Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

την άκρη του σπαθιού



"Δέν έχουμε εδώ μένουσα πόλη~ , δέν είναι εδώ γωνιά ν' ακουμπήσεις.
Κακός ο αγέρας, κακός ο καιρός, αβέβαιο το κέρδος, βέβαιος ο κίνδυνος.
Ω αργά αργά, αργοπορεμένος ο καιρός, αργά πολύ αργά, και σάπιος ο χρόνος
Ο άνεμος πονηρός, το πέλαγο πικρό, και στάχτη ο ουρανός, στάχτη στάχτη στάχτη.
Ω Θωμά, γύρισε πίσω, Αρχιεπίσκοπε` γύρισε, γύρισε στη Γαλλία.
Γύρισε. Γρήγορα. Ήσυχα. Κι άσε μας ήσυχα ν' 'αφανιστούμε.
Έρχεσαι μέ γιορτές, έρχεσαι με χαρές, μα έρχεσαι φέρνοντας θάνατο στήν Καντερβουρία: 
Μια μοίρα πάνω στο σπίτι, μιά μοίρα πάνω σου, μια μοίρα πάνω στόν κόσμο.


..
Γιά λίγο ακόμη το πεινασμένο γεράκι 
Θ' απλώνει τις φτερούγες του, θά ζυγιάζεται
Σε γύρους πιό χαμηλούς, πιό χαμηλούς, γυρεύοντας 
Τήν πρόφαση, την περίσταση, την ευκαιρία.
Το τέλος θα είναι απλό, ξαφνικό, θεόσταλτο.
Στο μεταξύ η ουσία της πρώτης μας πράξης 
Θα είναι σκιές και μάχη με σκιές.
Και το διάλειμμα βαρύτερο από την ανάλωση.


...
Τ' αγκίστρια δολώθηκαν απ' τα λιανίσματα τ' αλλοτινά.
Ασωτεία θα πεί αδυναμία. Κι όσο για το Βασιλιά,
Το μίσος του που σκλήρυνε ποτέ δε θα τελειώσει.
Ξέρεις αλήθεια πώς ο Βασιλιάς δε θα εμπιστευτεί
Δυό φορές τον άνθρωπο που ήταν φίλος του.
Θα σε χρησιμοποιήσει προσεχτικά, θα δεχτεί
Τις υπηρεσίες που μπορείς να δώσεις.
Συ θά περιμένεις το δόκανο να κλείσει
'Οταν θα 'ρχόνταν η σειρά σου, λιωμένος, τσακισμένος.
Όσο για τους βαρόνους, ο φθόνος των μικρών
Έχει πιό πείσμα κι απ' το θυμό του Βασιλιά.
Οι βασιλιάδες έχουν δημόσια πολιτική, οι βαρόνοι
κέρδος προσωπικό,
Ζήλεια και λύσσα και δαιμονισμός.
Τούς βαρόνους τους χειρίζεται κανείς, τον έναν για να φάει τον άλλον~
Οι βασιλιάδες έχουν μεγαλύτερους εχθρούς που πρέπει να ξεκάνουν.


...
Είναι λοιπόν αδύνατο να διώξουμε
Την αμαρτωλή περηφάνια παρά με άλλη
Πιό αμαρτωλή; Είναι λοιπόν αδύνατο
Να πράξω ή να υπομείνω χωρίς να χαθώ;
....
Η ζωή τ' ανθρώπου είναι απάτη κι απογοήτευση~
.. Στρόβιλοι πυροτεχνημάτων, παντομίμες, ..
Τούτος ο άνθρωπος είναι πεισματάρης, τυφλός, παραδομένος
Στήν αυτοκαταστροφή.
Περνώντας από φρεναπάτη σέ φρεναπάτη,
Από μεγαλείο σε μεγαλείο στην τελική φαντασίωση,
Χαμένος στο θάμπος της ίδιας του μεγαλοσύνης,
Εχθρός της κοινωνίας, εχθρός του εαυτού του.


...
Τώρα το νόημα είναι καθαρό, τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός~
Μ' αυτό τον τρόπο δε θα ξανάρθει πιά ο πειρασμός.
Ο τελευταίος πειρασμός είναι η μεγάλη προδοσία:
Νά κάνεις το σωστό για την κακήν αιτία.
...Η φιλοδοξία μας πλησιάζει κλεφτοπατώντας απαρατήρητη.
Η αμαρτία πληθαίνει καθώς κάνουμε το καλό.
..Ξέρω πώς η ιστορία πάει και βρίσκει πάντα 
Στις πιό ασυνάρτητες αιτίες παράδοξα συμπεράσματα.
..Μήτε θα πράξω πιά μήτε θα πάθω, εμπρός την άκρη του σπαθιού.
.
.
"
στίχοι Θ.Σ.Έλιοτ
μετάφραση  Γ.Σεφέρης
αποσπάσματα: 
Φονικό στη Εκκλησία

(fotoart V.Kelaidis)

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

" Έρρωσο "






Φώτα μου Ήλιε
Θέλω να δω
Στη σκιά του κύματος
τον Βυθό

Ξοδεύω ακόμη
Ένα λεπτό
που Aγαπώ






(fotoart E.Naranjo)

ατόφιο




Τείχη συγκλείνουν
με συνθλίβουν

Απάνδυτα

Μονόστιχα διαστήματα
Αβαρία
Ψύχος

Δύστιχα ραϊσματα
Τριστιχα ρεύματα

Τοίχος
.....


-γιατί βέβαια θέλει μεγαλύτερη δύναμη
να ξεριζώσεις κάτι παρά να το φυτέψεις-


(foto by me/ AB3 2011)

αν υπάρχει





Αυγή κατακόκκινη στο χείλος μιας 
σπηλιάς που ακροβατεί στο χάος 


Mε ένα φιλί ποταμό 
στο στόμα του Προμηθέα.


(fotoart eduardo-naranjo)

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Βένθος





Περνούν σκιές νύχτα μεγαλοπαράσκευου
και τους τρώει το αίνιγμα,το εντάφιο ψυχολόι.
Πάνω κάτω στο σκοτεινό φυλάκιο
ένα κόκαλο διαβάζουν ψιθυριστά.Αβάσταχτο μαράζι.
Αναμέτρηση θανάτου.Σύνορα χάρου κα χαραυγής.Χαράζει.
Μυητήριο μυστήριο.Σπουδή(γιά πιό γρήγορα;) του κόκαλου.
Κόβεις σβέρκο;Απολιθώματα ασταπής;Ύστατα φλας μνήμης;
Πονούν τα χέρια,ξεριζώνονται από τους αγκώνες,
φέρτε βοτάνια να πλέξει το μυαλό παρηγοριές
να πενθήσει το μαύρο πάνθηρα.
Βόσκει το μαύρο τις ψυχές ,βόσκει ψυχή το κρυόμαυρο.

Πένθιμες προσευχές,νύχτες άραχλες,σκοτεινά σκοτάδια ντζάτι.

Ράσο χιονιάς.

Και τ αστέρια πέφτουν.

Βάλλε γλώσσα ,κλώσσα μυστηρίου,βάλλε.
Γλώσσα να μαζέψει τα σβησμένα αστέρια του ωκεανού.
Βάλλε γλώσσα τη στάχτη των αστεριών να ψιθυρίσει.
Με το μόνο ψίθυρο στην αφωνία του στερεώματος
πλέξε τραγούδι,δώσε στολή μαύρο δέρμα
στα σφαχτάρια της ύπαρξης,άφωνη μουσική,
σύμφωνα και φωνήεντα,νότες της σάρκας,
νοτιά έ νοτιά έ άκοπε,έ με άκοπα μαλλιά
τραγουδιστή νοτιά σβήσε τ αυτιά,σβήσε το βάσανο
σβήσε την ακοή του κόσμου,σβήσε μέσα στην απεραντω-
σύνη,την άβυσσο απεραντωσύνη,σβήσε το απεγνωσμένο
ώ ρίγος της ανεπάρκειάς μας,
ώ δαιμονότητα.

Έκτωρ Πανταζής

διαθήκη





Παρακαλώ τους αγαπημένους μου ανθρώπους
να κάψουν ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ





(fotoart η διαθήκη του Ορφέα)

βαμβάκι




θυμάμαι εκείνο το παιδικό παιχνίδι που γυρνάμε γύρω γύρω με τα χέρια πιασμένα μέχρι που ζαλιζόμαστε και τα αφίνουμε και πέφτουμε κάτω και γελάμε. μόνο που σαν μεγάλοι αυτό το γέλιο μοιάζει κάπως τρελό. δεν είναι θρίλερ και το κεφάλι μου δεν βρήκε σε καμία γωνία. στην γωνία των τιμωρημένων ας πούμε.. πόνος στους κροτάφους η ψυχή σαν βαμβάκι σε όλα τα σωθικά αφόρητος προτοφόρετος πόνος θανατικός μέχρι το ξέρασμα και μετά οι συγνώμες απ' τα έγκατα συγνώμες συγνώμες συγνώμες για όλα τα ελαφρά κακά τα πρώτα που αναδύθηκαν απ΄αυτή τη πληγή αίμα ζουρλό μαύρο γιαγιά. συγνώμες συγνώμες σπαραχτικές συγνώμες ικεσίες για λυτρωμό απ' τον πνιγμό του αιθέρα.. η γεύση του θανάτου βαμβάκι. ώρα που παρακαλώ που αγκομαχώ Διγενής που ψελίζω μονομάχος. Άνθρωπος ήμουν; ναι ήμουν ακόμη άνθρωπος! λοιπόν τόσο καιρο τρεφόμουν με πλακούντες κι αναγεννόμουν κι ενόμισα πως είχα γίνει θεός! παίρνω χαρτί... και γράφω βαμβάκι... γράφω βαμβάκι γράφω γράφω κι όλο βαμβάκι...

Καμία γραφή
Καμία ταφή
Καμία αφή

όλα βαμβάκι



(fotoart Goja)

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

ο "δολοφόνος" ;




-"Ποιος πούστης ανώμαλος φίλος μου
μου έκλεψε το cd με τις κτηνοβασίες; "


Αυτοπροσώπως

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

φιλιά απ' το "rober rose"






ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΡΕ

ΑΓΑΠΑΝΕ ΕΝΑ ΑΡΧΙΔΙ

..ΑΠ' ΤΑ ΔΥΟ.

ΒΡΕΣ ΤΟ ΠΟΙΟ






(fotoart Stefanakos.A.)

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

φτεροκόπημα ο κυματισμός




Είναι το δάκρυ μου που
κυλά στα κενά των λέξεων
τα κοκόρια στην αυλή στραγγίζουν
το αίμα τους
Τη νύχτα των αποσταγμάτων
τη νύχτα που η αγκαλιά θέλει χορό
Ξέρεις πώς το πιο τρυφερό χάδι
μου είναι αυτά τα δάκρυα
στη ράχη, στις παλάμες, στα μάτια. Χάδια
όπως κ' το φτεροκόπημα ο κυματισμός
Τέρας του βυθού
προβάρω πανσελίνους κυκλώνες αέναα
στο κέντρο τους για να σε συναντώ
Κάθησα,
Πέφτουν απο την τσέπη μου καλαμπόκια
Παρέδωσα τους μελοθάνατους σε άλλα χέρια
Αρνούμαι να πάρω τις ψυχές τους
Μήπως και ζωντανευτώ


(fotoart ???)

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

....




Αυτό που θέλω απ' τα χείλη σου

είν' ένα ποίημα
σκαλισμένος αφρός
δακτηλικά αποτυπώματα
όπως γλυστρά η 
ρυπή του προταθλητή
κι αυτό το άλλο που 
τίποτα δε μπορεί να μεταφερθεί

καυτή που λαμπιρίζεται 
υψούμενα όνειρα
διαυγαίνει 
αλλάζει σε καταιγίδα
γίνεται συμπαγές χώμα
καρδιά που το χτυπά
μόνο στόματα

μέσα στον κόλπο 
στα ακρωτήρια 
τους φάρους
να γεννώ


(fotoart Fujita /milk seller)

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

μισό σονέτο προς αποτέφρωση



Ο έρωτάς μου ερμαφρόδιτος δράκος σε σπηλιά
Κοιμάται, με τα μάτια ανοιχτά σε οπτασία
Κρύβει τη φλώγα του βαθυά μες τη κοιλιά
για να τη γνέθει μεταξένια απ' την Ασία
...
...
Πώς σ' αγαπώ μεταθανάτια!
Χυτή καρδιά απο αλάτι
Ρολόι που με χτύπαγε στη πλάτη


 (fotoart E.Naranjo)

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Σύσπαση σιωπής




Ξέχνα ότι σου έχω πει
...
Αυτά συνέσβυσαν 
στη χώρα των λεγόντων
...
Τώρα επί παρόντων


(fotoart Franz von Stuck)

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

πέραν της αυταρέσκειας




Τα παλιόσπιτα της αδικίας
Πέτρινα
Χαοτικά 

σχήματα στον ήλιο
 
Κόψτε το ρεύμα  
Ορίζοντες σκεπών

(fotoart Hausner)

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Στεφάνου Δ Π




Ήρθα εδώ για να τιμήσω
Αν έχω κάτι να χαρίσω
είναι γι' αυτούς τους ποιητές
Που επτασφράγιστη 
κρατούνε τη σοδειά τους
σαν τις βδομάδες που συλλάβαν το αιώνιο
Τους Κάποιους άλλους 
που κατάπιανε το κώνειο
Κι αυτούς που κρέμασαν ανάθεμα 
-στολίδια στη πουτάνα-
Είν' άλλωστε παιδιά απ' την ίδια μάνα

Οι ατσαλάκωτοι αυτόχειρες
κι αυτοί
που δέχτηκαν στο μέτωπο σημάδια 

Ήρθα εδώ με έναν σκοπό 
Να τραγουδήσω
Για τις ατέλειες 
που σβήνουνε στο φως
κι αρχίζουν θέατρο 
να παίζουν οι σκιές τους

Ήρθα και!
Στέκομαι

Από ώθηση 
ένσημη ανάσα 
βαριά να θέσω
-το φέσι μου-.


Στεφάνι Δ Π


Προσκινώ.


(fotoart E.Naranjo)

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

τηλεσκόπιο



Ήθελα μόνο να μυρίζουν οι σκέψεις
όταν θα γίνονταν το βουνό θάλασσα
κι η θάλασσα βουνό. Ένα πολύχρωμο
πέπλο, ακριβώς επειδή είναι διάφανο
αλλά δεν παύει να είναι πέπλο.

Ήθελα μόνο να μετρήσουμε αστέρια
μια μέρα που ο κόσμος θα' χε
φτιαχτεί απ' έναν ποιητή, χαρούμενο
για το κατόρθωμά του, ευχαριστημένο
που κόπιασε να γοητεύσει, να ομορφύνει
έναν κόσμο που έχει φτιαχτεί
απ' τον χορό του ζευγαρώματος
τη διστακτική παραζάλη, την ανάταση
στον άξονα, σαν ένα ζεϊμπέκικο, 
ένα θείο ζεϊμπέκικο σα τον
σεισμό. 


Ήθελα και βγήκα στην αποκάλυψη
, στο πέπλο και τον κόσμο του ποιητή.


Ήθελα τηλεσκοπικά γυαλιά στα
παράθυρα; Το βλέμμα
απομακρύνεται, κυκλώνεται από σκοτάδι
το βλέμμα απομακρυσμένες μυρωδάτες
σκέψεις, ανακλήσεις, παραθυρόφυλλα στον άνεμο
χλιμιντρίζει η ψυχή
πέταλα που ανήσυχα χτυπάν χάμω. 
 Πέταλα στροφής.
 Απ 'τ' άλογο που μυρίζει το νερό, τον γκρεμό, 
τα αισθήματα ή τις σκέψεις.


Λοιπόν, εντάξει... Δεν ήθελα τηλεσκόπιο._


(fotoart Antonis Stefanakos) 

σαν την αρχή και το τέλος μου





Πολλές φορές περνώντας απ' το ναό
τις πλάτες μου ισιώνοντας στις πύλες
ακινητοποιόντας λίγο τα φτερά
σε έναν αέρα που βγαίνει ζεστός
ζωντανός απ' το εσωτερικό του
κοιτώ στο βάθος τους ιερομένους
καλόντας εκεί όλα μου τα δαιμόνια
κι αυτά έρχονται ζευγαρωμένα
κάπως σαν τους γονείς  μου
σαν εγώ με τον ονειρεμένο αγαπημένο
ή σαν την αρχή και το τέλος μου.

(fotoart Gerasimos Sklavos)

τα μάτια του Μάρκου