Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

ΡΟΔΑΜΩΝ ΚΑΙ ΗΒΗΣ

(θα ήθελα να αφιερώσω στην χρονιά που φεύγει το ποίημα αυτό του Ελύτη και να ευχυθώ τα καλύτερα..)

Έτοιμη να αυτοκτoνήσει λέει ο Balthus η ανθ-
Ρωπότητα. και να ακούσει Mozart πρόθυμος κανείς
Ανεβαίνουν και με βήματα σημειωτόν αναπτύσσονται σε πυκνές
Φάλαγγες οι παλαιές και εντελώς άχρηστες ένοπλες δυνάμεις
Ας κοπούν δάφνες όσες θέλεις το στεφάνι δεν γίνεται
Ποτέ. Καιρός είναι της σφαγής να αλλάξει ο κόκορας πριν το
μαχαίρι
Κι ομαδόν πουλάρια στην πέτρα την γυμνή να χτυπήσουνε
Πέταλο. Ποιος των πολλών ο ένας και του ενός ο κλήρος τι;

Κάτι ξέρει αυτός που κατοικεί Ροδαμών και Ήβης γωνία
Είναι της όσφρησης μας τον σκύλο που εκγυμνάζει ο Μάιος
Και στηθάκια μόλις δεκατριών ετών που έχει το μέλλον. Όμως
Θέλει μανίκι το νερό για να σου το φορέσουν
Κι Ελλήσποντο να διαπλέεις ως υπνοβάτης ή ως Αμφίων
(Άλλοι τα απρόσιτα κι άλλοι σε κολπίσκων βραχερά επιδίδονται
Χώρια εκείνοι που σε μέγα μήκος την ταχύτητα μόνον επιδιώκουν
Όμως αυτός που είμαι και γώ σε υψωμάτων απαλών τα εφηβαία
Συχνάζει και την άκρη της άκρας ακοής με του Mozart δένει
τα σκιρτίματα

έτσι με κάτι μωβ ή κάτι κυπαρισσινό τα ερχόμενα
γίνεται να φθάσουν όπου μήτε ο βορράς του αγγελικού εντελώς
ευημερεί
ούτε κι ο νότος.) Με κινύρας ροές και κρουστών βότσαλα
Γίνεται μεσημέρι
Ώρα της κρίσεως; Ή του πλην ο βρόχος ή
Κλαράκι πίπου κλίμακα του πρασίνου ανεβαίνοντας
Δυό και τρείς περιστερεωμένες ρίχνει προπομπός του θέρους πνοές
Ο Ερμίσκος κι από αυτά που πριν ήδη κειμήλια θεωρείς
Ήχος φθάνει του μάκρους του συριστικού όπως όταν
Σε έναν χρόνο μικρού αγοριού συμπόσουνται δύο ή τρείς αιώνες

Σωστά μίλησε λοιπόν αυτός που κατοικεί Ροδαμών και Ήβης γωνία
Στρίβει κάποτε και των εθνών όπως και των ιδιωτών η μοίρα
Σε ενός άλλου γράφεται πενταγράμμου μ’ αστραπές μιλάει το άωρο
Και με αγράμπελη προ των φιλιών το επάνω χείλι

Ακολουθεί ο ζωγράφος μια γλυπτή ανεμώνη της θαλάσσης και πλήθος
τέττιγες .

[φυσικά.. Οδυσσέας Ελύτης, απο το 'Δυτικά της Λύπης']
(foto by me)

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Το γάντι


Δεν είναι τόσο που ήρθαν όλοι χώρια από σένα
Είναι το χιόνι που στρώνεται πάνω στα περασμένα
Σαν εκείνα τα άνθη που για μια πανσέληνο ζουν
Μια στιγμή κι η ευτυχία μας στης ιστορίας το ρουν

(σε Χαιρετώ αγαπημένο,
Υποκλίνομαι βαθιά και σκύβω,
να πιάσω το γάντι που μου πετάς,
Ενθύμιο χρήσιμο στο βαρύ μου χειμώνα.)

Πληγώνονται οι άνθρωποι, σκοτώνονται για κτήματα
Κι εγώ που δεν υπάκουσα ποτέ σε νήματα κανενός
Θα ήθελα μονάχα πριν πετάξω να αντικρίσω αυτόν
που θα μου δείξει του Διογένη ο δικός μου φανός

(Σε χαιρετώ, με βαθιά υπόκλιση σκύβω
να πιάσω το γάντι που μου πετάς.
Να στο επιστρέψω σκέφτομαι
μιας και μου ‘ναι μικρό)


..

[Έξω κοιτώ, το έστρωσε, ηρεμία..
ευκαιρία να φτιάξω έναν χιονάνθρωπο,
όπως και να βγεί θα σου μοιάζει.
Θα διαλέξω ένα καρότο χοντρό και
δυο βόλους παλιούς για τα μάτια.
Δεν ξέρω αν πρέπει να σε βάλω
να κρατάς δρέπανο και μαστίγιο
Ή καμιά σικάτη πανάκριβη τσάντα.

θα σε φιλοτεχνήσω ενθυμούμενη όσα
μου έγραφες Υπογράφοντας, δικό σου για πάντα.
Κι ίσως αυτά τα κρύα μας ψεύδη να σε διατηρήσουν
Ως την πρώτη ηλιοφάνεια της νέας χρονιάς,
Να σε χαζέψω να λιώνεις και να κυλάς
στις πέτρες. Να λιώνεις μακριά στο φαράγγι.
Να γίνεσαι μια εικόνα, επιτέλους, κατά-νοητή.]

(fotos by me)

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Γάζα -χρόνια πολλά


Χρόνια πολλά Παλλαιστίνη
ας αναπαυτούν οι ψυχές των αθώων
και να βρεθούν σε έναν κόσμο πιο δίκαιο.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

ορίζοντας σφαιρικός


Η Ηλέκτρα θέλει να τρέξει στα λαγκάδια με τα αγκάθια της αγάπης. Ότι σκεφτεί γίνεται. Σε ένα επίπεδο μη απόλυτα καθορισμένο, για να πιστέψει αν συμβαίνει μόνο στην φαντασία της, με σιγουριά, είναι πραγματικό.
Το τοπίο γύρω απλώνεται ελεύθερο μέχρι τον ορίζοντα. Σφαιρικό , γυρνά μαζί με τον χρόνο, γεμίζοντας τα σημεία του χάους. Την αφήνει να χαράζει γραμμικές ενώσεις, σχηματίζοντας ιστορία.
Μια στον μικρόκοσμο του ‘ego’ και μια στο ατέρμονο κι άφθαρτο σύμπαν που μεταλλάσσεται και την μεταλλάσει. Το παρατηρεί να συγκρούεται και να ενώνεται, να τείνει να εναρμονίζει τα διαφορετικά και να δημιουργεί αταξία στα ίδια. Κι αυτή προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα σε αυτή την διαδικασία , να περιορίσει τις συντριβές της ώστε η θερμότητα τους να μην την κάψουν παθητικά, όπως συμβαίνει στους πολικούς πάγους, αλλά και σε ανθρώπους πολλούς.
Πόσο κοπιώδες της φάνηκε ξαφνικά να ψάχνει τα σωστά μέσα από τα λάθη για να αποφύγει την ματαιότητα της ακύρωσης, τόσο που αποφάσισε να αφήσει αυτή την δουλεία για τα μυστικά Θεία. Να συνεχίσει, πιλότος στην δύναμη που την ωθεί.

(foto by frick)

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

εμμονή


συγκρουόμενο με την κατεστημένη λογική
ή σκέτο επιτηδευμένα αναπάντητο γιατί.

(art PPicasso)

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

καλλικάτζαροι


είναι μια μέρα σαν αυτές των παρελάσεων, που πρέπει να καμαρώνω φορόντας τα ομοιόμορφα καλά τους. Σπάσιμο απο πάντα οι ανακρυτικές ερωτήσεις για θέματα τετριμένα απο αίμα νοθευμένο με χολή, θα ήθελα αγιοβασίλη(χαζοόνομα, καθόλου μαγικό) έναν βιολογικό καθαρισμό για χολές. πες επίσκεψη είναι θα περάσει, δεν μπορούν μερικοί άνθρωποι καθόλου μόνοι, θέμα παρέας και εαυτού, φτού.
είναι η πίεση του σώνει και καλά, .. πλένω τζάμια, μικρά τετράγωνα σε ξύλινες κάσες κινήσεις σε ατέλιωτες σπείρες, μαμά δώσμου μια πιο πολύπλοκη δουλειά, σπίτι!!!!!!!!!!ξεσκόνισμα, να ανακατέψεις τα γλυκά και εκεί που συγυρώ..να σου ο Τζό, το παιδί μας, ο εξομολογιτής μας, αυτός που έμπαινε στην αγκαλιά μας, ένα λούτρινο καφέμπέζ μαιμουδάκι, βούρκωσα, τον φίλισα, του μίλισα, μου είπε να περιμένω χρόνια κι αν δεν, δεν θα φύγει απ'τον κόσμο μου, χάρισμα μου είναι για πάντα, δώρο καλοκαιρινό απο το Ρέθυμνο, κάποτε με αγάπη. γιορτές ΑΓΑΠΗΣ λένε μα γύρω μου ηλεκτρισμός, ψώνια, μανάδες εξουθενομένες, τσακωμός, δεν ταιριάζουμε.. κι όταν τελικά έγινε, πέρσι, τσακωμός, για το δικό του καθενός.
Σε μένα το κάνω, πηράζει, γιατι, τι δεν. ΔΕΝ. για το παραμύθι του αγιοβασίλη. πριόνια. Καστορία λέει κάνουν καρναβάλι τώρα, εκει θέλω να πάμε μια φορά.. εσύ εγώ κι ο Τζό και να ντυθούμε καλοί κάτζαροι. Μια ευχή.. να σε μυρίσω, να σαγκαλιάσω και να σε μυρίσω, κι ας μη σε δώ. ή να μη με αποκαρδιώσει η απουσία σου και να συνεχίζω να σαγαπώ και να την σκορπίσω στους τέσσερεις ορίζοντες να μου φέρουν αυτή την αίσθηση της αγκαλιάς καλλικατζάρων..

(foto by Era /Diros caves)

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

X-mass(κάλαντα!)


Χρόνια Πολλά, και μη-δε βαριέσαι
βολέψου ανθρωπέ μου. ..Αράζω, Άρα ζώ

εταίρες εταιρίες, ένστικτα ζωώδη ή φυσικά
-σε θέλω, να με παίρνεις αλύπητα! μαμ

η υπομονή με έλυσε και το χαρτί τελειώνει

μπάτσοι γουρούνια δολοφώνοι, ..ποιός μας SONY

ο μπάρμπας, ο μπαμπάς, μπαμπούλας,
-ΜΑΜΑ μα μα μαλάκα, φοβήθηκες?

αφού γουστάρεις τα φρίκουλα, τι το παίζεις?
εξ-ουσία! χαχαχα σκέψη! ότι θες..

(fotos by me, ΚΑΤΑΛHΨΗ Καλών Τεχνών Αθήνα)

[αφιερωμένω στην ΑΓΑΠΗ των ανθρώπων,
στους συνουσιασμένους, με υγεία και ευτυχία]

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

κλικ αντίστροφα

(ή mind fuck-fact /Επ!-Ανάσταση!)

Βρέθηκα μέσα σε μια φυγόκεντρο ανακατα-τακτική, στην στροφή της εξόδου απ’τη νοητή φυλακή, κι εκεί χάραζε o ήλιος σε λίμνη άπατη μα ατάραχη που μου φάνηκε άσφαλτος δρόμος.
Τα πόδια αφέθηκαν να εμπιστευθούν τις αισθήσεις του πέλματος που άρχισε να χορεύει στους παλμούς της γής.
Πατούσε τα σαθρά, -θρόιζε μουσικά και θρυμμάτιζε αφέσεις, πιέσεις, ανασφαλείς υποθέσεις εμμονικές,- σαν να ήταν νεκρά φύλα, πήραν τον αληθινό χόρο τους, τον τόσο μηδαμινό και επιφανιακό, σκόνη.
(Σκόνινο χρώμα που αποδόθηκε χάρην αντίθεσης για το μυστικό φώς της ύπαρξης.)
Έβγαινε ένας ρυθμός που ανάβλιζε της φυσικής αρμονίας η πηγή, με έναν στίχο που πατούσε στα πνευστά της ανάσας, συμφωνικά με της καρδιάς το μπάσο, κουρντισμένο με της σκέψης το βιολί, μαζί με το χρονισμένο πιάνο του καιρού στα γεμίσματα και γυρίσματα.
Αυτά τα λυρικά του λόγια που θα έλυναν το μυστήριο ήταν σε μια γλώσσα.. πολυφιλημένη. Άγνωστη. Μα ο ρυθμός με έσειε και άνοιγε όλες τις πόρτες, ακόμα κι αυτές των φυλακών των ισοβιτών της φαντασίας της αλήθειας, της μικρής ζωής του μεγάλου θανάτου..
..και με ένα κλικ αντίστροφα.

(fotos by frick)

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Αγάπη


ωραίο μίσος
ίσως

(art PPicasso)

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Διονυσια..σμός


στην υγειά σου νιόνιο..όπως θές,
σε ταξίδια με προορισμό τον ορίζοντα
και λιμάνι τον βυθο του ουρανού, του νου.

χρόνια πολλά με αγάπη, χαρά και έμπνευση,
τέχνη με συναισθήματα, φαντασία και αξία

που τις ψυχές μας θα γεφυρώσει και στην στεριά
δρόμους με άνθη θα στρώσει να περπατάμε
προσεκτικά, απαλά μη τυχόν και τα σπάσουμε..

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

ημπόρηγα και μπορώ


γιαγιά,
..όλο γυρίζω γυρίζω και πάλι στον τόπο βρήσκουμε.
σα να ναι γεμάτος ο κόσμος σμιρδάκια καταραμένα
και μεσημεράδες που με γελάν με λόγια γλυκά
για να με βασανίσουν έπητα, κι αυτά τα μαγεμένα
φλουριά που λύχνιζε ο αράπης στην πηγή κάτου απ'την
πλατανιά πάντα εξαφανίζουνται μόλις τα αγγίζω.
ο πρίγκιπας στο άλογο νεκρός αδερφός, μα ξέχασα
πως μού λεγες αν θέλω γαμπρό να μην μιλάου..
ήταν τότε που με λυπήθηκες και δεν με χάραξες
στην πλάτη να φύγει το μαύρο το ζουρλό
μόνο μου έβγαζες τα αγκάθια της ξυπολισάς
στην κουρελού και μου έδενες τις ελίτσες και τα
τσιμπούρια με κλοστή να μαραθούν, να πέσουν χάμω.
γιαγιά μου, δυο μέρες ξεψυχούσες με χαμόγελο και
γύρω σου ήταν πολύς κόσμος, κι ας βγάλανε τις
καραμπίνες μετά για τα λεφτά, στο προσκέφαλο σου
έδιχναν μονιασμένοι, μαζί καμπάνες και φυσίγγια..
..άραγες φαίνεται τα ξερες γιάγιω πως τα παραμύθια
που λεγες είναι οι παντοτινές και πάσες αλήθειες
γιαυτό η κουμπαρίτσα σου ήταν το σαμιαμίδι στο κατώγι
και ο φίλος σου το κινηγόσκηλο σου ο Μόρτης..
και πάντα ημπόρηγες να γελάς και να λές
ιστορίες με τέλος καλό και δίκαιο..
..Γιαυτό θα πιστέψω πως μπορώ..
''..ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα..''

(art Pablo Picasso)

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

σαβούρα βιβρ


κρύβονται πίσω απο μάσκες
ασφικτικές και καρκινογόνες
κατρακυλάνε στα στήθη σταγόνες όξυνες,
πρώην αγνότητες τώρα ταισμένες με ορμόνες,
προσωπικότητες στου συστήματος τις αγχόνες.
ξέσπασαν κι έσπασαν τότε απο την πρώτη εφηβία
είχαν τη διαφορετηκότητα που μαγνιτίζει την βία
και τσακίστηκαν, ομορφιές τυλίχτικαν
με σάβανα φασκιά βιομηχανικά νούμερα
τετραγωνισμένοι κυκλοι αγέλων
δολοφωνημένων αγγέλων και
φυλκιαμένων στην γίηνη κόλαση
ενός πολιτισμού που πουλά
ζωές προκατασκευασμένες
με μάσκες δωρεάν..

(ότι και να κρύβεται απο κάτω σίγουρα θα είναι πιο ωραίο)

εμπνευσμένο απο το "motel chronicles-Sam Shepard"
του Προμηθέα της Φαίδρας Φις

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Δυτικά του Ανθρώπου


θα αποσυνδεθώ, θα κλείσω το λάπτοπ και θα πάρω στα χέρια μου το τελευταίο τετράδιο. Ξέροντας στο τώρα το μέγεθός μου, το σχεδόν τίποτα στο όλον.
θα γράψω όχι όπως κάθε φορά σε προσωποποιημένο αναγνώστη, κι αυτό γιατι δεν θα είχα να γράψω τίποτα.
Είναι αυτό το σχεδόν που θέλω πλέον να καταγράψω. Σκέφτομαι πως αυτό το κάτι ,που καταστά το σχεδόν, θα ήταν πιο -αρμονικό-βαρετό-εύκολο- να μικρίνει κι άλλο, να γίνει ένα με το τίποτα.
Το αντίπαλον δέος είναι το πάντα, μια κατάσταση κατεστημένη κι αυτή, δεν προκαλεί ενδιαφέρον.

Δυτικά του Ανθρωπισμού.

------------------------------------------

Είναι το έσω που εξωτερικεύτηκε και σαν σε συνομοσία αντικατοπτρίστηκε στο όλον.

Σχεδόν

-----------------------------------------

Ξυπνώ και κοιμάμαι με αίματα, ψεύδη, βία, τύφλωση, ακρότητες και ακροτηριασμούς συναισθήματος. 'Αγαπημένους' δολοφώνους που δεν κατάλαβαν, που ήταν κάπως πιο άρρωστοι.. που πληγώθηκαν..που πληρώθηκαν, που κλήθηκαν για αυτόν τον ρόλο.. που .. που..

---------------------------------------

Υποχρήση και πέταμα.

[παρομοίωση, γεμιστά μπισκότα που τους τρώς μόνο την σοκολάτα και τα απαξιώνεις στον κάδο ]

Δυτικά της ανθρωπιάς

------------------------------------------

Στο τελευταίο τετράδιο στέκει μια ζέμπρα με βλέμα καχύποπτο..

''Αυτή η έμπρακτη αφοσίωση της συνεχούς επίκλησης καθαίρει τον νού από τις κτητικές του ψευδαισθήσεις''

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

ας είναι..


κάποτε θα ρθει μια μέρα
που θα σταματήσουν οι σειρίνες
τα αίματα, οι φωτιές, τα ουρλιαχτά.
θα ακούγοντε άρπες και τραγούδια.
θα ναι η μέρα που θα καταλάβουμε
πως για την επιβίωση δεν χριάζεται
φτηνά να ξεπουλάμε ελευθερία..

(foto by me)

αν θελήσεις (όνειρο ενός γελοίου)


''Είμαι ένας γελοίος. Οι άλλοι με λένε τώρα τρελό. Αυτό θα ταν ένας προβηβασμός αν δεν ήμουν γι'αυτούς το ίδιο γελοίος όπως και πρώτα.

..τους αγαπάω όλους, κι όταν γελάνε μαζί μου- τότε είναι που δεν ξέρω γιατί, μα τους αγαπάω ακόμα περισότερο. Θα γέλαγα κι εγώ ο ίδιος παρέα με αυτούς- όχι πως θα κορόηδευα τον εαυτό μου, μα γιατί θα τους αγαπούσα, αν δεν θληβόμουν τόσο κοιτάζοντας τους. Θλήβομαι γιατί δεν ξέρουν την αλήθεια..
..όλος ο κόσμος μόλις σβήσει η συνείδηση μου θα σβήσει αμέσως κι αυτός σαν αντικατοπτρισμός, σαν εξάρτημα και μόνο της συνειδήσεως μου, και θα εξαφανιστεί γιατι ίσως όμως αυτός ο κόσμος και όλοι αυτοί οι άνθρωποι να μην είναι τίποτα άλλο παρα εγώ ο ίδιος μόνο..

..'Η συνείδηση της ζωής είναι ανώτερη απο την ζωή. Η γνώση των νόμων της ευτυχίας ανώτερη απ' την ευτυχία'. Να, αυτό πρέπει να καταπολεμίσουμε, φτάνει μονάχα να το θελήσουμε όλοι κι αμέσως θα ταχτοποιηθούν όλα.''

[απoσπάσματα απο το ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ, Ντοστογιέβσκη]
--------------------------------------

αν θελήσεις..κΑποτε την ΨΥΧΗ σου ολάκερη,
να ρθείς,
έχω ένα κομμάτι της, που το φυλώ να στο δώσω..

[με πράξεις που στέκονται στον άπειρο ενεστώτα]

Τίποτα γίνεται η αγάπη όταν αγαπάς ένα τίποτα. Συναίσθημα είναι κι η ευτυχία, θέλει καρδιά και αγάπη, για τα κομμάτια σου, είμαστε όλοι κρύκοι στην ίδια αλυσίδα.

(foto by Era)

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

..μεταξί μας


σαν εμένα φαίνεσαι
να σε εμπιστευθώ?
έχω μια κρυφή οργή,
φόβο πρίν κάν γεννηθώ
μηπώς είμαι ένα λάθος
και πεθάνω ως τέτοιο
απο την αλήθεια μας

(οι ''μπαχαλάκιδες'' χρηματοφύλακες μπάτσοι
αφού κάψαν ότι τους είπαν για αλλαγή χρήσης
και φτηνό ξεπούλημα, συλλαμβάνουν κιόλας
τα προβληματισμένα ''προβληματικά'' πλέον παιδιά)

..να καταλάβουμε

το έγκημα αποσιωπάται απο όλα τα ΜΜΕ

σε αυτήν την κόλαση που προκάλεσε
συνομοτικά η αντισυνταγματική κτηνοδία
των πληρωμένων δολοφώνων του κράτους

μεθοδευμένα εγκλοβίτηκαν έφηβοι,
συναισθηματικά φορτισμένοι και
πρεζομένοι απο τα χημικά της καταστολής

..ήταν τα παιδιά!!


αυτά που κάηκαν χθές βράδυ στο κέντρο..
(εικόνες απο το μεσημέρι)

τα πιο γενναία παιδιά η κοινωνία
τα εκγλοβίζει τα πρεζώνει και τα χτυπά
τα πατά τα οράματα τους απο μικρά
πρίν μεγαλώσουν καφάλι, φίδια ιερά

το βράδυ όταν τα μασονικά ΜΜΕ
πληρώθηκαν με την υπεραξία μας
σώπασαν, ανήλικοι πολέμησαν
με το ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
για την αξία και το δικαίωμα στην ζωή..
και την δικιά μας την ΠΟΥΛΗΜΕΝΗ

ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΜΑΣ
-ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΜΗΝ ΠΟΥΛΑΤΕ-
όποιος έχει ψυχή να αντισταθεί ξεκινόντας
να φτύσει την καραμέλα του και να σκεφτεί

αυτό είναι το ΚΡΑΤΟΣ


μπάτσοι ''μπαχαλάκιδες'' τρομοκράτος

..εν ονόματι ''μπάχαλα'' δολοφωνία


..των 15χρονων indigo αναρχία
τους μιλάνε απο ήχεία σαν τα

σατανικά μαντεία του Ευρώτα
καρότα καφρίλες καραμέλες

κατάθληψη indigo
ΣΑΤΑΝΑΣ=ΚΡΑΤΟΣ

συστηματική αυτοκτωνία συν-ήθος

ΑΔΙΚΙΑ με δίκη σικιέ

..τους μπάτσους στο συναίσθημα


η Ελλάδα των βαλκανοαραπάδων
σκοτώνει τα παιδιά της εν ψυχρό
βγάλτε τους τις μάσκες
πουλιμένες ψυχές λογιστές
sos ΑΓΑΠΗ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η ΖΩΗ
δεν έχει άλφα έχει ζητάδες ώρα και ηρωίνη
(λιγμένα χημικά απο το 99)
ΦΡΙΚΗ

συνομοσία

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ο Φόνος είναι το αποτέλεσμα


ο Αλέξης θυσιάστηκε..
δολοφωνήθηκε εν ψυχρό
απο ένα παράλογο σύστημα
ένοχο και ελαττωματικό

-------------------------------
το σύστημα όπλισε τον δολωφόνο
τώρα όλοι στον δρόμο.
(μαλάκες ''μπαχαλάκιδες''
μην καίτε μεροκαματιάριδες
μόνο κρατικά κτήρια
τράπεζες και πολιεθνικές)
-------------------------------
ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ
ΑΝΟΙΧΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΟΙΚΕΙ,
ΑΣ ΜΗ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ,

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

..με πέθανες


φανερώσου..
εσύ!!!!!!!! ζωή
του φαντάσματος
κρατάς την ουσία
σε κάθε κύτταρo
στρίβεις τη βίδα

ΤΙ ΔΕΝ


ρ ε ω τα._

μια βδομάδα θέλω ν α σε δώ
το όνειρο της ζωής μου
να πλάσω τις της μέρες σαν τω θεώ

μά σαν νερό και μια στιγμή
να ταν μόνο μακρυά απ' τη σιωπή της
ισα με μια ανάσα πάλι την ίδια
μοναγάπη..τι? τι δεν?

-στην Τύπισσα
τρύπισατσογλάνι
ξετρύπι άρωμα Figaro φύσα το
βρίσε με, τουλάχιστον κάνε κάτι..
δείξε μου την τέχνη σου,
αυτή τη φυλακισμένη
φωτογραφία μία κλασματική
κΑλύτερα φαυλοκυκλωμένη

απο σενα γαμώτο μούσια μούσσα
έτσι αγαπάς? κυνηγιμένη επι τη τι δές
δες με δε λέω και κ κκκκκ άτι
καράβι σημάδι λυθάρι θαρθει
αρθει αρθεί ναρθεί
+άντηση αντίρήση
ΤΩΡΑΔΩΡΑΕΡΑΩΤΑΡΩ
του έρωτα
θεά!!!
tea

-σε σένα μιλάω ζυγισμένη-
ζαλίστικά πως τι και γιατι