________________ΑΚΥΡΩΝΩ!!!
..αυτό είναι το δικό μου φυλαχτό]

-αφιερωμένο στο Τζίμανκ και τα τζιμάνια-