«όποιος κερνάει τη ζωή αυτός τη σεργιανάει»
ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ
..αν έχω κάτι άλλο να προσφέρω πέραν της ταραχής..
Ίσως ένα μυθιστόρημα μιας διχασμένης προσωπικότητας που αγαπά και ερωτεύεται σα ζώο, σα σκύλος που γλείφει στο πάτωμα τα τελευταία ψίχουλα της φόλας και ξερνά με ηδονική ευχαρίστηση.
Ένα μυθιστόρημα για εκείνα τα παιδιά, τα μωρά που πέθαναν αβάφτιστα και ζουν στο μεταίχμιο της κόλασης και του παραδείσου περιμένοντας να αλλάξει το καθεστώς του θεού, τόσα χρόνια, που ξέχασαν αυτή τους την προσδοκία και την έχουν καταβρεί στη αιώρα τους, μόνο τσακώνονται με όσους την αποζητούν και τη θυμούνται.
ή
ΑπάντησηΔιαγραφήμε άλλα λόγια (απ' την "τράπουλα" με τον Θηβαίο και πριν απ' αυτόν):
η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
μονάχα ό,τι ξόδεψες σε προστατεύει
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ:
1.- ακολουθεί σεντόνι
2.- αυτό σαν υστερόγραφο, αλλά δεν θέλω να χαλάσει το κλίμα και το λέω στην αρχή.
βρισκόμαστε στο διαδίκτυο.
δεν γνωριζόμαστε. τουλάχιστο έτσι φαίνεται.
ότι γράφω στη συνέχεια έχει αφορμή όσα διάβασα εδώ και το ψυχικό μου φορτίο, ειδικά του τελευταίου καιρού.
τις ερωτήσεις ψάχνω κι εγώ
σε απαντήσεις ανύπαρκτες.
αν πρέπει να το γράψω,
αν όχι για σένα, για τους άλλους,
αν πρέπει να το πω με σαφήνεια,
το λέω: μικρή μου, δεν σου ρίχνομαι. :)
~~~.~~~
τι έγινε τώρα;
τί έγινε και δεν μπορώ να ξεκολλήσω από δω;
τόσο ίδια αισθήματα;
πάλι;
μα είμαι διπλάσιος από σένα, βρε μωρό,
πώς;
πώς ανατρέχοντας,
τρέχω πάνω κάτω τους στίχους σου,
μπρος πίσω τα κείμενά σου,
και με βρίσκω
στον καθρέφτη…
πώς να σου πω παράτα τα, ξεκόλλα, είσαι μικρή για οριστικά κλειδιά της ζωής,
αφού δεν είσαι,
απλώς, είσαι μισή από μένα.
αυτό δηλαδή πρέπει να παραδεχτώ;
αυτό πρέπει να ξέρω;
εγώ είμαι το λάθος; το πολύ λίγο; ο πολύ λίγος;
κι όμως εδώ ήρθα για σένα,
γιατί πονάς
οκ, κι εγώ τα ίδια, αλλά το κουμαντάρω μόνος μου
τόσα χρόνια, τόσα πολλά…
εδώ ήρθα για σένα,
για να σου πω
όσα ήδη έχεις πει
Μη φοβάσαι , η ζωή θα σου δείξει το δρόμο
ήρθα για να σου πω
Μύησέ με , θέλω να δω και πιο κάτω
συνέχεια σ’ ακούω φωνή , μου μιλάς
οι εκλεκτοί σου πάντα πληρώνουν ,
τους εκλεκτούς σου θεά να φυλάς.
τι έγινε κι έχασα το δρόμο;
τι έγινε και κάθε σου λέξη μου ξύνει την πληγή;
μιλάς για το πέπλο
του Έρωτα
και ματώνω
μιλάς για σουρεάλ καταστάσεις
και χάνομαι
μικρή μου φίλη
σε ψάχνω
στο δάσος με τις κουμαριές
σε ψάχνω στη Σαπιέντζα,
και με βρίσκω στο βουνό, ορειβάτη
με βρίσκω στο παν της φάλαινας
με βρίσκω στην πίκρα του:
κερδίζουμε περισσότερα
αγάπη μου
Σε χαμηλό κόστος.
μα δεν είναι λάθος
ποτέ, ποτέ η αγάπη
εγώ είμαι λάθος
που επιμένω να φωνάζω
άφησε με Μοίρα!
Στην αγκαλιά του
και Παν και Διώνη,
είμαι,
σε βρίσκω,
απ’ την αρχαία γενιά των θεών
ίδια
απαράλλαχτη
ψυχή μου
του έρωτα
και
του θανάτου.
και της ζωής…
άφυλος πια,
το χάδι
την τρυφεράδα
την Γυναίκα
αναζητώ
ξέρω
ότι πρώτα σου γαμάει το μυαλό
πρώτα αυτό ξεσκίζει
και μετά το σώμα
όπως κι εσύ
ξέρεις
εγκέφαλοι και μυαλά χυμένα
πάνω σε άλλα μυαλά
γι’ αυτό αναρωτήθηκα,
μικρή μου φίλη,
μισό μου,
μισή από μένα
τον μισερό
τι έγινε τώρα;
μέχρι,
που έπεσα,
μέχρι,
που εισήλθα
μέχρι,
που κάθισα στον ίδιο καναπέ
σ’ αυτόν με το μαλακό γουνάκι
και δεν σηκώθηκα
δεν εξήλθα
ακόμη
μέχρι πού έπεσα;
τώρα;
τι έγινε τώρα;
ποιος το έγραψε αυτό και για ποιόν;
εσύ;
που έγραψες
κι εγώ που θέλω;
Άγγελε μου θέλω να σε γνωρίσω, να σε ρωτήσω γιατί?
ποια είσαι;
εσύ που θες τ’ αθάνατο νερό,
μουτράκι,
που θες αγάπη
ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ?
ΥΓ.
κι άλλο υστερόγραφο,
στη θέση του αυτό.
ίσως το παθαίνεις κι εσύ.
ίσως κι όλος ο κόσμος.
στην έξοδο του θεάτρου
όλα τα πρόσωπα, μου φαίνονται ίδια.
είναι το πρόσωπο της ίδιας πρωταγωνίστριας-θεάς.
αν κατανόησες, είσαι σαν αυτή.
αν όχι μπορώ να στο εξηγήσω.
ΝΑΙ στη Σαπιένζα γυμνοί απο όλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμόνο αλήθεις ξερές πικρές και μελιαστές.
πεζοποίηση!
είναι σαν τα σίκα και τα κεράσια, να τα απολαμβάνεις λίγα γιατι αλλιως...
διάβαζα τον μομπυ ντικ που σου εκλεψα και μου φάνικε παιδικός!!
χα, αλήθεια παιδικός και ύπουλος, σα να με υποβάλει.
γράφω , γράφω απο τότε που με θυμάμαι, όσα δεν τολμώ να πώ.
μα υπάρχουν και πράγματα που δεν τολμώ να γράψω!
είναι η ανάγκη για επικοινωνία,
τόσο δύσκολη γύρω μου.
ρίχνω την πέτρα και παρατηρώ το οστικό κύμα να απειρίζεται
κι αυτοί που στάθηκα δίπλα τους στον συνεχή μου περίπατο δεν θροίζονται κάν, κι ας ήταν δίπλα απο την πέτρα, μα μοίπως τους αποκοίμησα με της φανταστικές αυτοσχέδιες ιστορίες που συνηθίζω να απαγγέλω όταν δεν υπάρχει θέμα , και σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει .
κι αυτο το οστικό κύμα έφυγε απο τον Άραξο και έπιασε Βόλο!
τέλεια!
ας μιλίσουμε τότες,
ας κάτσουμε στα ανάκλιντρα να εγκομιάσουμε την ζωή,
ας γράψουμε ένα βράδυ το:
«ΠΕΡΙ ΕΥΤΥΧΙΑΣ»
πες μου, τι είδες μέσα μου;
Μέλι ή χολή
ότι και να σαι, είσαι γενναίος
σ’ευχαριστώ
cropper
ΑπάντησηΔιαγραφήjesus crist super star!!
καλό βράδυ μωρό.
...και να θυμάσαι την μαμά να φωνάζει απο την ομπρέλα;;
όχι στα βαθυά παιδί μου!!!
χαχαχααχα
είναι η διαδρομή που έχει τ' όνομα
ΑπάντησηΔιαγραφήαραξο-βόλι.
σαν ένα άραξε
και
σαν ένα βολέψου...
άκου,
(αφιερωμένο, για τη νέα επικοινωνία)
τα πιο ωραία πράγματα
έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα
όταν πάψεις να επιμένεις
τα πράγματα τα όμορφα
όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία
κι ας ψάχνεις σε πολυώροφα στα υπόγεια είναι η θέα.
~~~.~~~
συνεχίζω...
να βλέπω στην έξοδο ένα πρόσωπο
ένα μόνο πρόσωπο
κι ακόμα,
μωρό,
δεν είναι το δικό σου
αυτό το "ευχαριστώ", τί το ήθελες;
συνεχίζει...
κάθε σου λέξη
βελόνα χωρίς κλωστή
μέσ' απ' την πληγή.
αλλά δεν είναι δική σου...
θα ζητήσω πολλά συγγνώμην,
όσο μου μιλάς.
κυρίως για την ειλικρίνεια
για την αδυναμία να πω ψέματα.
άλλωστε,
η εμπιστοσύνη κερδίζεται
σιγά - σιγά.
δεν χαρίζεται...
~~~.~~~
να σου πω:
έχω την άδεια να βάλω λινκ για σένα; (πρώτη φορά ζητάω άδεια, αλλά έτσι το είδα...)
θέλεις (εμπιστεύεσαι) να μου δώσεις
ένα μέηλ;
να σου πω
αν είδα μέλι
αν είδα χολή
(το δικό μου φαίνεται στο προφίλ)
καλό βράδυ
καλό ταξίδι
α, ξέχασα τη μαμά που φωνάζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήμην ανησυχείς,
φοράω μπρατσάκια! :}
Κόρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μπρατσάκια δεν ησυχάζουν τις μαμάδες...το λέω εκ πείρας. Ο παππούς είχε δίκιο... είσαι πολύ ταλέντο... και αν σ'ενδιέφερε σίγουρα θα ήσουν διάσημη... και είσαι τόσο μικρή... πείρα σ'αυτά δεν έχω μόνο μια αδειασμένη καρδιά, γιαυτό πρόσεχε, φύλαξε ότι έχεις να μη στο πάρουν να μη σ'αδειάσουν, οι κόλακες και δώρα φέροντες.... μία μαμά μία .....
AGAPHTE ANONIME
ΑπάντησηΔιαγραφήAYTA TA NOHMATA
LES NA MHN EINAI GIA LIGOUS???
EINAI POLLOI OI KALOI??
NA PERNAS KALA
OLA TA XOUME
OLA
ALLA
KALALLA
ANTE KAI STO SALZBOURG KAI EFYGA GIA TA BOYNA
CROPPER
ΑπάντησηΔιαγραφήAN ZHTAS SYGNWMH GIA THN EILHKRINIA
DLD + GNWMH
ALLH MIA GNWMH..
ETOUTO AP TA OLIGA MOY:
H ALH8EIA EINAI O PIO SYNTOMOS DROMOS
KAI H ZWH EINAI MIKRH
DE FTANEI
GIA OLA
PATA GAZI!!!!!!!!!!!!!
GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRN
GIATI ALLIWS DE GOUSTARW
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήpoios itan aytos o poiitis pou eipe:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΧΕΙΛΗ ΠΟΥ ΚΟΛΑΚΕΥΟΥΝ
ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΛΕ8ΡΟ
???
a re bergo!!!!
ΥΠΕΡ dionysiake me8ise ly8e!
poios??
kserei kaneis??
προς ανωνύμους κι επωνύμους
ΑπάντησηΔιαγραφήπρος κόλακες, παππούδες, κόρες και μαμάδες και ολέθρους,
προς
εμένα
κι
εσένα
κι
εσένα (από Σιένα)
κι
εκείνη
απ' όλα τα χρώματα
έχομεν
και ποιητάς
και φιλοσόφους
και γλύπτας
για όλους τα έχομεν
πάρτε πάρτε
cum on cum on cum in cumming
γιε γιε cummings
Ω γλυκιά αυθόρμητη
γη πόσο συχνά
τα
λεκιασμένα
δάχτυλα των
λάγνων φιλοσόφων σ' έχουν τσιμπήσει
και πασπατέψει
,ο άσεμνος αντίχειρας
της επιστήμης έχει κεντρίσει
την
ομορφιά σου ,πόσο
συχνά σ' έχουν πάρει οι θρησκείες
στα λιπόσαρκα γόνατά τους πάνω
συνθλίβοντάς σε και
γρονθοκοπώντας σε ώστε να μπορέσεις να συλλάβεις
θεούς
(αλλά
αληθινή
στην ασύγκριτη
κλίνη τού θανάτου τού
ρυθμικού σου
εραστή
τους αποκρίθηκες
μόνο με την
άνοιξη)
e.e.cummings [1922]
ε, ρε γλέντια :))))
και για κείνη την Ρεθυμνιώτισσα
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καρδιά μου φαρμάκι πότισα.
μια ζωή την έχουμε κουκλιά
να την πιούμε μονορούφι
ή γουλιά γουλιά.
ποιά είναι εκείνη απο την Σιένα με τα κάστρα τα ρομαντικά;
άντε βγάλε κανά εσώψυχο.
εκθέσου!!!!
ίσως εκθιαστείς!!
για πάρτη μας είναι όλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήδε το βλέπεις.
σαυτή την σελίδα
εγώ κι εσύ
να διπλωθούμε.
cropper, σε σενα μιλάω.
ΕΜΠΝΕΥΣΗ!!!!
cum on
(οφειλόμενη...)
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τρόπο allegro ma non troppo
με τον τρόπο
μιας αφέγγαρης νύχτας
που από συνήθεια παίρνει
τον δρόμο
όσων της λείπουν
με τον τρόπο
που το φεγγάρι γεμίζει
κι αδειάζει
με τον τρόπο
που το κύμα έρχεται και φεύγει
και στα χέρια μόνο αλάτι μένει
με τρόπο
κι εγώ
με τον τρόπο μου
σ' αγαπώ μωρό
~~~~~~~~
ναι,
δεν είναι κανείς
να μου 'χει εμπιστοσύνη.
8ymasai???
ΑπάντησηΔιαγραφή