Μ' αρέσει πολύ αυτός ο πίνακας, με συγκινεί και με γαληνεύει ταυτόχρονα. Μ' αρέσει που θα μας αφήσω έτσι να κοιμόμαστε αγκαλιά. Πρώτη φορά νιώθω τόσο καλά φεύγοντας από την Αθήνα. Νιώθω κάτι που μοιάζει πολύ με ανεμελιά και ξεπηδάει από την πηγή μου. Ξέρω ότι δεν είμαι δέντρο ούτε κάτι άλλο τέτοιο. Είμαι σίγουρη πως είμαι μια πηγή σε ένα βουνό πανύψηλο. Νιώθω καλά σαν καινούρια. Έκλεισε πια αυτό το τετράδιο και θα ανοίξω καινούριο.
Να περνάς καλά. Σου φιλώ το χέρι. Σ' αγαπώ. Έχεις πάντα την καρδιά μου. Να την προσέχεις. Και την δικιά σου να προσέχεις.
Καλό Καλοκαίρι.
ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ
Πάντα υπάρχει το κλασικό και διαχρονικό. Μπορούμε να καταφύγουμε σε αυτό, σαν βάση, κι από εκεί να αναζητήσουμε τον νεωτερισμό.
Σάββατο 27 Μαΐου 2023
Το ίδιο με τη σάλτσα είναι κι η αφαίρεση.
Τετάρτη 24 Μαΐου 2023
Δευτέρα 22 Μαΐου 2023
διότι η γραβάτα φοριέται μόνο καρναβάλι και στο κεφάλι .. και δε γελάμε.
ΜΑΖΙ ΣΟΥ , να τηρηθεί η διαδικασία. Με παραστάτες όλους μας.
Αλλιώς παίζουν καμένες ταυτότητες με υπογραφές σε καθεστώς απειλής
Τελειωμένη υπόθεση. Η γκόμενα είναι ΣΥΡΙΖΑ, ο βράχος ΚΚΕ και το καπρί ΜΕΡΑ 25.
Για σένα δε θα μάθω ποτέ ..
Η Βάση λέει αποχή. Κι έχω συγκινηθεί παιδιά. Όμως η αποχή μόνη της δεν θα κάνει τίποτε, μόνο την αξία της θα χάνει. Εσύ λες ΚΚΕ, διοτί το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να ριγήσει έναν άνθρωπο, όταν καταφέρνει βέβαια να κάνει αφαιρετική όλους τους μη πω που παίζουνε τη μάνα εκεί μέσα. Είμαι συναισθηματικά φορτισμένη. ΜΕΡΑ25 ΣΥΡΙΖΑ ΚΚΕ. Δεν μου στέκεται από μόνη της η ΑΠΟΧΗ.
Αλλά για εσένα να το κάνω με ευχαρίστηση. Θέλω να νιώσεις νίκη. Πες το όμως τί να ρίξουμε, έχεις τόσα καψούρια, είσαι δύναμη. Λοιπόν, πες, ποιος σ' αρέσει να τον ψηφίσω. Και θα αποκτήσει έτσι το πιο δυνατό νόημα αυτή η ψήφος. Τί να ρίξω αγάπη μου να χαρείς; Να χαρώ κι εγώ με τη χαρά σου.
Παρασκευή 19 Μαΐου 2023
Τα γρήγορα φίδια δεν έχουν δηλητίριο
Πέμπτη 18 Μαΐου 2023
Θυμάμαι ότι σου έχω πει κι ότι μου έχεις πει εκτός από τις τελευταίες τρις μέρες.
Ίδρωσα για να σου πω πέντε πράγματα στην ώρα τους που δεν τα είχα εύκολα και στο τσεπάκι να ξέρεις ούτε και τα είχα έτσι νιώσει. Εσύ τί τα κάνεις κοίτα, να κοιτάω κι εγώ.
Πάντα να λέω ότι κάνω προπόνηση για την Μια που θα με αποδεχτεί και θα μ' αγαπήσει. Όποτε τέλος πάντων .. έστω δυο μέρες σε ένα ξενοδοχείο στο πουθενά.
Μην ανησυχείς, πάντα βρίσκω δυο τρεις πέντε δέκα δεκαπέντε θέσεις να απλωνόμαστε.
Αλλά τέτοια παραξενιά σα την δικιά σου .. τί πρέπει κάτι να κάνω.
Ο Καζαντζάκης κάπου έλεγε πως η ταπεινοφροσύνη είναι η έσχατη μορφή εγωισμού. Και το ότι θέλω να -σου- κάτσω ταπεινά και σιωπηλά πρέπει να με ανησυχεί πολύ. Μου δίνει κάποια στοιχεία όμως, κόκκους βέβαια από μια αχανή παραλία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην φαντασία μου τουλάχιστον δεν είμαι καθόλου ταπεινή. Άρα τα έχω παίξει και γι' αυτό η σιωπή.
Ο έρωτάς σου η ζωή μου. Θυμάμαι ότι σου έχω πει κι ότι μου έχεις πει.
Ο ξάδερφός μου που με είδε έκλαιγε. Γιατί να θέλω να πάω στο εγκαταλελημένο. Εννοείται ότι τα εγκαταλελημένα έχουν και το πρεζάκι τους μέσα. Δεν με κατάλαβε, πονοκεφάλιασα εκεί πέρα. Οι άνθρωποι δεν βλέπουν τα εγκαταλελημένα τους με τα πρεζάκια τους μέσα. "Τους ρίχνεις" αν τους πεις ότι θες να πας να μαστορέψεις, να το κάνεις τέτοιο ώστε να γίνει όμορφα εκεί μέσα. Προτιμούν να έρθει και το πάρει και να το γκρεμίσει για λογαριασμό της η εταιρία.
Πολύ μου άρεσε που ξαναφτιάχνουν τα στοιχειωμένα ξενοδοχεία. Θα το έκανα να δεν πάθαινα ψυχοσωματικά με τις μπίζνες. Με μια λέξη για μένα οι μπίζνες είναι σαν τα σαλάμια. Δεν έχω πρόβλημα. Όσο και να το ψάξεις. Ρομαντισμός λέγετε. Έφαγα το γόνατο τον ώμο, κρύωσα πιάστηκα, δεν ήταν καλή ιδέα. Όμως ήταν μια αποκάλυψη για την μεταφορά η κυριολεξία.
Παραθέτω εδώ την περιγραφή της κυριολεξίας για να βοηθηθεί η πληρέστερη κατανόηση της μεταφοράς.
Μπήκα σκοντάφτοντας και πηδώντας για να μην πέσω και βγήκα σε ένα ιμηυπαίθριο άνοιγμα. Ο τυφλός τοίχος της διπλανής πολυκατοικίας έφερνε σκοτοδίνη. Κάτω υπήρχαν σπασμένα ξύλα και φύλλα από δέντρα χωρίς να υπάρχουν δέντρα γύρω, σκέφτηκα ότι εδώ κάποτε υπήρχαν δέντρα, αλλά κι ότι ήταν πολύ κουλή αυτή η σκέψη. Πάνω τους ήταν ένας μεγάλος σπασμένος ιστός σημαίας. Τα αντανακλαστικά μου ήταν σε υπερένταση. Σταμάτησα να βγάλω το κινητό για να φωτογραφίσω αλλά και σαν παρέα. Ανεβαίνοντας διέσχισα σπασμένα πράγματα και έπιπλα και βγήκα στην ταράτσα που είχε το κτίσμα χωρίς να βρω πόρτα. Κατάλαβα πως η δεύτερη πόρτα κάτω ήταν η πόρτα για μέσα. Το μάτι μου έπεσε κάτω σε ένα αποκεφαλισμένο αρκουδάκι με το κεφάλι και το σώμα του ελάχιστα πιο κει, να φαίνεται πως είχαν περάσει χειμώνες έτσι. Η ατμόσφαιρα άρχισε να μου κάνει επί κι επί για πολύ άρρωστη εκεί πέρα. Γύρισα και κατέβηκα σε επιφυλακή όλα τα περάσματα. Φτάνοντας στην δεύτερη πόρτα ήταν κλειστή αλλά είχε στην κλειδαριά σπασμένο το τζάμι. Άπλωσα αποφασισμένα το χέρι μου να ανοίξω κι άκουσα από μέσα πολύ κοντά μου από μέσα μια φιλική φωνή "έλα έλα". Αυτό το "έλα έλα" με έκανε και δεν ξέρω πόσα κλάσματα του δευτερολέπτου μεσολάβησαν ώσπου να βγω πάλι στον δρόμο.
Το πετσί μου ήταν παντού τεντωμένο με τις τρίχες μου ως και τα μαλλιά. Τα έλυσα, τα τίναξα όπως και το σώμα μου στον αέρα και πήρα τον κατήφορο από τον Λυκαβηττό. Ένιωσα ξανά ότι δεν είμαι από αυτόν τον πλανήτη.
Θα ήθελα, μέχρι τρέλας, να έχω τα προσόντα και την αποδοχή να προσφέρω στην αγάπη μου.
Το πιο δύσκολο πράγμα στην ζωή είναι η προσευχή να βρεθεί κάποιος με τα προσόντα και την αποδοχή να προσφέρει την αγάπη του στην αγάπη μου.
Αυτή η ασκητική προσομοιάζει με τρέλα. Όμως δίνει την αίσθηση πως αν καταφέρεις σε αυτό τη γαλήνη ή είσαι νεκρός ή έχεις καταφέρει τα πάντα.
Μ' αρέσει να παίζω μουσική και να μαγειρεύω. Να πηγαίνω βόλτες για αλλαγή και για τροφοσυλλογή.
Να φτιάχνω σκηνές και να γράφω. Τα έργα μου έχουν σκοπό την συναισθηματική αφύπνηση, τη γνώση από τις σχέσεις στη ζωή.
Είμαι ιδιοφυΐα. Χρειάζομαι κάποιον να μου κρατάει το ανθρώπινο μέτρο και να με προσέχει.
Κατάρα να σε ερωτεύονται όλοι. Είναι κι αυτό σα τον Μίδα που ότι πιάνει γίνεται χρυσό.
Ντρεπόμουνα αρκετά που προτιμώ την ερημιά και την χειρονακτική εργασία από τα τόσα που ξέρω να κάνω. Αλλά αφου έμαθα πως "δεν είναι ντροπή ο καημός κι η σιωπή" δεν ντρέπομαι πια.
Με αγχώνει η πόλη πολύ. Όταν μπαίνω στην Αθήνα καταλαβαίνω γιατί δεν έρχεται να με βρει. Στην ερημιά αλήθεια δεν το καταλαβαίνω.
Στην ζωή μου καταφερα να μ' αγαπάνε ακαριαία τα μικρά παιδιά και τα ζώα. Νιώθω ότι συναισθηματικά τουλάχιστον έχω ήδη πετύχει.
Θα έρθει μια μέρα στη ζωή σου ένας Ζορμπάς που θα σου μάθει να φτιάχνεις το γλέντι. Κάθε μέρα, από δάσος βουνό ήλιο και θάλασσα. Και δε θα φοβάσαι μη τελειώσει, γιατί πάντα θα υπάρχει δάσος βουνό ήλιος και θάλασσα.
δεν ξέρω αν ήθελα να με φωνάζεις Λου.δεν ξέρω αν τα χαρτιά που σου έδωσα να κρατήσεις άστραφταν από τις γραμμένες λέξεις ή επειδή ήταν απλώς στα χέρια σου.φαίνεται πως η Ματίλντε ήταν εκείνη που κράτησε την ισορροπία στη σχεδία αν και δεν είχε καμία σχέση με τον Ευγένιο Ονιέγκιν.εγώ θα είμαι η Άλισον Κρος στη Χώρα των Θαυμάτων,παρέα με τον φθινοπωρινό σκύλο των άστρων.ίσως υποδεχτώ για μια ακόμη φορά στο Ορλί τη χέρσα Σοπράνο.από τη θεία μετάληψη των καθολικών τον αλεσμένο καφέ την κρυσταλλική μαύρη ζάχαρη το ετήσιον καψικόν,παρέμεινα αλύγιστη οδαλίσκη σε εφιάλτες.να τους διασχίζω με την Πάραλο.αλλά όλο και σε κάποιο μελόδραμα του Βέρντι σε βυρσοδεψεία ή στην πύελο η ανάσα του Ποσειδώνα μου θυμίζει πως το πλονζόν θα συμβεί όταν οι Βαβυλώνιοι φτάσουν στην Οκλαχόμα και ποτέ τρεφόμενοι συμβιωτικά.
Δεν είναι βάναυσες οι νύχτες. Η απουσία γίνεται βάναυση τη νύχτα.
ντιν νταν ντον
Καλημέρα
Την ένιωσα την αγάπη και την ζεστασιά, έστω και από αντανάκλαση, την ένιωσα. Και το φως το είδα. Ότι θέλω βλέπω. Αύριο έχω γιατρό. Καλό θα μου κάνει να προσγειωθώ λίγο να βάλω τα πρακτικά μπροστά αφού θέλω να αλλάξω πίστα, να πατήσω να την αλλάξω. Πρέπει να στέκει ο συλλογισμός, και ευτυχώς υπάρχουν πολλά πράγματα γύρω γύρω που τον κάνουν να στέκει. Είμαι εξουθενωμένη. Οι νύχτες είναι ... . Θέλω να αλλάξω έδρα και μετά να ξαναμιλήσω, να ξανα-προσπαθήσω, και συναισθηματικά το οτιδήποτε. Νιώθω ότι δεν έχω να πω κάτι άλλο από εδώ και το χαλάω οτι αν το πειράζω. Σε σκέφτομαι πως μπορεί να σκέφτεσαι, σε κάνω εικόνα αλλά τα χάνω ακόμα πιο πολύ, πέφτει το σήμα γίνονται κόκκινα. Σχηματίζω έναν συλλογισμό και μόλις τον βλέπω σα να βιώνω την αποκάλυψη, τέτοια παθαίνω και σε φιλάω και χάνομαι. Δεν γίνεται δουλειά έτσι. Θέλω να δω από την θέση σου, αλλά δεν προλαβαίνω καμιά φορά γιατί όλες μόλις φτάνω στην θέση σου κάνουμε έρωτα ασυγκράτητα κι ασταμάτητα, ατέρμονα. Κι έτσι ότι συμπεράσματα μπορώ να πάρω είναι από την εικόνα σου στα τοπία μου, η οποία είναι μονίμως μια καΥλα. Πρέπει να αλλάξω το σημείο, να έρθω σε ένα που να μπορούμε και να το περπατάμε, ανα πάσα στιγμή. Μόνο γι' αυτό έχω σιγουρευτεί.
Δευτέρα 8 Μαΐου 2023
ένστικτο και συναρπαγή
Ευχάριστα συμπτώματα με μουδιάζουν ως την σκέψη και με ξυπνάνε καρφιά.
Σ' αγαπώ γιατί με κάνεις να θέλω να σου λέω πόσο σ' αγαπώ. Το έχεις ξανακάνει. Με ελευθερώνεις . Θυμάμαι απ' τη ρομαντική μας μελαγχολία κάποιο απόγευμα που ένιωθα πολύ άσχημα που δεν έχω πάει ποτέ με γυναίκα και πώς θα μπορούσα να είμαι ο άντρας εκείνος μες το μεθύσι που πήρα το μονόβολο από τη γωνία του στημένο βγήκα στην βεράντα και πυροβόλησα τον Ήλιο. Πάγωσαν όλα. Η ζωή μου μαζί σου είναι γεμάτη γέλια, μεθυσμένα από έρωτα γέλια. Και σου το λέω πολύ σοβαρά. Ξέρεις πως κι άλλο τόσο κλαίω. Και μου λείπεις φριχτά.
Τη νύχτα η Τάρα πάτησε δύο κουτάβια. Πρωί πρωί τέλειωσε η τελετή, με την αξίνα μέσα στη μυρμιγκοφωλιά. Φταίω που τη ρώταγα να δωρίσουμε τρία στις κουκουβάγιες. Τρία, είναι πολύ λίγα για τα αγρίμια.
Αν δεν υπήρχαν οι ατέλειες δεν θα υπήρχε κι η τέχνη
να μπορώ να γίνομαι τραγί, σκουλήκι και φίδι
γατί και ποντίκι και ψάρι και πουλί για σένα.
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΜΕ
ΈΣΤΩ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΝΑ ΠΑΜΕ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ..
Να μου μάθεις το τυπολόγιο
της πυραμίδας
να σου μάθω γιατί δεν είναι σφαίρες οι σφαίρες
Και ότι άλλο ξέρουμε
όλα
μέχρι την πλήρη άγνοια να φτάσουμε παρέα.
Ζωή μου
Προορισμός μου η αγκαλιά σου αγάπη μου.
Πλησίασε, αγκάλιασε με.
Εσύ με ορίζεις.
Αγάλιασέ με. Επέστρεφε στο σώμα σου ψυχή μου.
Να δεις γέλια και χαρές.
Δε σου τάζω. Ότι βλέπεις δεν είναι.
Έλα φίλα με ρε πούστη σα πούστης.
Συσπάσου ηδονικά σα σκουλίκι,
σα γάτα σα ψάρι έξω από τα νερά
και βούτα μέσα της.
Να πιάσεις,
Ε ΜΑ΅΅Σ
Πιάσε με
Αγκαλιά να βουτήξουμε.
Μόνη μου δε βουτώ,
φοβάμαι το προμάντεμα.
Ασάλιωτα
Τα όντα με τα ονόματά τους.
Παρασκευή 5 Μαΐου 2023
για τη ΜΟΝΑΞΙΑ
Το δράμα μας εμάς να είναι ότι ασκούμε κλασικές αλλά πολύ
παρεξηγημένες τέχνες. Και μας κινεί η ανάγκη της αρμονίας που βάζει τα πράγματα
στην θέση τους.
Εσύ να κάνεις το πρόγραμμά σου. Ξύπνησα με Τζένη Βάνου,
Διάφανα Κρίνα και κλάματα. Ένας είναι ο στόχος μου και πρέπει να συρθώ λίγο προς
τα ‘κει και σήμερα να μη νιώθω τελείως τελειωμένη. Γιατί μου λείπεις πάρα πολύ.
Είναι η έκτη μέρα που είμαι μέσα από κάποια ίωση αλλά είναι ανάγκη να κατέβω
στην πόλη, σήμερα πρέπει να αγοράσω ένα λαχείο. Όχι ότι ένα σακί λεφτά θα μου έλυνε
το πρόβλημα. Τα προβλήματα μου είναι αισθηματικής φύσης, γι’ αυτό και η Τζένη
Βάνου και τα Διάφανα κρίνα. Πρέπει να ροκανίσω την απόσταση πριν με ροκανίσει
τελείως αυτή και πεθάνω έξω απ’ τη Βαβυλώνα. Ωραία. Μ’ αγαπάνε πολύ οι γάτες,
τα σκυλιά και τα μικρά παιδιά. Κάτι είναι κι αυτό, δείχνει ότι έχω στην ζωή μου
πολύ βαθιά κάτι αισθηματικά τουλάχιστον πετύχει . Όμως τις νύχτες που κοιτώ σαν
θεός την ζωή μου την διασώζω με πολύ συγκεκριμένα πράγματα και είναι όλα δικά
σου. Δικά σου που τρελαίνομαι να κάνω δικά μου. Όμως για σήμερα, έστω συμβολικά,
πρέπει να φτάσω μέχρι την πόλη και να αγοράσω ένα λαχείο.
Εχθές το βράδυ ο Ηρακλής έκανε πάλι εμετούς. Δεν μπορώ να
φύγω σήμερα όπως υπολόγιζα. Είναι μια ίωση όπως φαίνεται που μας ταλαιπωρεί
μέρες. Θα προσπαθήσω για το Σάββατο. Έχω πάρα πολλά να κάνω και δεν έχω διάθεση
να κάνω τίποτα. Ακόμα και όταν χαίρομαι δεν χαίρομαι. Χθες είδα την ταινία και
γέλασα λίγο, πίκρα. Πάνε λίιγα χρόνια που ξέρω καλά και καλύτερα για το πολύ
μέσα μου ότι θέλω να υπάρξει με μια πολύ σημαντική αφαίρεση, πιο σωστά, να
μπορέσει να αναπνεύσει να υπάρξει, να υπάρχει, ναι να υπάρχει κυριολεκτικά, να
μη με τρων τα παράσιτα όση ηδονή κι αν χάνω. Και είναι πολύ εποικοδομητικός αυτός
ο χρόνος που οι φίλοι μου φωνάζουν ζήσε,
γιατί δε ζεις, τι χαζά είναι αυτά, χάνεις την ζωή σου προχώρα, ζήσε, πηδήξου,
κάνε μια σχέση. Κι όλο νομίζω πως με δουλεύουνε, αν ξέρει κανείς τι είναι ζωή…
πως μπορούν κι αν ήταν ζωή ότι είχα πριν. Με αυτό που έχω τώρα εγώ νιώθω πιο
καλά. Δεν είναι ότι περνάω τέλεια με την σκιά, δεν περνάω. Γιατί ξέρω πως είναι
σκιά και οι σκιές είναι σκιές. Κι ότι οι σκιές κάπου τελειώνουν κι εκεί που τελειώνουν ξεκινάει το σώμα τους και η κατεύθυνση για να το βρεις είναι προς τον Ήλιο. Ούτε είναι ότι φοβάμαι μη χάσω, μη και πληγωθώ.
Είναι αστείο, μακάρι να μπορούσε κάποιος να με κερδίσει κι ας έπαιρνε έτσι και
την δύναμη για να με πληγώσει, ξέρεις πως είναι. Κάπως έτσι έπεσα με τα μούτρα και
πάνω σου τότε πιστεύοντας ότι δεν θα υπήρχε ποτέ κάτι τόσο δυνατό να με
πληγώσει. Και είναι τώρα που έχει μεγαλώσει τρελά αυτή η δύναμη και θα είναι
μεγάλη έκπληξη να βρεθεί κάτι πιο δυνατό, για ένα δυνατότερο πλήγωμα και πάει
λέγοντας. Ανθρώπινα πράγματα. Τα ξέρεις, τα έχεις αναλύσει. Προσωπικά δεν θέλω
να πάρω κανένανε στον λαιμό μου και πρωτίστως τον εαυτό μου. Φαντάζομαι ότι
κάπως έτσι σκέφτεσαι κι εσύ. Μπορεί να έχεις φτάσει ακόμα πιο πέρα. Μπορεί να έχεις βρει κάποιον τρόπο να γεμίζεις με
μικρά χωρίς να μικραίνεις. Εγώ πάλι νιώθω πως έχω καταφέρει τα δύσκολα κι όχι
τα εύκολα, στα βήματά μου ως άνθρωπος εννοώ, στην αξιακή μου ανηφόρα και στην
διαμόρφωση της άποψης για το τι θέλω και πώς να το μπορώ. Ξαφνικά ξύπνησα και
ήθελα να τα πληρώνω όλα, τίποτε να μη μου χαριστεί και το αντίθετο. Μετά
μαλάκωσα πάλι λίγο. Υπάρχει γύρω στην φύση δωρεάν πολύ ομορφιά. Την προτιμώ από
τους ανθρώπους. Δεν κατηγορώ το σεξ. Μπορώ να κατηγορήσω τον εαυτό μου που το
μισεί και πιο σωστά να μισώ τους λόγους και τις εκφάνσεις μου στην ιστορία μου που με έκαναν να το
σιχαθώ. Ακόμα κι όταν ξέρω πως αυτός που θα με άγγιζε μπορεί να νιώθει πολύ ευγενικά
και βαθύτερα αισθήματα. Μπορεί το σεξ να έχει αφετηρία το μίσος και ο έρωτας την αγάπη, αλλά κάπως ακούγεται πολύ απλή αυτή η διατύπωση ώστε να βοηθήσει στην εφαρμογή του. Δεν ξέρω ποια είναι πιο τελειωμένη υπόθεση, το σεξ με
κάποιον που δεν είσαι ερωτευμένος ή η μαλακία με μια σκιά. Αν πίστευα πως απλά
μαλακίζομαι με μια σκιά δεν θα το καταδεχόμουν ούτε στην σκέψη. Αλλά να μη λέω
και μεγάλα λόγια πάλι πια, λόγια μπούμερανγκ που είναι θέμα χρόνου να με
τσακίσουν. Δεν είναι ντροπή ο καημός κι η σιωπή. Πολύ μου άρεσε αυτό το
τραγούδι, με γιατρεύει.
Έχω ανάγκη μια σου λέξη, μια αλήθεια μες στις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει, από θανάσιμες αγάπες.
Έχω ανάγκη να βουλιάξω, μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα,
απ' την αλήθεια να τρομάξω και να φουντάρω σ' ένα ψέμα.
Έχω ανάγκη να σου δείξω, πως είμαι πλέον οπαδός σου,
με την παλάμη μου να αγγίξω, τον πυρετό στο μέτωπό σου.
Έχω ανάγκη να σε νιώσω σα μια προσωπική μου νίκη,
με πόσα βράδυα να πληρώσω, τη μοναξιά που μου ανήκει.
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη, ένα σακατεμένο βράδυ,
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι, δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι.
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη, που όσο θυμάμαι, με πονάει,
έχουν περάσει τόσα χρόνια, μα αυτή η αγάπη δεν περνάει.
Απόψε δε θα βγω στους δρόμους, στα όνειρά μου θα σε ψάξω,
ότι δεν έφυγες ποτέ σου, έχω ανάγκη να φωνάξω.
Σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι, εγώ μαζί σου θα ξυπνάω,
την πιο γλυκειά σου απουσία, έχω ανάγκη ν' αγαπάω.
Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω,
στην πλάτη του δικού σου ανέμου,
σα να 'σουν όρκος θα σε πάρω,
που δε θα πάταγα ποτέ μου.
Το ξέρω είναι άτιμη η νύχτα,
τη στήνει και σε βάζει στο σημάδι,
τα φύλλα ανακάτωσε και ρίχτα
και πάρε μου τον πόνο μ' ένα χάδι.
Το ξέρω είναι άτιμο το βράδυ,
σε παίρνει και σε πάει στα χαμένα,
σαν φώτα βυθισμένα στο σκοτάδι,
εκείνα που ονειρεύομαι για σένα.
Για σένα.
Την πέφτεις στα βαθιά, σε χάνω πάλι,
δε βλέπεις, δεν ακούς, δε μου μιλάς,
με δυο φτερά που σου 'δωσε η ζάλη,
ανοίγεις το παράθυρο και πας.
Ας πάει στα κομμάτια η αλήθεια,
το ξέρω πως μπορείς χωρίς εμένα,
μετράνε πιο πολύ απ' τη συνήθεια,
εκείνα που ονειρεύομαι για σένα.
Για σένα.
Για σένα που ξεχάστηκα εδώ,
χαμένος στης σιωπής σου την ηχώ,
για σένα ονειρεύομαι εδώ, για σένα.
Για σένα που ξεχάστηκα εδώ,
δεμένος στο δικό σου το βυθό,
για σένα ονειρεύομαι εδώ, για σένα.
Για σένα.
