άγγελέ μου

Γίνομαι Ιέρια μπροστά απο βωμό
Κι ο πόθος μου σφαχτό

Αερικό σπαθί κλειδί
Σε βράχο ιερό

ΟΙΣΤΡΗΛΑΤΗΜΕΝΗ

Αυτός ο κόσμος δε χωρά
Να ανοίξεις άγγελέ μου
Το κυανό σου φτέρωμα
Στη χάρη του ανέμου

Γι' αυτό ο κόσμος μου έγιν'
 αγκαλιά. Γλυκά φιλιά

 πλεκτά σπαθιά στα στήθια!

Γίνομαι Ιέρια
μπροστά απο βωμό
Κι ο πόθος της σφαχτό

...

Μ' ένα τραγούδι σου αρχινώ
Γυρνώ γυρνώ μα το θεριό
Που ο θέρος το χει μάθει
Να 'ναι αβρό στο θυμικό
Να μπαίνει πρώτο στο χορό
Να σβήνει και να ανάβει

Δρεπάνι έχει να δρέψω
 κρίσταλο!
να τσακιστώ να στραβωθώ να μάθω.




Photoart pandiony

Έγινε η ραχοκοκαλιά μου τόξο

Είν' κάτι μέρη
Που όποιος τα ξέρει
Να πάει αλλού
Δεν μπορεί

Γινόνται μαχαίρι
Γι αυτόν που δε ξέρει
Μακρυά τους η γη φυλακή

Ζωσμένη με φράχτες
Ασφαλείς αυταπάτες
Κεκτημένη ισχύης.

Είν' κάτι μέρη
Που μαγεμένο αστέρι
Να πας σ' οδηγεί

Φτάνεις στο τέρμα
Δέρμα με δέρμα
Λιωμένο γυαλί

Photo by Eratw

Λιβάδι Τόξο Βιολί

Τόσο αργά θέλω να 'ρχεσαι!
  όπως
 ψηλώνει ο σταλαγμίτης.

Χθόνιο δόντι να γίνεται
που τρυπά
τη σπηλιά απ 'το κορμί της.

Τόσο αργά!
Κι όμως γάργαρα
θάλει
το άνθος της δίνης.

Ποντίζοντας βλέματα
σε τεθλασμένες διαστάσεις

Της σπηλιάς συσπάσεις.

Photos by pandiony