Έτος μηδέν λοιπόν
και όλα κινούνται ξανά
στην ιδανική τους πορεία .
Χώμα και στάχτη
απ’ την χάρτινη πόλη
και τώρα θα γράψω ξανά
την ίδια ιστορία .
(Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία
κι όμως πεθαίνει…
ο πόνος είναι πάλι αυτός
που στο τέλος μονάχα θα μένει)
Μια στιγμή είν’ αυτή
που διαρκεί για όσα χρόνια
θα υπάρχεις , θα ζείς , θα πονάς ,
θα γυρνάν οι τροχοί στα αλώνια .
μια στιγμή …
θα διαρκέσει αιώνια .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή