σπάσαν όλα.
χάζευα την οπτική σου, την φυσική, αυτη που έκανε την φαντασία μου να μοιάζει μπουρμπυλίθρα μπροστά στην αλήθεια.
αυτά τα μικρά θαύματα σου.
αχαλίνωτη η έλειψη αυτή, για τις νεκροζώντανες ώρες μέσα απ’το φακό, ή
τον σκοτινό θάλαμο να κλέβω φιλιά πραγματικά, ανάμεσα σε φιλμ, προτζέκτορες και βρεγμένες στιγμές.
αχαλίνωτη η έλειψη σου αυτή.
κάθε μέρα.
(foto by Era)
αχαλινωτη η ελλειψη ποσο αληθεια ειναι και ποσο αχαλινωτα τρεχουν η νοσταλγια τα δακρυα της ...και τυφλοι απο τα ποταμαι τουσ σε τρυπες πεφτουμε μεσα και ξεχνουμε οτι κολυμπι ξεραμε..καμμια φορα κι εκεινοι απο απεναντι ενω φανταζουν αλλοι κι εκεινοι χαμενοι στο κολυμπι ειναι και βυθιζονατι στις δικες τους τρυπες οποτε..συνοδοιποροι εστω και απομακροι ειμαστε..λεω εγω τωρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑΙ είμαστε. ότι θέλουμε είμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι είναι τόσο ΩΡΑΙΟ το θέλουμε στον πληθυντικό του.
απο τον ηνιοχο ειναι το χερι ?
ΑπάντησηΔιαγραφήe nai!
ΑπάντησηΔιαγραφή:O)
ΑπάντησηΔιαγραφή