Ακρωτηριασμένη ψυχή τι τσιρίζεις
γιατι φωνάζεις σε εύθραυστα αυτιά
τι αυταπάτες συνέχια ταϊζεις
γιατί στριμόγνεις στιγμές σε κουτιά
Είναι το βλέμα σου πάντα γεμάτο
είναι η φυγή σου χαρά και γιορτή
άρρωστες σκέψεις σε στέλνουν στον πάτο
ξέρω πως νιώθεις για όλα ντροπή
Είμαι φτερό κι είν’ ο άνεμος άλλοι
με φυσάν μακρυά απ’ τη πηγή
μα των ονείρων μου οι άσπροι κρυστάλοι
ξέρω πως βρήσκονται κάπου στη γή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή