Νταλκαδιασμένο μου ' ρχεσαι

Όταν έχεις καθάρια συνείδηση και καρδιά είναι δύσκολο να σταθείς στη βιομηχανία και να επιτύχεις επαγγελματικά. Με ανοιχτή τη συναίσθησή σου και το μυαλό σου ώστε να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι και να νιώθεις το γίγνεσθαι συνολικά. 

Όσα μπαλώματα κι αν προσπαθήσεις με φιλανθρωπίες να κάνεις η αγάπη σε αρνείται γιατί η αγάπη και η ευαισθησία είναι μειωνέκτημα στις αρένες, χαλάει την συνταγή, δεν χωράει, δεν είναι ευπρόσδεκτη. 

Γι' αυτό αποφεύγω τους πλουσίους χρηματικά και πετυχημένους επαγγελματικά ανθρώπους. Με τρομάζουν και με αποστρέφουν. 

Η αγάπη όπως και η αληθινά ανθρωπιστική τέχνη, που είναι κι αυτή καθαρή αγάπη, είναι κάτι που βγάζεις και δίνεις από το υστέρημά σου κι όχι από το πλεόνασμα σου (κι αυτό είναι ένα από τα λίγα που διαφωνώ με τον Πλάτωνα που λέει για τα περιττά).  

Έτσι είναι. Όπως τα έδειξε ο Χριστός. Η αγάπη είναι προνόμιο των φτωχών και των κατατρεγμένων. Και ή την έχεις ή δεν την έχεις. Δηλαδή δεν μπορείς να είσαι πχ αναίσθητος με την κοινωνία ή ακόμη χειρότερα εκμεταλλευτής της αλλά να αγαπάς πχ την οικογένειά σου ή κάποιον άνθρωπο. Να σου βγαίνει έτσι μεμονομένα. Δεν μου κολλάει. Ή να λες έχω ένα κιλό αγάπη και την φυλάω να την δίνω πχ σε έναν σε δυο η τρις κτλ και τους υπόλοιπους και τα υπόλοιπα θα τα πατάω για να κάνω την δουλειά μου. Πολύ απλά δεν γίνεται αυτά τα αναίσθητα και τα αιματοβαμένα επί πτωμάτων κερδισμένα να τα προσφέρεις με αγάπη σε κάποιον. 

Γι' αυτό βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπήσανε, κι ακόμη πιο δυνατά αυτούς που νιώσαν ερωτική αγάπη, να παρατάνε καριέρες και δουλειές και να τραβάνε κατα τα βουνά και τα ασκηταριά για να βρούνε κάτι της προκοπής να δώσουν. Να φτιάξουν τον εαυτό τους ώστε να μπορεί να δωθεί με αγάπη. 

 

ΟωμμμμμμμΜ

Καρακαψούρα μου

Πως το θες ..

Έτσι ..

Έτσι ή έτσι

Γίνονται αυτά;

 

Γιατί να παλεύουμε και να ιδρώνουμε. "Όσο θέλεις δούλευε κι όσο θέλει ο διάολος θα σου δώσει". Αφού βλέπεις.  Έρχεται ένας ασάλιωτα και κλέβει και σβήνει όλα τα σάλια της ζωής σου. Και καταφέρνει ασάλιωτα και γίνονται όλα τα σάλια τα δάκρυά σου δικά του. 

 

Το θέμα δεν είναι να ζεις. Το θέμα είναι να το ζεις.

Αναλήψεως και Ζωοδόχου Πηγής

 

Πιέζομαι να πηγαίνω καμιά βόλτα. Να αφήνω το τηλέφωνο σπίτι και να φεύγω. Να βρίσκομαι με ανθρώπους ή ακόμη καλύτερα να φοράω τα τελετουργικά νυχτικά μου να παίρνω το ραβδί μου και ξιπόλητη να πηγαίνω με πολύ αργό βήμα στα γύρω ξωκλήσια.

 Απολαμβάνω να πατώ την πουδρα από αργιλόχωμα σε κάποια σημεία του μονοπατιού και τα απολιθώματα από κοχύλια στις πέτρες. Μαζεύονται ζώα και πουλιά γύρω μου. Πότε πατάω σε μαλακά άγανα και πότε σε αγκάθια και χαλίκια μυτερά που με πονάνε και με μουδιάζουν. Σε παίρνω μαζί μου γιατί θα ήθελα να έχουμε πολύ χρόνο να στα δείξω όλα αυτά να πάμε σε μια τετραπλή ελιά που έχει έναν υπέροχο φυσικό θρόνο, εκεί που αν πιστεύεις πολύ εμφανίζεται ο Ερμής και τον ρωτάς και σου δείχνει. Θέλω πολύ να φιληθούμε εκεί. Θέλω πολύ να είσαι αυτό που πιστεύω για σένα. Ένας τρελά ευαίσθητος άνθρωπος φερμένος από άλλον κόσμο που σε έχει στείλει ο Θεός μου για να με καθαρίσει και να με δοκιμάσει. 

Χαϊδεύομαι και με φιλάω μέχρι που φτάνω στην έκσταση και κάνουν κρακ οι σπόνδιλοί μου και αγαπώ. Νιώθω όμορφα. Αν μπορούσα και να με γλείψω δεν θα μου έλειπε τίποτα. Αν δεν τα  ένιωθα όλα αυτά με την παραίσθηση της ύπαρξης σου, αν δεν με πονούσαν τόσο συγκεκριμένα τα πάθη σου και μπορούσα να τα ανάγω σε οικουμενικά να σε θεοποιήσω σε μια δικιά μου ολόδικιά μου θρησκεία και να αναχωρίσω. 

Θα μπορούσα να πιστέψω πως είμαι εντάξει πως τα έχω όλα πως έχω βρει τον παράδεισο τον Θεό μου αν δεν ήθελα τόσο πολύ να γλειφτούμε.  

Ο Καζαντζίδης είναι μετεμψύχωση του Ορφέα και του Ασκληπιού

 

Ο Καζαντζίδης είναι στάδιο. Με όλες της σημασίες της λέξης αυτής. Φάση, γήπεδο, αγωνιστικός χώρος, μονάδα μέτρισης κτλ. Είναι η πορεία προς την οριμότητα μιας παιδικής καρδιάς που δεν θα μεγαλώσει ποτέ. Μόνο αγάπη για τον Στέλιο, ευγνωμοσύνη, ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, συμπόνια και θαυμασμό. Όποιος δεν αγαπάει τον Στέλιο δεν είναι άνθρωπος παρά τέρατα που ενοχλούνται με το κλάμα ενός παιδιού ή με τις ζημιές και βρωμιές που μπορεί να ένα μωρό ή ένα κουτάβι. Το πόσο αγαπάει κανείς τον Καζαντζίδη δίχνει και το πόσες ψυχικές αντοχές διαθέτουμε και πόση δυναμική έχει η ευαισθησία του καθενός μας. Είναι κανονικό ψυχόμετρο. Και είναι και μέτρο αυθεντικότητας.

Να την διαγράψεις την κυριούλα που τον κατηγόρησε. Είναι πολύ λίγια για να μιλήσει για τον Στέλιο. Έπρεπε να ντρέπεται. Σίγουρα με την πρώτη στραβή θα σε πουλήσει, είναι φιλοτομαρίστρια. Να την προσέχεις και μακριά.

Τι τα θέλεις τα λόγια τα πολλά

 

Αναρωτιέμαι αν θα μου κάνει καλό να ειδωθούμε στο πάρκο με αυτές τις συνθήκες. Αυτό εξαρτάται εξολοκλήρου από τα αισθήματά σου. Στα γραπτά σου φαίνονται πως είσαι καλύτερα από πριν και θέλω να έρθω, όση αναιμία κι αν μου προκαλεί ακόμη και η ιδέα, μήπως μας βγάλει αυτό κάπου. 

Η απόσταση βέβαια σε αυτή την συνθήκη είναι δεδομένη. Η απόσταση είναι και παθολογικό συμπτωμα και των δυο μας. Η απόσταση που μπορεί να γίνει (τυφλή;) υπερβολική διαχυτικότητα. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω αν με θες κι αν με θέλησες ποτέ σου. Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως για την αγάπη σου βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Αλλά πως να το πω που το έβαλα και κάηκα μάτια μου κατακάηκα. Ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά. 

 

Είμαι τόσο πεινασμένη κι ανήμπορη. Θα ήθελα να σε είχα στην αγκαλιά μου να στα πω γαλλικά, να σου πω τα πιο πρόστοιχα γλυκόλογα. Να τελειώνουμε μαζί, μόνο με φιλιά και χάδια. Να παραδοθούμε στον έρωτά μας, σε αυτό που μπορούμε να γίνουμε μαζί. Να μένει αυτό η μόνη μας αλήθεια και μνήμη. Η μόνη μας πραγματικότητα, η πιο δυνατή. 

Και τώρα ζω με αυτή την αλήθεια αλλά δεν είναι πραγματική. Είναι μια ψεύτικη αλήθεια που μόνο δάκρια μπορεί και μου δίνει από όλο το σώμα. Αφού υπάρχει και κυριαρχεί σαν μια άμυνα της μνήμης μου που με θλίβει γιατί είναι της φαντασίας μου και έτσι μου θυμίζει την αρρώστια. Και υποφέρω γιατί φαίνεται πως η μεγαλύτερη ευτυχία μου με άνθρωπο είναι απλά ένας μηχανισμός τραύματος εντελώς δικός μου και ντρέπομαι που φαίνεται πως χρησιμοποιώ την εικόνα σου χωρίς την συγκατάθεσή σου. Είναι φοβερό να μαλακίζομαι ή να μπαίνω στον κόσμο των ιδεών και των ονείρων γράφοντας με την εικόνα κάποιου τόσες ώρες κάθε μέρα με τελετουργική προσήλωση, γιατί είναι σα ξόρκια αυτά και σαν μάγεια. Να σε χύνω και να σε κοιτάω στα μάτια. Θα είναι τόσο τραγικό να συμβαίνει αυτό χωρίς την θέλησή σου, να φτάνει εκεί σαν πνευματικός βιασμός. Γίνομαι ασήκωτος. Δακρίζω από παντού. Δεν αντέχω να το πιστέψω. Όταν το πίστευα το απέφευγα, δεν το έκανα, το έδιωχνα χωρίς αποτέλεσμα πάντως την ύστατη ώρα. Έχω βασανιστεί πολύ πάρα πολύ να μην προκαλώ και να μην καλώ καταστάσεις αθέλητες. Μα μέσα μου φωνάζει. Πήρε τέτοια ένταση η φωνή που κάλυψε οτιδήποτε άλλο. Και νιώθω πότε με σκέφτεσαι και πότε χύνεις με την εικόνα μου που με βαράνε ηλεκτροσόκ κι αλλού να είμαι και άσχετα να κάνω. 

Όσες διαγνώσεις κι αν πάρω το νιώθω πως εκείνη την ώρα, αυτή την ώρα είναι η σκέψη σου που με γαμάει με τον αέρα. Και δεν θέλω να γιατρευτώ. Θέλω να σε πάρω αγκαλιά πραγματικά να λιώσουμε να γίνουμε το κράμα που να γεμίσει την μνήμη μου, να μη χωράει τίποτε άλλο. 

Σ' αγαπάω

Σε θέλω

Έλα.

δε νιώθω και πολλά για τη μάνα μου

 Σαν χθες στις 13 Σεπτεμβρίου του 1986 το βράδυ του Σεισμού έπαθα την διάσχιση. Θυμάμαι πάρα πολλά από εκείνη τη νύχτα και τις επόμενες. Οι γονείς μου ήταν στην Σιγκαπούρη κι εμείς εκείνη την ώρα βρισκόμασταν στο δωμάτιο τους πάνω στο κρεβάτι τους και παίζαμε, μόνα μας διότι η νονά μου που μας πρόσεχε έμενε στην απέναντι ποληκατοικεία κι εκείνη την ώρα ήταν στο διαμέρισμά της. Από τότε όταν τα βρίσκω σκούρα αλλάζω εαυτό. Και αφού τα έχω βρει πάνπολλες φορές σκούρα έχω αποκτήσει και πάνπολλους εαυτούς. Τίποτε δεν μπορεί να με σοκάρει σε σημείο που να με κάνει να αντιδράσω ανάλογα εκείνη την στιγμή τουλάχιστον, τέτοιες στιγμές μοιάζω με τέρας ηρεμίας. 

Η μαμά μου ήρθε μετά από μια εβδομάδα από την Σιγκαπούρη. Η μητέρα μου είναι ψυχρή. Δεν θυμάμαι κανένα φιλί από την μαμά μου, ποτέ. Δεν ξέρω αν φιλάει, όπως δεν την  έχω ακούσει ποτέ να τραγουδάει και ποτέ να χορεύει. Από τον πατέρα μου έχω πάρει στοργή και τον νιώθω κοντά μου αλλά είναι κι αυτός στον κόσμο του. Ακόμη κι όταν αμέσως μόλις ενηλικιώθηκα έμπλεξα θανατικά άσχημα δεν αναρωτήθηκαν γιατί έλειπα τόσο και όταν με είδαν δε με κοίταξαν για να καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Δε ξέρω μπορεί να τα καταφέρνω κι εγώ τόσο καλά να κρύβομαι όταν θέλω. Μάλλον έτσι είναι, με βοηθάει η διάσχιση και δεν με παίρνει κανείς χαμπάρι, έκανα και καριέρα κάποτε με αυτό. Μια μέρα θα ήθελα να γινόταν ένα θαύμα και να ενώνονταν όλοι μου οι εαυτοί σε μια αγκαλιά. Να ξαναγεννιώμουν. 

Με σεβασμό κι εκτίμηση

 

Όσο κυκλοφορούν εκδόσεις με τους κόπους μου αφιερωμένους στους γαμιάδες σου και το κάνω γαργάρα είμαι για τρελά γέλια πάντως.  

Ευτυχώς δηλαδή που πήρα πέρσι το τρελόχαρτο και μου έδωσε πίσω την αξιοπρέπειά μου. 

Σε λίγες μέρες θα ειδωθούμε αγάπη μου

 

Για το καινούριο σου βιβλίο που δεν ξέρω τίποτα.

Θα πεθαίνω και θα νομίζω ότι μου κάνουνε πλάκα

 

Λέει ο Μοπασάν πως τα κρυφά φιλιά έχουν μεγαλύτερη αξία από τα νόμιμα. Για μένα χωρίζονται στα υπολογίσιμα και στα ανυπολόγιστα.

Με βλέπεις πως κρύβομαι από την κοινωνία, δεν αντέχω να την βλέπω ούτε από την τηλεόραση. Στην ζωή μου όμως δεν μου αρέσει να κρύβομαι. Το θεωρώ ότι βγάζει εν τέλη σε χασούρα. Όσα κι αν σου δώσει μετά θέλεις τα διπλά για να συνέλθεις. 

Να μου τα στείλετε στην διεύθυνσή μου ονομαστικώς. Πρέπει να τσακιστώ να βάλω ένα ταχυδρομικό κουτί στην Καραμήτσα. Νερό, κι ένα κρεβάτι μια καρέκλα ..

Θηρίο

 

Μια γκοθιά θα μας έσωζε. Να κλειδοθούμε έτσι στενά στενά και μαλακά σε ένα φέρετρο να πηδηχτούμε μέχρι ασφηξίας

Περιμένω να τελειώνεις για να αρχίσω εγώ

ΜΑΖΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΑ ΑΣΠΡΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ

Ά

 

Μου κάνει τέτοιο κεφάλι με ζαλάδα και καυλωμάρα

Χωρίς πολλά πολλά.

Ακόμη και χωρίς να το θέλω

Δε φεύγεις από το μυαλό μου και την καρδιά μου. Γεμίζεις τα όνειρά μου με γλυκές τρυφερές και άγριες αισθήσεις. Μ' αγγίζουν τα έργα σου και μπαίνουν πολύ βαθιά μου. Έχεις γίνει πια κάτι αναπόσπαστο. Κι ας έρχονται συχνά στιγμές που φρικάρω γιατί θυμάμαι το κλουβί της Ζήνας και θυμάμαι που θέλεις και την μερίδα του λέοντος και θυμάμαι και που με ενοχοποίησες και που δεν υπολόγισες τα αισθήματα μου και που με έθαψες ζωντανή σε σύλησες και τον τάφο μου και μπερδεύεται το σύμπαν. Μπερδεύεται το σύμπαν που μια το παρακαλώ να με φέρει κοντά σου και μια να με απαλλάξει, να μου δώσει το σώμα μου πίσω και την χαρά. 

Κι όμως με εσένα και με αυτή την ιστορία νιώθω πιο μέσα στην αλήθεια από όλα όσα ήξερα. Την συνύπαρξη καλού κακού, νύχτας και μέρας. 

Μόνο που δεν είμαι Αθηναία. Και που τα βήματά μου εκεί θέλω να τα κάνω μαζί σου μέσα σε ένα τανγκό. Αλλά πικράθηκα τόσο πολύ και την έσκισα την σελίδα. Με έθαψες με τους πεθαμένους και τους οριστικά ανεκπλήρωτους σε ομαδικό τάφο. Τί αγάπη είναι αυτή, να μου λείπει..

 

Πάρε με σωματοφύλακα σου..

Ε ναι θέλει πίστη για να αντέξεις

 

Σε κολακεύει που σε παραβιάζουν και να σε χακάρουν. Σου αρέσουν οι αυταρχικοί και οι εμπαθείς δλδ οι επικίνδυνοι εγωπαθείς.  Και λες πως είναι και για όλους έτσι. Κούνια που σε κούναγε. 

Γαμιέσαι έτσι;

ΓΟΥΣΤΑΡΩ

Δυο λύκοι στο πάρκο που απαγορεύονται οι σκύλοι

  Το μόνο που μπορώ να δεχτώ ως εξήγηση είναι ότι απλά σκοτωθήκαμε για να αλλάξει κάτι.  Όπως κάνουν όλοι οι ήρωες στην ιστορία. Και αν εσύ είσαι ο άγνωστος Χ στην εξίσωσή μου εγώ πρέπει να κάνω διάφορες κινήσεις, να δοκιμάζω διάφορους τρόπους που ασπάζομαι, αν ψάχνω να βρω κάτι. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα το θέμα Το θέμα μου είναι να θες να είμαι της ζωής σου ο ένας και να το αξίζω και να μου αξίζει και να μας ταιριάζει και να συμβαίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 

 

Έχω έντονο προβληματισμό για το πάρκο. 

Διάβασα αυτά που έγραψες και σκέφτηκα πως σίγουρα θα με χακάρει κι εμένα αυτή. Με χακάρουν κι από άλλες δυο μεριές για την πολιτική δράση μου κτλ και γι' αυτό δεν πιστεύω τίποτε από αυτά που βλέπω κι από αυτά που ακούω τα μισά. Μέχρι κι εξομοιωτή φωνής μπορεί να μου έχουν βάλει. Και πραγματικά πολλές φορές νιώθω πως υπήρξα πολύ ασήμαντη για εσένα που με τσακώθηκες έτσι χωρίς να με έχεις μποροστα σου και να με κοιτάς. Χωρίς δλδ να κάνεις τον κόπο να το διασταυρώσεις ενώ έχεις κι εσύ όπως φαίνεται εχθρούς που θα μπορουσαν και θα ήθελαν να μας διαλύσουν. Ενώ κάθε φορά που σε σκεφτόμουν και ήσουν χάλια και σε ξεμάτιαζα γινόσουν καλά και αυτό ήταν μια χρειροπιαστή απόδειξη για την αγάπη μου. Το ήξερες πως σε αγαπούσα με την αληθινή αγάπη την παντοτινή και δεν βγάζει νόημα το υπόλοιπο παρά πως κάποιος εξωτερικός παράγωντας έχει παίξει τον αρνητικό ρόλο.

 

Είδα στον ύπνο μου το μαύρο μου το γατί πατημένο στον δρόμο. Και είδα ότι είχα δανιστεί ένα μικρό τζιπάκι που το ανέβασα και το πάρκαρα με μεγάλη ευκολία σε ένα μπαλκόνι πρώτου ορόφου κι όταν κατάλαβα που ήταν και πως δεν θα μπορούσα να το κατεβάσω αλόβητο από εκεί κάλεσα γερανό. 

Σ'ευχαριστώ

ΧαμωΓελάω που τα έκανα τόσο σκατά απόψε 

 

Σήμερα πήρα τον φάκελο με τα χαρτιά του σπιτιού στα Πατήσια. Συμβόλαια κτηματολόγια ηλεκτρονική ταυτότητα παροχές ρολόγια κτλ. 

Πρέπει να έρθω στο πάρκο. Να βρεθούμε στον ίδιο χώρο, να έχω μια ιδέα για το τί πάω να κάνω. Να πλησιάσω λίγο τους φόβους μου και τα όνειρά μου, τα όνειρα και τους φόβους. Σκέφτομαι πως σε γενικές γραμμές είμαι τολμηρή και με αυτοέλεγχο και γενικά πατάω στις κλίμακες και σπάνια φαλτσάρω. Μα κι όταν συμβαίνει το καταλαβαίνω πως εκείνη την ώρα φαλτσάρω.

Με σένα δεν ξέρω. Δεν το κατάλαβα  γιατί έγινε τέτοια μανούρα κι αν ξέφυγα όντως και γι' αυτό δε μιλάμε.

Προσπαθώ να σκεφτώ κι από την δική σου μεριά. Αλλά έχεις κάποια πολλά χρακτηριστικά που δεν ξέρω να επεξεργαστώ.  Θα ήθελα βέβαια να μάθω αν μπορούσα να νιώσω άνετα, κάτι πολύ δύσκολο όμως κάποια που πάλεψα να τα οικειοποιηθώ μου άρεσαν τελικά πολύ αλλά είναι πολλά που αδυνατώ ακόμη και να τα ολοκληρώσω συνειρμικά ως ιδέες. Μένουν να με αποσβολώνουν στο πως μπορεί κανείς να υπάρχει και να επιβιώνει με κάτι τέτοιο. 

Εχθές έφτασα στο όριο. Το σώμα μου μου μιλάει πιο δυνατά από το μυαλό και αρχίζω τα πατερημά και τις ασκήσεις.  

Το ξέρεις ότι παθαίνω ψυχοσωματικά όταν πάω να σκεφτώ κάποιον άλλο. Σα να μπαίνω σε πανικό. Τραύμα είναι αυτό, έτσι;

Τα μοντέλα μας

 

  

Ευχαριστούμε αγάπη μου! 

Είμαι κομμάτια. Έκανα πολλά σήμερα και πήγαμε και γιατρό πάλι. Μας έχει μίνει η φαριγγήτιδα μετά τον γκόβιτ. Και ζαλίζομαι και σβήνω. 

Και με προβληματίζει πολύ το αν είναι καλή ιδέα να έρθω να σε δω στην δουλειά σου στο πάρκο. 

 

Ονειρεύτηκα πως φιληθήκαμε στο πάρκο

Και μετά δεν έβλεπα που είμαστε

Πόνος vs Καύλα

ΚΑΥΛΑ ΜΟΥ ΥΠΟΦΕΡΩ

Του εύχομαι τα καλύτερα

 

Ναι, πρέπει να τρέξω να το παραγγείλω. Να το έχω για τις αδιαθεσίες μου. Να το διαβάζω να με βοηθάει στους σπασμούς της μήτρας.

ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥ

και σε λένε θυληκό Μπουκόφσκι

 

Είναι κάποιος άγνωστος φίλος αναγνώστης

Άλλος είναι

 

Αυτό δεν είναι αυταπάρνηση μανούλα μου

Αυτό είναι βίτσιο.

Να σου τύχαινε κάτι που όντως δεν γίνεται να το καταλάβω.

 

 

8

Μωρό μου μάτια μου

ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ 

ΚΑΝΟΥΜΕ

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ.

ΒΑΛ' ΤΟ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥ

Δηλητήριο

Γιατί βλέπω κλουβιά

Βραχυκύκλωμα.

Παθαίνω Ναυτία 

ξερνάω χολή 

και φεύγει το πόδι μου.

Μόνο του 

να σε βρεί

Καληνύχτα.

Κι άμα τα χρειαστείς πουθενά

Έλα σπίτι μου

Απαγορεύονται οι σκύλοι

 

Δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου πως δεν σου είμαι ευπρόσδεκτη. Πρώτα πως ήταν ο εν δυνάμη σωματικός μου έρωτας και  τελευταία όλη η ύπαρξη μου. Κι αυτό πως το νιώθω όχι από τραύμα αλλά από διαίσθηση, μια διαίσθηση που παλατζάρει με ένταση και παράγει ένα καθόλου αναπαυτικό  συναίσθημα. Κάτι υπάρχει στον αέρα που μου αφαιρεί τις ιδιότητές μου και μοιάζει να με ακινητοποιεί. Σα να μην βρίσκονται δίοδοι ή ακόμη και τα πεδία.  

Μοιάζει με τεράστια εσωτερική μάχη που οι ενδείξεις δεν μπορούν να δώσουν πουθενά σε κανέναν και σε τίποτε το προβάδισμα και την υπεροχή. Να χαρακτηριστεί και να ενταχθεί σε κάποιο είδος. Υπάρχει μεγαλειπρεπώς χωρίς είδος και χαρακτήρα, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό γιατί όλοι οι άλλοι μάλλον το βλέπουν σαν κάτι το άκυρο, ως μια υπόθεση τελειωμένη ας πούμε. Ενώ ταυτόχρονα μπορεί να στέκει ως το μοναδικό χειροπιαστό νόημα που δημιουργεί και εξελίσει τον σκοπό της ζωής και την ίδια την ζωή σε κάτι πέρα από τα γνωστά όρια και ότι μπορεί να την περιγράψει. 

Μοιάζει να ανοίγει η ύπαρξη στο άπειρο, να βιώνεται το χάος και έτσι να εξαλοίφεται η ταυτότητα μου μέσα του, οι τρόποι και να αραιώνει σχεδόν μέχρι ολικής εξαλείψεως η προσωπικότητα. Συμμετέχεις με μια συνολική κίνηση που  απλώνεται τόσο πολύ που μοιάζει με ακινησία ή ανεπαίσθητη παθιτική κίνηση σε μια αδιαμφισβήτητη και ακλόνιτη άγρια αρμονία, ίδια με αρχέγονο χθόνιο φυσικό ζωοφόρο και ζωοποιό πόλεμο. Όπως μπαίνω σε κβαντ όπου η σημερινή υπόστασή μου έχει εφαρμογή το μία προς άπειρο, σχέδον το τίποτε δηλαδή. Τέτοιο εισιτήριο μου λαχε. Μα παρόλα αυτά όμως το πάρκο συνεχίζει να έχει ταμπέλα, "απαγορεύονται οι σκύλοι". 

Μονάκριβη

 

Η μονάκριβη Άνοιξη 

του εσωτερικού μου τοπίου 

με ζεσταίνει με δάκρυα.

 

Δάκρυα σαν αστραπές

και δάκρυα σαν ηλιαχτίδες.

 

Έτσι ελαφρά κοινώς συνήθως το αποκαλούν αδυναμία. Δε ξέρω πως λέγεται όμως πραγματικά και τί είναι αυτό το συναίσθημα, που είναι πέρα από τον Έρωτα. Δεν θα μπορούσα να πιστέψω τίποτε κακό για σένα, ακόμη κι εσένα από τα ίδια μου τα αυτιά. Γι' αυτό θέλω να έρθω να σε δω. Διότι κι από όσα ακούς τίποτε και από όσα βλέπεις τα μισά. Όχι ότι βγαίνει κάποιο νόημα όμως πάλι. Πιστεύω πως θα με βοηθήσει όπως και να έχει. Το ενδιαφέρον μου επικεντρώνεται στο πως και στο τί μπορεί να αισθανθείς, μάλλον στο τί θέλεις τουλάχιστον και τί έχεις να δίξεις. Αν δω προσποίηση θα ξέρω ότι περιμένω επίθεση. Αν δω αδιαφορία θα ξέρω ότι δεν έχω να περιμένω τίποτε. Αν δω αμηχανία, αν δω ενόχληση, αν δω έκπληξη, πηγαίο ενδιαφέρον κι αγάπη... όλες οι αντιδράσεις έχουν τις ερμηνίες τους στο όσο πόσο. Κι ίσως και κάποιο αποτέλεσμα, μια μισή αλήθεια τέλος πάντων που μαζί με την δικιά μου θα με πάει από το 50% στο 75% της εικόνας και θα μπορέσω να πάρω πιο ισορροπημένες αποφάσεις για το άμεσο μέλλον.

 Είναι βέβαια ρίσκο γιατί χρειάζομαι ψυχολογία και ανεβαστική μανία για να δουλέψω τους δυο τρεις μήνες που θα έχω πολύ απαιτητική δουλειά και πιάνω πριόνια κι άλλα επικίνδυνα μηχανήματα και κάνω στρατηγικό σχεδιασμό και πολύ αυστηρό προγραμματισμό για να μαζέψω τη σοδειά και να εξασφαλίσω έτσι την ευημερία της οικογένειας, να υποστηρίζω υλικά τα όνειρά μας. Την χρειάζομαι όμως το φθινώπορο την μανία και πιστευω πως θα μπορέσω να την διαχειριστώ ακόμη και την αρνητική αντίδραση να την κάνω εργασιομανία. Τέλος, πιστεύω πως θα μπορέσω να το διαχειριστώ καλά.

ΚΑΦΚΑ

 

”Τα γραμμένα φιλιά ποτέ δεν φτάνουν στον προορισμό τους, τα φαντάσματα τα πίνουν στο δρόμο”.

Στον αστερισμό του πιγκουίνου

 

Ξυπνώ με κλάματα. Είναι για κλάματα οι ελπίδες μου, γι' αυτό. Να σε δω στο πάρκο στην ουρά με ένα βιβλίο στο χέρι. 

Ξυπνώ με κλάματα γιατί έχω περίεργα μπλοκάρει και δεν δέχομαι και δεν χαίρομαι την μεγαλύτερη χαρά της ζωής.

 

Έχω σκεφτεί έναν τρόπο που μπορεί να ρίξει αμέσως την θερμοκρασία του πλανήτη και έτσι σιγά σιγά κάπως να επανέλθει στα φυσιολογικά τους και οι θερμοκρασίες των ωκεανών. Βασίζεται σε μια πολύ απλή μελέτη που αποκαλήπτει πως η βασική αιτία της κλιματικής αλλαγής είναι τα ραδιοκύματα, οι εκπομπές συχνοτήτων δλδ. 

Το γκούγκλαρα και δεν υπάρχει τίποτα που να αναφέρεται πάνω σε αυτό. Όμως, και με τις γνώσεις του δημοτικού  μπορεί κανείς να το καταλάβει. Είναι πολύ παράξενο που δεν αναφέρεται πουθενά.

 

Σκέψεις πιχτές βαθιές και άκρως προβληματισμένες. Τις αφήνω να πλανώνται αβοήθητες κι όσο μπορώ κάνω αφαίρεση. Σε σκέφτομαι. Φύσιξε κι ένα μαντίλι που είχα δίπλα μου κρεμάσει μου χάιδεψε το πρόσωπο και συγκινήθηκα πολύ, έβαλα τα κλάματα.

Δεν είναι ούτε εννιά και νυστάζω. Αλλά ποτίζω και θα περιμένω μέχρι τις έντεκα να κλείσω τη γεώτριση.

 

02 : 11

 

Καλημέρα

Στο πάρκο

 

Μάτια μου να σε δω.

Στα αλήθεια ο κόσμος ο διαιρεμένος να ενωθεί.

14 : 24

 

όπως μη πως δεν

Με τη στοργή δεν συνάδει ο αισθησιασμός.

Ο αισθησιασμός όμως όταν συνάδει με την στοργή είναι Έρωτας.