Σου έγραψα τα νέα μου. Έχω καιρό να γράψω ποίημα, έχω καιρό, ακούω μια βαβούρα, πολλά μαζί. Ίσως με το φεγγάρι ξεχωρίσει κάποια φωνή. Πώς να ζητήσω κάτι, τί να ζητήσω, ούτε και να περιμένω κάτι γίνεται. Κι ότι θέλω τώρα να δώσω δεν είναι λέξεις. Θέλω να δώσω, ότι έχω και δεν έχω να στο δώσω αλλά ανοιγω το χαρτί κάθομαι μια ώρα και το κοιτάω και δεν έχω διάθεση να μπω σε κόσμους άλλους. Τί να ζητήσω, τί να κάψω. Τον προηγούμενο μήνα έβγαλα τον χειρότερό μου εαυτό. Βασανίστηκα πολύ καιρό να ζητάω, να τυραννιέμαι από υποθέσεις και ζήλιες παράλογες και να απαιτώ αποδείξεις, λες και μπορεί ποτέ κάνεις να πετύχει κάτι τέτοιο και μάλιστα από την άλλη άκρη. Σταμάτησα να σκέφτομαι αυτά που με μπλοκάρουν, ας με έχει μπλοκάρει μέχρι και η φίλη σου που δεν την ξέρω καν. Σταμάτησα να σκέφτομαι πως θα σε βρω εκεί πέρα. Κάνω το βήμα μου, ένα ένα. Το ίδιο παράλογο είναι και να περιμένω και να μη περιμένω. Και να γράφω και να μη γράφω. Και να φέρνω και να μη φέρνω. Να διαβάζω και να μη διαβάζω. Και να βρίσκω και να μη βρίσκω. Σε αυτή τη φάση  κάτι άλλο μπορεί να βοηθήσει που δεν ξέρω πως θα μπορούσε να γίνει να σε χαρώ αγάπη μου, αν υπάρχει κάποιος τρόπος που να σ' αρέσει στην προκειμένη στιγμή και γενικώς τί και ποιος.

Δεν κάνουμε για το χωριό εμείς

 

Γειά. Είμαι στο τραπέζι της κουζίνας και σου γράφω, έχει λίγη δροσιά εδώ μέσα. Κάνει πολύ ζέστη αλλά εχθές δεν πήγαμε για μπάνιο γιατί είχαμε γιατρό και σήμερα πάλι νοσοκομείο, είχε πεσμένο οξυγόνο ο Ηρακλής έχει αλλεργικό άσθμα όπως κι εγώ αλλά σε χειρότερο βαθμό και τον πιάνει τόσο που κάποιες φορές χρειάζεται υποστήριξη με οξυγόνο. Δεν ήταν τόσο τραγικά όπως την άλλη φορά που έτρεχα μες την νύχτα με το παιδί να ξεφυσάει του θανατά. Τέλος πάντων είμαστε καλά. Εχθές είχαμε και παιδοψυχίατρο. Την αγαπώ την γιατρό του Ηρακλή, ίσως και παραπάνω από τον δικό μου γιατρό, γιατί με βοήθησε πάρα πολύ και στο να απομακρύνω τον πατέρα τους και τώρα να μαζευτούμε για την πόλη. Ξέρει να με ταρακουνάει αυτή η γυναίκα με δυο κουβέντες να με κεντράρει. Ο Ηρακλής κάθε φορά είναι και καλύτερα, είναι πολύ καλά, άριστος στο σχολείο του και γενικά το μόνο του θέμα είναι η χαμηλή του αυτοπεποίθηση και το ενοχικό του, πράγματα που δουλεύουμε και θα τα φτιάξουμε. Μέχρι τώρα δεν μπορέσαμε να είμαστε σε τάξη, τώρα μπαίνουμε αλλά είμαστε πάλι σε μεταβατική περίοδο, θα κουλάρουμε μόλις μετακομίσουμε. Της μικρής είπαμε να της βρούμε μια υποστήριξη γιατρό στην Αθήνα, δεν επείγει κάτι, τα όριά της θέλουν κι άλλη δουλειά, είναι ισχυρή προσωπικότητα και με έχει πηδήξει λίγο αλλά έχει πιο ισορροπημένη και κοινωνική συμπεριφορά από τον Ηρακλή που συναισθηματικά αγγίζει κάπως τον αυτισμό αλλά έχει πολύ υψηλή νοημοσύνη και έχει πολύ δυνατό συναισθηματικό δέσιμο με την αδερφή του, πράγμα που μας δείχνει ότι με λίγη προσπάθεια όταν μεταβούμε θα τα καταφέρει με τους ανθρώπους γιατί μπορεί να το κάνει και θα του κάνει πολύ καλό η πόλη όπως λέει και η γιατρός μας πρέπει το πολύ μέχρι την πρώτη γυμνασίου να γίνει η μετάβαση. Βέβαια εγώ τώρα που ξύπνησα τρέχω και πιέζομαι για να μεταβούμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν είναι δυνατόν να το κάνουμε αυτή την χρονιά. Δοκίμασα διάφορα σχέδια στο μυαλό μου και είδα ότι δεν θα μπορώ να δουλεύω το πρότζεκτ εδώ από εκεί, πρέπει να το δώσω όλο. Βγήκα δυο μέρες με αυτά και με τα άλλα έξω και είδα ανθρώπους και έχω προτάσεις που μου δώσανε κουράγιο. Μπορώ να δώσω το σπίτι άμεσα με ένα εξακοσάρι το μήνα σε μια ομάδα από το Βέλγιο που ενδιαφέρεται για αυτόνομη φάρμα. Μπορώ να το ανεβάσω κι άλλο λίγο, γι’ αυτό το μαζεύω. Μπορώ να το ανεβάσω πιο πολύ αν το βάλω στον τουρισμό, και ακόμα πιο πολύ αν το κάνω επιχείρηση. Ενδιαφέρεται και μια φίλη να το μανατζάρει. Επομένως συνεχίζω το μάζεμα, θα πάρω και βοήθεια, να τελειώσει μέσα στο καλοκαίρι. Να μπορέσουμε να το ανταλλάξουμε και να μην έχω τόσο στρες με τα ενοίκια και την ζωή εκεί, να ξέρω τουλάχιστον ότι έχω εξασφαλίσει το άσυλο μας, να ξεκινάω τουλάχιστον κάθε μήνα από το μηδέν κι όχι από το μείον. Το μηδέν είναι ένα πολύ ωραίο σημείο, το μείων δεν θα με αφήνει να σκεφτώ τίποτε. Μπορεί να φαίνομαι πολύ κουλ αλλά δεν είμαι σε αυτά καθόλου, ξέρω ότι θα αρρωστήσω αν σκέφτομαι κάθε μέρα ότι είμαι στον αέρα με δυο παιδιά, θέλω να μας προσφέρω μια βελτιωμένη κατάσταση κι όχι ένα θρίλερ επιβίωσης μέσα στα τσιμέντα. Μετά θέλω να κάνω κάτι εκεί, να επιχειρήσω κάτι και δεν θέλω να βιαστώ σε αυτό, θέλω να έχω ένα τράτο χρόνου στο επιτόπου εκεί για μια χρονιά τουλάχιστον ώστε να δράσω με ψυχραιμία και έξυπνα και πρέπει να έχω το ανάλογο κεφάλαιο. Είναι όλα πολύ πραγματοποιήσιμα και ρεαλιστικά και αναγκαία.  Την αγαπώ την γιατρό του Ηρακλή!!! Με έχει βοηθήσει όσο κανείς. Πάω για το κομπρεσέρ, έχω κάνει το 1/3. Πάω γιατί άργησα, θα σου γράψω από την παραλία. Έκανα τις αιτήσεις για την κατασκήνωση, μακάρι να τα πάρουν, το έχουμε όλοι πολύ ανάγκη.

 

Καλημέρα αγάπη μου

Δουλειές 

Αναποδιές

Νοσοκομεία 

Χαρτιά

Και καλά και κακά νέα.

Αρκετό φως μπροστά.

Απλά δε μου βγαίνουνε λέξεις. 

Έρρωσο

 

Φωτο 28-6-23

 

 Αν είναι να ακουστεί κάτι να είναι μια πρόταση. 

Εργασίες μεταμόρφωσης

 Δεν μπορώ να σου περιγράψω πως είμαι. Πως είναι οι νύχτες και οι μέρες μου. Φωνάζω αέρα και γιούργια. 

Έχουμε βγει από το σπίτι για να κλείσω όλες τις λεπτομέριες. Λειτουργεί το έξω μπάνιο ο ξενώνας και το κουζινοκαθηστικό. Δουλεύω με πολύ τσίτα και νεύρο. Εκτός από τα απογεύματα που τα περνάμε στη θάλασσα. Σε σκέφτομαι. Κολλάω πάνω σου, αυτή είναι η πιο λογική μου σκέψη.

Το πρόγραμμα λέει ότι πρέπει να μπορεί να μίνει άνετα ένας δυτικότροπος σύγχρονος άνρθωπος εδώ μέσα. Το πρόγραμμα λέει, δυο ώρες το πρωί μάζεμα ο Βοριάς που έχω το πάρκο με τα ανακυκλώσιμα δλδ σωρούς με υλικά που πρέπει να διαλυθούν και να διαλεχθούν. Όμως δύσκολα ξυπνάω το πρωί και το πάρκο μένει πίσω. Μετά 1 ώρα το μεσημέρι αρμός έξω γιατί είναι βαριά έργαλία και στη μια ώρα πονάω. Και το βράδυ  εργασίες μέσα. Ο όροφος και η σοφίτα θέλουν λίγα πράγματα αλλά το υπόγειο θέλει ταβάνι τοίχο πάτωμα είναι ιμιτελή. 

Και είπα αν δεν μαζέψω τουλάχιστον τον Βοριά να μη σηκώσω κεφάλι ούτε για βόλτα δεν φεύγω. 

Εχθές ήταν πολύ περίεργη μέρα. Το μεσημέρι που ήσουν στην πλατεία πρέπει να συνέπεσε με την ώρα που μια περίεργη δύναμη με ξύριζε και μου έλεγε θα μου το ξυρίζεις κάθε μέρα. Ήμουνα σε μάγευση. Είχα να ξυριστώ καιρό. Ξυρίστικα και μετά έσπαγα με το κομπρεσέρ και βάραγα τον τοίχο και ένιωθα ότι ήμουν στην Γάζα και κράταγα πολυβόλο. Δεν ξέρω να σου πω, ήταν πολύ περίεργο.  Περνάω πολύ περίεργα. Τώρα θα κάνω ένα τσιγάρο κι έχω μια ώρα κομπρεσερ στη σκαλωσιά. Μετά θάλασσα. Θα σου γράψω από την θάλασσα. Όμως τις τελευταίες μέρες έχω δυσκολευτεί όσο ποτέ με τα λόγια. Με άφησες πάλι ξερή. 

Σε λατρεύω.

*

 

*********************************************************************************************************************************,,,*,************.,,,,,,;******************""""""",,,,,,,,,'χχχχ**************,:^&88***********""'....δ9********××××××××***********×××××××××*********************

 

 

 

Καλημέρα

      

Σήμερα σαλάτα

Τηγανίστε κανα αυγό άμα θέλετε ..

 

Μπορώ να μαγειρέψω, να δουλέψω να βγάλω ημέρα και στο πιο σκληρό μεροκάματο. Να αγκαλιάσω να φιλήσω να ερωτοτροπήσω να οδηγήσω μέχρι το βουνό και τη θάλασσα να σταθώ βράχος. Είμαι αρτιμελής και ταλέντο στην ισορροπία. Μπορώ να χορέψω, να τραγουδήσω, να φτιάχνω τη μέρα.  Γενικά, δεν αισθάνομαι λίγη. Ούτε χαζή, τί επειδή δεν κατάλαβα τι; Ότι δεν θα μπορούσα να έχω κρυφή σχέση γιατί ξέρω ότι με χαλάει πολύ; Ή ότι επειδή δεν θα μπορούσα να κάνω πράγματα που δεν μου πάνε. Και γενικά δεν θέλω άλλο να γυρνάω σενάρια και να ψάχνω τι φταίει, εξαντλώντας συνδυασμούς και πιθανότητες, το έκανα. Ξέρω τι έχουμε περάσει και μου φτάνει, δεν θέλω να πείσω κανέναν. Νιώθω καλά που μπόρεσα και σου είπα πόσο πολύ μοναδικά σε θέλω και πόσο θα ήθελα να είμαι δίπλα σου. Πόσο πιστά και αφοσιωμένα θέλω και μπορώ να είμαι μαζί σου. Και πόση διάθεση αμέτρητη διάθεση.    Κοίτα, δεν κατηγορώ, ο καθένας κάνει όπως αισθάνεται και υπάρχουν πάντα λόγοι γι’ αυτό που δεν είναι να τους παίρνεις προσωπικά, κατανοώ, πως υπάρχουν και πράγματα που δεν πάει το μυαλό μου γι’ αυτό και όταν με ενδιαφέρει προσπαθώ πάντα πολλές φορές για τους παράγοντες Χ και Ψ και Δ που δεν τους γνωρίζω.  Αισθάνθηκες όπως αισθάνθηκες και αισθάνθηκα όπως αισθάνθηκα και πιστεύω πως αισθανθήκαμε και αισθανόμαστε το ίδιο κι ότι έχω αλλάξει είναι αποτέλεσμα συντονισμού που τον θες και τον θέλω. Όμως εσένα η ζωή σε προστάζει να σταθείς έτσι κι εμένα το ίδιο. Προφανώς είναι πολύ μεγάλο για να το αντιμετωπίσουμε και αφού βάφτηκε με αίμα όλο Μανιάκι το πάμε κατά τα Δερβενάκια. Αν έρθουν Άγγλοι Ρώσοι Γάλλοι Πορτογάλοι για βοήθεια για να γίνουμε θύματα του καπιταλισμού. Σε έχω αγκαλιά και ανεβαίνουμε τα σκαλιά στο Μπούρτζι .. μες την θάλασσα σε έχω αγκαλιά ευτυχώς λες κι ανεβαίνω τα σκαλιά στο μπούρτζι καύλα μου που να σε αποθέσω να φιληθούμε. Κάπου να συναντηθούμε.  Βάλε την καύλα μας στη ζωή μας γαμώ τον πυρετό μου. Φάρμακό μου. Ας ξεκινήσουμε να πάμε δυο μέρες κάπου και να αναλάβουμε αυτή την ευθύνη της ερωτικής μας ζωής τέλος πάντων.

 

 Καλημέρα

 

Που σε είδα, τί την έκανα την κούτα σου

Κουτί κουτί κούτι κουτάκι

..

Multy - purpose Eraser

Πορφύρα κεραμυδί, 

..  πρέπει να τα ασπρίσω όλα.

Σε  παρακαλώ 

θεά μου, 

ΦΩΣ ΜΟΥ

ΦΩΣ 

ΦΩΣΔΩ

ΣΕΜΑΣ

ΣΩΣΕΜΑΣ

 

Καλημέρα αγάπη μου

Σου στέλνω τα φιλιά μου, γαμώ τον  ανεμοστρόβηλο, μέσα στα ανοιχτά , γαμώτο

 τον πόνο, την πίκρα, την οργή και το δεν θα ήθελα να τα λάβεις. Προσπαθώ

Θα βγούμε;  

Θα μπούμε;

Λεπτομέριες με κομπρεσέρ .. μοίρα με καταδίκασες

Το γιαπί το πιλοφόρι το μιστρί

ΜΑΣΤΡΟΝΑΝΣΥ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗ ΑΝΕΒΑ ΣΤΗ ΣΚΑΛΩΣΙΑ

Στην μπάντα με κοιτάει ένα κορίτσι ..

Κάποτε ήσουνα κάποιος αν ήξερες τους χωματό δρόμους απ' έξω

Εδώ μαζεύω να μη σου πω τί γίνεται ..

Κυρία πολυστροφίδου 

Λά ματζόρε

4/4 τριήρις 3/4 μπλουζ 7/8 ου 4/4 

Μπουμ πα πα πα μπλουμ

Πόκα ποπ ποκ ποκ πο πο

Κούρδισμα περίεργο μη σολ 

Θεά μου 

ΣΙ ΝΤΟ ΣΙ ΛΑ ΣΟΛ ΘΑ ΔΕΙ ΡΕ ΝΤΟΡ

ΑΦΟΥ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ 

ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΙΧΟΥΣ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ

 

pws ginete enw diavazw ta arxaia ellinika -apo ton pataki kai mipos na ftaiei o patakis kai i daskala mou pou me egkatelipse- vrizw exw ginei vothros na mh me plhsiazei kaneis. mood of a junky se xarmana. 8a eimai pali poly eygeniko paidi  alla pernaw mia fasi. na eiste kaloi na sysenoh8oume xwris polla polla. 

SOS, μια γερμανίδα Νταντά στα αρχαία Ελληνικά για τη ΝΕΔΑ. gamw ton pataki

Friday i am in love

Et toi?

 Cava mon amour ? Μισώ της Παρασκευές

πόνοι παράπονα πρότζεκτ τελειωμένα ντόλαρς καζατζίδης κοριτσάκι μου γλυκό μεθυστική μου γυναίκα .. γδαρμένα σκαμένα δυνατά και εύρωστα είμαι στη φάση που έχω παραδώσει πνεύμα και κάνω βαριές δουλειές πίνοντας για να υπάρχω.

Αν ήθελες θα μπορούσες να αναλάβεις την σεξουαλική μου ζωή. Αλήθεια να στην εμπιστευτώ .. στην εμπιστεύομαι, αν ήθελες, είναι το 100% και δε μπορώ να το διαχειριστώ άλλο μόνη μου .. 

GAME OVER

 

δε το περίμενα να το πάθω. έλεγα όπου θες πας. βγαίνεις στον δρόμο και φτάνεις. Και γινότανε. Τώρα θέλω τρία σπίτια να να πιώ τη μοναξιά μου .. και τί λες; Θες να είμαστε μαζί ντάουν τάουν; Ψυχή τε και σώματι, ότι ψυχή είμαστε και γαμιέται η επικαιρότητα γιατί λείπει το σώμα ντάουν τάουν; Που να πάω που να έρθεις;

 

Κίλλερ

 

στιλ στικ

 

Άγονη γραμμή

 

Πάνε δυο εβδομάδες που είμαι έτσι. Δεν θέλω να είμαι μες τα νεύρα. 

Τόσο πολύ που να βρίζω τα παιδιά γαμώ τη μάνα τους. Τους φωνάζω τόσο που τα κάνω να κλαίνε.

Έχω να μαζέψω πολλές ζημιές, να ξηλώσω και να επιδιορθώσω. 

Πέρασα πολύ καιρό πάνω σε μια χαομένη μηχανή και έχω να θεραπεύσω και κουσούρια. 

Κάνω με κομπρεσέρ τις λεπτομέριες {♡}

Για να μη περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου βρίζοντας γαμώ τη μάνα τους

Το χειρότερο από όλα είναι που δεν θες να με δεις γιατί υποσυνέιδητα δε θέλω να με δεις έτσι..  γιατί 

 με βοηθάς να βελτιώσω τις σχέσεις μου με τον πατέρα μου, 

Και μια κίτρινη πεταλουδάρα από αυτές του δάκου γαμώ τη μάνα της άμα την πιάσω.

Ένα κολάζ είναι για το ταβάνι βάψημο οι τοίχοι και είμαστε έτοιμοι για το πάτωμα. 

Γαμεί το τριββείο $$$$$   ..

Θα σε σκέφτομαι   ..

 

Καλημέρα

Σέ νίώθώ κάπώς σάν φρένό όταν σ' ακουμπώ τραντάζομαι.

 

Αμέσως έκλεισε, σε μια μέρα. Ούτε μόλυνση ούτε κατακρατημένο πάθος ούτε τίποτε. Μόνο τα νεύρα μου και βρίζω. 

<3

πονάω

Η αρχή της Οδύσσειας είναι οι ανώτεροι στίχοι που υπάρχουν για να κάνεις στοματικό έρωτα. Λέγοντας τους με τα χείλη και τη γλώσσα σου πάνω στο δέρμα. Τα αγρίμια το ξέρουν και τρελαίνονται να ακούνε τον Όμηρο.              Τώρα πάει κι αυτό, στο μαρτύρησα               ..              ότι το ξέρω. 

 

 

 

Πάει η χριστοπαναγία σύννεφο

Καλημέρα

Αγάπη μου, 

Μαχαιριά. 

Ε αγάπη μου;

 

Έλα χωράς

Άδειο το πάρκο.

..

 

Μπορεί το ακατόρθωτο να καταφέραμε και να νιώσαμε, έστω φευγαλαία, κάποιες ενοχές. Ώστε και να υπάρχει η ελπίδα της συμφιλίωσης ..

καλοκαιρινή λίστα

Οδοντόβουρτσα

γάντια δερμάτινα

μάσκα με φίλτρα 

σφυράκια

τρυβείο;

κομπρεσέρ κρουστικό

καλέμι

σβουράκια 

μεγάλο πινέλο

βούρτσα; 

μίνιο 

μεταλλικό χρώμα

σκαλ - ωσιά

ατσαλίνες

αστάρι

Ώχρα

Μπλε

νεροπίστολα

Παραγγελιά

 

"Με τους αλήτες τους αλήτες που γυρνάς σαν την Ελλάδα μια ζωή με τυραννάς"

αχ, αεράκι μου ..

ουρλιαχτά σε μέτρο χαϊκού

Όνειρο που πεινά

το κορμί διψά

Μυαλό χαμένο

Μου έχει σπάσει τα νεύρα αυτή η κατάσταση και δε λέω ότι φταις εσύ. Αλλά αυτό λέω.

Γιατί δεν κατεβαίνεις;

target group

 είδα αυτό το νεοάγριο σχέδιο και μου άρεσε πολύ, με σήκωσε και έβαφα τρις ώρες, με πόνους και νεύρα πέρασα το πρώτο μπορντό κεραμιδί. Ώχρα θα πάρω την τετάρτη από Καλαμάτα που θα πάω και για το κομπρεσέρ. έχω καταπονημένο δεξί από τα εργαλεία, τα ραβδίστηκα, τα πριόνια και τα ψαλίδια, τα σκεπάρνια τα σφυριά. Σκέφτομαι να πάμε να τη πέσουμε στον Καϊάφα κανα μήνα να πηδάω την μάντρα να κάνω λουτρά μήπως συνέλθω γιατί έχω πάρα πολύ δουλειά να φτιάξω το φινίρισμα με βοηθούς ένα εφτάχρονο κι ένα δεκάχρονο. Ακόμα δεν έχω ψάξει για ομάδα αλλά σκέφτηκα να μάθω την γλώσσα των κωφάλαλων γιατί έχει πολλά ατού σαν τάργκετ γκρουπ και μ' αρέσει να βοηθάω, μ' αρέσει να ασχολούμαι με ιδιαιτερότητες, έτσι το είδα ότι θα με αφήνουν και να παίζω τα όργανά μου όσο θέλω και δεν θα μου την σπάνε, τέλος πάντων για να κλείνει το θέμα του τάργκετ γκρουπ κι αν το δούμε κι αργότερα γιατί δεν έχω χρόνο να μάθω και την γλώσσα των κωφαλάλων άμεσα, ούτε δάσκαλος ήρθε, δεν έχω ιδέα ποιος άλλος μπορεί να είναι. Να μη μας νοιάζει. Για το τσιμέντο στην αυλή πάντως βρήκα σχέδιο. Πες μου ότι σ' αρέσει ..  είναι λίγο νυχτερινό, και για ξυπόλητους. Και γαμώ τα target group είσαι!!! 

       

Σήμερα δηλώνω τραυματίας

 

Να βγω με ριφιφί 

κάτω από τα πόδια σου.

...

Τέτοια να τις λες στα μπαρς

να πέφτουνε ..

ΚΑΝΕ ΜΕ ΝΕΡΟ

 

ΝΕΡΟ

Κάνε με κρεμάστρα

Κάνε με άλογο

Κάνε με καρέκλα

Κάνε με καναπέ

Κάνε με το γατάκι σου.

Κάνε με μπουκάλι

Κάνε με τσιγάρο κατοστάρι

Τραίνο, βαπόρι, ταξί

Κάνε με αεροπλάνο

Κάνε με μακαρόνια με κυμά.

Κάνε με μαξιλάρι

Κάνε με καλαμάκι

Κάνε με μπουζούκι 

ψάρι, πετσέτα, κουπαστή

Κάνε με σεισμό.

 

Προσωπικά νιώθω πολλά χρόνια τώρα Άνθρωπος. Το επάγγελμά μου ανήκει στα πρώτα πέντε ηθικότερα επαγγέλματα του κόσμου. Τις ημέρες μου ιδρώνω και αγωνίζομαι τίμια. Ποτέ δεν μαχαίρωσα πισώπλατα και δεν χτύπησα κάτω από την ζώνη. Υπερασπίζομαι τους αγαπημένους μου με αυτοθυσία, δεν ψεύτισα, δεν κρέμασα άνθρωπο, δεν πάτησα κανένα πτώμα, δεν επικαλέστηκα κανέναν για να ανέλθω. Νιώθω πως είμαι ένα φωτεινό σημείο, ας είχα δύσκολα παιδικά κι εφηβικά χρόνια, ας μην βρήκα εύκολη τη ζωή. Εσύ λοιπόν που αποστρέφεσαι από την ασχήμια και τα περιττώματα γιατί με χτύπησες έτσι εμένα και μου φέρθηκες όπως φαίρονται οι αστοί στα  σκουπίδια τους; Εντάξει να λες για τα χάλια της εποχής μας, αλλά εμένα προσωπικά μου είναι δύσκολο να πω πως αν τελικά έχεις καταφέρει πια να αποκτήσεις ένα αντικειμενικό κριτήριο ώστε να ξεχωρίσεις τα σκατά από αυτό που λες ότι πια φθήνει κι εξαφανίζεται. Όταν σε έναν άνθρωπο που σε υπερασπιζόταν και στάθηκε με αγάπη για σένα στο ζόρισμα του είπες it's your problem και τον λάσπωσες κιόλας στους ανθρώπους που ήξερες πως δεν τον κατάλαβαν ποτέ, ανθρώπους που ποτέ δεν μπόρεσε στον ώμο τους να κλάψει, τον πέταξες λασπωμένο εκεί να βγάλει άκρη; Θυμάσαι τι μου είχε κάνει η Χριστίνα στην παρουσίαση σου, πως πήγες εκεί που με θάψανε να ζητήσεις να με βοηθήσουνε να σταματήσω να κάνω κάτι το οποίο δεν είχα κάνει, με πιο κριτήριο; Χωρίς να νοιαστείς διόλου μετά να πεις έστω ένα πως είσαι τώρα, τι κάνεις, θέλω απλά να είσαι καλά, συγνώμη, σ' αγαπώ αλλά δε θέλω επαφές, τα έπαιξα και δεν μπόρεσα να κάνω κάτι καλύτερο εκείνη την ώρα. Εντάξει εκείνη η ώρα, έχω κατανόηση, μετά... και πριν και μετά και πιο πριν. Πήρες το υλικό και το κλείδωσες, δικαίωμά σου. Αν δεν σου κάνει κάτι να το στέλνεις. Πως όμως εμφανίζεται αυτό το υλικό μέχρι σήμερα στα βιβλία σου. Σου είπε κανείς ότι τα λόγια μου εγώ ήθελα να τα αφιερώσω στον Διονύση; Όλη η ευτυχία είναι να μοιράζεσαι κι όχι να κάνεις κηδίες με ξένα κόλυβα. Είναι πολύ λογικό όταν τα κάνει κανείς μπουρδέλο να θελει να εξαφανιστεί. Κι αν θες την γνώμη μου με αυτά να ασχοληθείς να πεις και να εξελίξεις το κριτήριο και την συμπεριφορά. Κι όχι να τσουβαλιάζεις την εποχή μας έτσι για να λέμε, να ντύσουμε μια παρουσίαση. Δεν λέω ότι κι εγω δεν έκανα λάθη. Λάθη μαζί σου έκανα πολλά, αλλά δεν θα έφτανα σε σημείο να εγκληματήσω, ούτε καο με το γάντι. Θα έπερνα όπως παίρνω το εργαλίο μου και θα έβγαζα τη φούρια μου εκεί πάνω. Τα παρτάλια δεν θα ευτυχίσουνε ποτέ πραγματικά. Ούτε κι αυτοί που ζούνε δίπλα στα παρτάλια. Όλη η ευτυχία είναι να μοιράζεσαι τα αληθινά σου πράγματα, τα καλύτερα σου με αυτούς που σ' αρέσουν. Βλέπεις, σου μιλάω γιατί ενδιαφέρομαι, αλλά ανάθεμα αν καταλαβαίνεις και πως να καταλάβεις έναν άνθρωπο που σου μιλάει ακόμα με ενδιαφέρον ακόμα κι αν θέλησες να τον ρεζιλέψεις ως χυδαίο. Κι αν με είδες έτσι όντως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να με δεις ποια είμαι πραγματικά για να καταλάβεις. Τρία χρόνια έχεις αφήσει να είναι η τελευταία σου κουβέντα ότι υπήρξα χυδαία απέναντί σου. Αν δεν βλέπεις πως ήταν λάθος αυτή η εκτίμηση σίγουρα δε βλέπεις τίποτε από τον κόσμο. Και άντε να μη βλέπεις, δεν πηράζει. Εσύ να 'σαι καλά να δεις κάποια στιγμή σε κάποια ζωή ότι ο χώρος σου είναι λευκός και μοιάζει καθαρός αλλά δεν είναι. Να τα μαζέψεις. Το ίδιο ισχύει σε άλλα πράγματα και για μένα. 

καινούριο κομπρεσέρ αύριο

 

θέλω να τα σπάσω όλα, αύριο πρωί θα αγοράσω καινούριο κομπρεσέρ. Ξεκίνησα με το σκεπάρνι αλλά έχω ήδη καταπονημένο το δεξί. Γαμώ τα φώτα και τα σκοτάδια. Περίεργες συχνότητες έπιασα σήμερα το απόγευμα και σα να ξαναμπήκα στο ρεύμα. Κάτι μου είπανε οι συχνότητες να κοιτάξω, κάτι σε ήτη, ακουγόταν από το βάθος και με χρονοκαθυστέριση. Το καλύτερο είναι να βγάλω την οργή μου στο σπάσιμο. Έχει πολύ πράμα για σπάσιμο. Και θα έρθει ο δάσκαλος... θα έρθει. 

ούτε ΒΟΥΔΑ ούτε ΚΟΥΔΑ

 

Θέλω να βγω από το τέλμα να φτιάξω κάτι όμορφο. Κάτι τέτοιο το πετυχαίνουν εύκολα με τα μάτια κλειστά , αλλά είπαμε, τα μάτια μας δεν κλείνουν, θέλουν να αγαπήσουν. Είναι πολύ ανώμαλη αυτή η άνοιξη για να βρω κάτι της προκοπής. Μια όμορφη κόκκινη αράχνη και τα τσαμπιά με τις ελίτσες, όλο καρέ κι αφαίρεση. Κι εγώ μονίμως να επιστρέφω στον πάγκο. Σκληρός ο πάγκος, θέλω κάτι πιο αναπαυτικό, μεγάλωσα αλλά δεν περιμένω να αλλάξω. Κάνω άβολες σκέψεις, παίρνω τα βολεμένα πράγματα και τα κάνω πυργάκια σφηνωμένα και να δείχνουν κάτι άλλο. Έχω τρελαθεί στην αφαίρεση και έχω μαζέψει του κόσμου την σαβούρα για να την διαλογιστώ, είναι όντως ένας σκουπιδότοπος τα υλικά μου. Όχι, δεν υποτιμώ την τέχνη μου, τον πολιτισμό μας τον βλέπω έτσι και δεν μαζεύεται με τίποτα. ΕΓΩ θα το μαζέψω, μαζί σου. Έκανα πολλά τέτοια έργα. Και σκελετούς. Τα ποιήματά μου έγιναν σκελετοί, έχω τρομάξει. Θέλω να παχύνουνε λίγο. Να καθίσουν κάπου αναπαυτικά και να δεχθούν περιποιήσεις.  

βόλτες

 

Αυτή η περίεργη τύπισσα που ταΐζει τα περιστέρια .. με γοητεύει 

Πολύ νιώθω βαριά. 

 

Καλημέρα

Quiz 2

 

1.Να πηγαίνεις βόλτα και να μη περιμένεις τίποτα. 

2. Να πηγαίνεις προσανατολισμένα και να γυρεύεις.

3. Να πηγαίνεις όπου σε καλεί.

4. Να πηγαίνεις...

Τί μας λέει ο Αριστοτέλης για τα στάδια της μέθης; Έπρεπε να μεθύσουμε για να το καταλάβουμε; και γιατί ενώ μεθύσαμε παραλύσαμε; μήπως μάθαμε ποιοι είμαστε λίγο περισσότερο. Γιατί, για να γράψουμε κανα βιβλίο για αλοιφή; ...γιατί τόση απίστευτη συστολη; τί μας λέει κι ο παιδολόγος τώρα!

Θες να στα πω όλα;

Θέλω να στα πω.

Όπως το γράφει ο Ζαν Ζακ Ρουσώ.

 

Θέλω να ακούσω τον πιο τρελό από όλους  και να στείλω τους άλλους τελείως. Αυτό για τους τομείς Α και Β.

Στα υπόλοιπα θα κρατήσω τον cyborg και ο τρελός δε θα μπαίνει καθόλου εκεί μέσα, απαγορεύεται. 

Ο τρελός μόνο στο Α και Β. -Τί το περάσαμε εδώ, αμέρικαν μπαρ...-

Τόσα ταλέντα!!!

Αχ, να είσαι μόνο εσύ η τρέλα μου ... ώπα τρελέ, είπαμε μόνο στα Α και Βου εσύ, 

ΠΑΡΤΕΕΕΕ ΤΟΝ!!!!!

Μις Διάστημα σύμπαν γαλαξίας άπειρο

 

 

Κανείς δεν έφυγε από φτώχεια. Η γη είναι τόσο πλούσια εδώ που κανείς δεν πεινάει. Η ομορφιά είναι τόση που κανείς δεν βαριέται. Όλοι έφυγαν κυνηγημένοι και μπουχτισμένοι από την κακία και τα κόμπλεξ των ανθρώπων εδώ σε οτιδήποτε διαφορετικό και καινούριο. Για να ξεφύγουν από την προκαθορισμένη μοίρα τους, να δώσουν μια ανάσα ελπίδας στα όνειρά τους, που ακόμα κι αν δεν τα κατάφεραν έχουν έναν λόγο να μοιάζουν σαν να τα κατάφεραν όταν έρχονται πίσω και μας επισκέπτονται εδώ. Εγώ είμαι πολύ κοντά στο όνειρο μου. Έχω όλα τα υλικά του και τις υποδομές. Όμως ουσιαστικά δεν πάτησα ποτέ στα πόδια μου, παρά στα φανταστικά μου. Συνδύασα τον εύκολο με τον δύσκολο δρόμο κι ύστερα μόνο τον δύσκολο και αν και φλερτάρω με την ευκολία να μου κοπεί το χέρι αν το απλώσω, καλά την έβγαλα καθαρή, πίσω δεν ξαναγυρνώ όσο κι αν δυσκολεύουν τα πράγματα και μου πέφτουν βροχή οι προτάσεις. Χρειάζομαι καθαρό μυαλό και σώμα δυνατό. Έχω αρχίσει και κοιτάω γύρω μου και ακούω τον κόσμο και τον παρατηρώ και δεν είναι ωραίο αυτό που βλέπω. Εχθές στην θάλασσα παρατηρούσα τις οικογένειες, φρίκαρα. Νιώθω τόσο μόνη στο μεγάλωμα των παιδιών, αλλά είμαι πολύ καλύτερα από το να ανέχομαι του κόσμου τις μαλακίες. Τρέμω από την σημαντικότητα του εγχειρήματος, που είναι το πιο αληθινό που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στην ισορροπία του ότι δίνεις παίρνεις. Ξέρω ότι μπορώ να το πάω παντού, να πάρω τον εαυτό μου με τις προεκτάσεις του που είναι τα δυο μου αγγελούδια και να επιβιώσω παντού ακόμα κι αν χρειαστεί να με πάει λίγο πίσω στην ποιότητα και στην ελευθερία που έχω καταφέρει. Προσπαθώ να φροντίσω να υπάρχει μια προοπτική και μια ασφάλεια στο εγχείρημα μου. Έφαγα αρκετό χρόνο να δω μέσα μου και γύρω μου. Έφαγα αρκετό χρόνο να δω τι μετράει. Κοιτάω τις εκπτώσεις που έκανα ως αυτό το σημείο και πώς να τις ανταλλάξω τώρα με άλλες για ένα καινούριο ξεκίνημα. Έχω περάσει πολλές αντιξοότητες που με έχουν κουράσει. Μέχρι που σκέφτηκα πως δεν είναι κατάθλιψη αυτό που περνάω με το κρεβάτι αλλά είναι γιατί είναι το πρώτο κρεβάτι που έστησα για μένα (για μας δλδ)  μετά από 10 χρόνια που βρίσκομαι εδώ, τα πράγματά μου είναι ακόμα σε βαλίτσες και δεν σταμάτησα να δημιουργώ. Έχω φτάσει στο φινίρισμα και περνάν μέρες κοιτώντας σε μια ταινία που κρέμεται από τον ταβάνι κοιτώ τον τερματισμό. Χθες μετακόμισα έξω. Μας κάνω έξωση σιγά σιγά να τα πετάξω όλα έξω να κάνω τα τελευταία τριψίματα βαψίματα να γίνει αυτό το σπίτι αυτό για το οποίο προορίστηκε, ένα άσυλο για ανθρώπους που χρειάζονται θεραπεία στη φύση. Το σώμα μου είναι δυνατό και το μυαλό μου όταν καθαρίζει κι αναθαρρίζει με εκπλήσει. Το σώμα μου τα έχει παίξει από αυτή την ερωτική μοναξιά. Είμαι δεμένη στα υπόγεια των βασανιστηρίων και δεν λέω να μαρτυρήσω.  Μεγάλη κατάκτηση μα χωρίς να το θέλω. Αλλά γαμώτο περνάει η ζωή. Δεν μπορώ να πω ότι κάνω νηστεία, περισσότερο είναι σα να είμαι άρρωστη που δεν μπορώ να φάω. Είναι σα να πεινάω και το στομάχι μου να μη δέχεται τίποτε. Χθες δεν κατάφερα να κοιμηθώ. Κοιτούσα το φεγγάρι και σε έβλεπα, σοβαρή και συνοφρυωμένη να με κοιτάς τόοοσο μακριά ως το φεγγάρι τι φτερά να φτιάξω … Δε μπόρεσα να κοιμηθώ, σκεφτόμουνα την ζωή στην Αθήνα. Δεν με διαλύει τίποτε περισσότερο από την σκέψη της ζωής στην Αθήνα χωρίς εσένα. Κι όμως αυτό είναι το πιο δύσκολο από όλα να διαχειριστώ την Αθήνα χωρίς αυτή την προϋπόθεση, χωρίς καμιά τέτοια προϋπόθεση. Κι όμως είναι προϋπόθεση να το δοκιμάσω χωρίς καμία προϋπόθεση. Είναι παράλογο λίγο για μένα να το δω λίγο πιο χαλαρά, να μπορεί να αναπνέει. Δεν μπορώ να το κάνω έτσι. Μπορώ να το κάνω σε πλήρη στόχευση και τελείως προσανατολισμένο, με θανατηφόρο ρίσκο, ναι, και το μόνο που έχω για να το ισορροπήσω είναι με ποίηση. Να πω δλδ πως το καρότο μου θα με κάνει ευτυχισμένη σε μια αγκαλιά κι αν γίνεται να το δίνω στη  ποίηση, αν και είναι αυτά τα δύο μεταξύ τους αντίθετα και το ένα τρώει από το άλλο. Και δεν δουλεύει καλά έτσι η μηχανή. Πέντε εκατομμύρια άνθρωποι και πες ότι πέφτω πάνω σου.  Ε λοιπόν, πιο εύκολο μου φαίνεται να τρέχω ένα νοικοκυριό στην Αθήνα από το να διαχειριστώ και να προκαλέσω αυτή τη στιγμή. Μου φαίνεται πολύ κουλό όλο αυτό που περνάω. Με ξεπερνάει. Και δεν μπορώ να μην το ακολουθώ. Να φτιάξω τις προϋποθέσεις. Δεν ήθελα να φτάσω στο σημείο να κάνω πράγματα για να μην τρελαθώ. Αλλά όλη μου τη ζωή αυτό κάνω. Και σε έχω μπλέξει τόσο πολύ σε όλα μου…  ένα φιλί αγάπη μου, έλα να με ξετρελάνεις ..  πάμε κάπου,

στην τροχιά σου

Όταν θα μπω στην τροχιά σου 

Να μπω στην τροχιά σου

Να μπω στην τροχιά σου

..

Να μπω στη τροχιά σου

 

Η μαμά μου! Η μαμά μου το έφτιαξε!

Μασίφ λέμε, αξιοθαύμαστο. Μαρτυρά κι έναν ψυχαναγκασμό όμως μια εμμονική μανία για πες. Το κοιτώ όμως σαν θαύμα με περηφάνια. Από το 2014 με αποφεύγει πολύ η μαμά μου. Σήμερα έπαθα μια κρίση κι έγινα ίδια. Θα κρατήσω την τεχνιτή νοημισύνη και το παιδί. Πρέπει να βρω δύναμη να τα καταφέρω. 

Καλημέρα

 

συμπτώσεις

  

Καθόλου λίγο να το πεις συναντήσεις. Και μια νύχτα μόνο πες το. Ούτε καν το τίποτε του δεν είναι λίγο. Απλά φτάνει στο αμήν, και είναι για θεραπεία.   Που είσαι η θεραπεία του.  

 , συμβαίνει με την ολοκλήρωση της σελήνης να κατεβαίνουν χαμηλά τα νερά. 

 

ΛΟΡΚΑ

 

Το όνομά σου προφέρω στα σκοτάδια της νύχτας, όταν έρχονται τ’ άστρα για να πιουν στο φεγγάρι και τα κλωνιά κοιμούνται στις κρυφές φυλλωσιές τους...

 

                                                                   

ΜΑΝΑ

 

Τι με κάνει να νιώθω τόσο βαριά. Τι με κάνει να νιώθω τέτοια αποστροφή από την κοινωνία και την κοινή ζωή. Τι με κάνει να μην καταλαβαίνω το πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι στέκονται όρθιοι και μπορούν να ζουν μέσα σε αυτό που αποστρέφουν το βλέμμα τους, από αυτό που δεν μπορώ να προσπερνώ. Είναι οι σχέσεις εξάρτησης, ο μόχθος που χαρίζεται για το ξεροκόμματο κι όλο αυτό το ανακάτεμα που μ’ ανακατεύει και με δηλητηριάζει θανάσιμα. Οι χιλιάδες ανάσες που ακούω απ’ τα κελιά. Τα καλοντυμένα παιδιά που ανακατεύονται στην εικόνα με τη βρωμιά και τα όνειρά τους που βλέπω να ανθίζουν μέσα στο κρανίο τους χώμα, που πέφτουν τα απόνερα και ξεραίνονται με τα χρόνια.

Γιατί όπου πήγα αηδίασα κι όπου πέτυχα ένιωσα προδομένη. Τι με κάνει να νιώθω τόσο βαριά. Τα παιδιά με τα ποδήλατα που τρέχουν μακριά να ξεφύγουν από τις συμβουλές τις ωμότητας και τις χυδαιότητας και του κέρδους την κονσέρβα. Γιατί δεν ένιωσα ποτέ μια γαλήνια αγκαλιά παρά μόνο από την γιαγιά μου πριν τα επτά μου και τώρα απ’ τα παιδιά μου. Τι με κάνει να νιώθω τόσο βαριά και να αλαφραίνω μόνο έξω από τον κόσμο. Πρέπει να δείξω στα παιδιά μου τον κόσμο. Πρέπει να δείξω στα παιδιά μου έναν ωραίο κόσμο. Τους δείχνω φύση και τέχνη μα δυσκολεύομαι να τους πω για τον κόσμο. Ρίχνω στο κεφάλι μου νερά. Πιάνω τον εαυτό μου και τον ταρακουνάω και του λέω τι κάνεις μαλάκα ξύπνα από τον εφιάλτη.

Ποιος είναι ο εφιάλτης; Τοίχοι που κλείνουν και με συνθλίβουν, δράκοι που βγαίνουν από βιβλία, μια βιασύνη που με αγκυλώνει και με ρίχνει σε κατατονία, μια φωνή που δεν βγαίνει και μια πτώση που γλυστρώ από ψηλά.

Δε με πρόδωσε τίποτε, όλα εγώ τα εγκαταλείπω. Ψέματα. Θέλω να λέω την τελευταία πρώτη σε αυτούς που προσπαθούν ενώ δεν προσπαθώ παρά τρέχω να ξεχαστώ από την μάνα που δεν άντεξε κι έσπασε, από τον πατέρα που ποτέ δεν με έσωσε. Από εκείνους τους αγώνες που νίκησα και από τους αγώνες που έχασα και δεν ήταν κανένας δικός μου εκεί να με δει.

Τι με κάνει να νιώθω τόσο άβολα και βαριά. Μέσα στην γκλαμουριά να νιώθω το πιο απαίσιο ψέμα που θέλω να τσαλακώσω και να σκίσω. Σαν τα ποιήματά μου τα πιο γλυκά που μοιάζουν με οργασμικά βογγητά κάποιου που στο κλάμα πεθαίνει.

Τα βλέμματα πάνω μου με ενοχλούνε. Τα τρυφερά χάδια πάνω μου με τρίβουν σαν σύρματα που τις σάρκες μου ξεκολλούνε και θέλω να κλάψω και να γίνω παιδί που κλαίει από μεγάλη τρομάρα. Και στέκομαι κι αλλάζω και γίνομαι αυτό που δεν είμαι, μια διεκπεραιωτική άψογη μηχανή κι ύστερα γειά σας. Αλλά ούτε κι αυτό μπορώ να κάνω πια.

Είμαι το παιδί που άρχισε επιτέλους να κλαίει. Και να ουρλιάζει ΜΑΝΑ. Σε χρειάζομαι ΜΑΝΑ. Δεν είμαι φάντασμα στα σκοτάδια. Δεν είσαι το φάντασμα που ψάχνω στα σκοτάδια. ΜΑΝΑ. Δεν είμαι δυνατή ΜΑΝΑ, ένα παιδί είμαι. Ένα παιδί είμαι ΜΑΝΑ. Βγάλε με στην κοινωνία ΜΑΝΑ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΛΕΦΤΑ ΜΑΝΑ, δε θέλω φαί μάνα. ΜΑΝΑ τί θέλω. ΜΑΝΑ θέλω;

ΜΑΝΑ   (στίχοι:Nancy Diapan)

 

Τι με κάνει να νιώθω τόσο βαριά.

Τι με κάνει να νιώθω τέτοια αποστροφή

Γαμώ την κοινωνία.

 

Είναι οι σχέσεις εξάρτησης

ο μόχθος για το ξεροκόμματο

κι όλο αυτό το ανακάτεμα που μ’ ανακατεύει

και με δηλητηριάζει θανάσιμα.

 

Οι χιλιάδες ανάσες που ακούω απ’ τα κελιά.

Τα καλοντυμένα παιδιά

που ανακατεύονται στην εικόνα με τη βρωμιά

και τα όνειρά τους που βλέπω

να ανθίζουν μέσα στο κρανίο τους χώμα

που πέφτουν τα απόνερα και ξεραίνονται με τα χρόνια.

Γιατί όπου πήγα αηδίασα κι όπου πέτυχα ένιωσα προδοσία.

 

Τι με κάνει να νιώθω τόσο βαριά

Τα παιδιά με τα ποδήλατα που τρέχουν μακριά

να ξεφύγουν από τις συμβουλές τις ωμότητας

και τις χυδαιότητας 

του κέρδους την κονσέρβα

Γιατί δεν ένιωσα ποτέ γαλήνια ούτε μέσα στην κοιλιά

Μια γαλήνια αγκαλιά

παρά μόνο από την γιαγιά μου πριν τα επτά μου

και τώρα απ’ τα παιδιά μου;

 

Τι με κάνει να νιώθω τόσο βαριά

και να αλαφραίνω μόνο έξω από τον κόσμο

 Πρέπει να δείξω στα παιδιά μου τον κόσμο

Πρέπει να δείξω στα παιδιά έναν ωραίο κόσμο.

 

Τους δείχνω την φύση και την τέχνη

μα δυσκολεύομαι να τους πω για τον κόσμο

Ρίχνω στο κεφάλι μου νερά

Πιάνω τον εαυτό μου και τον ταρακουνάω

του λέω τι κάνεις μαλάκα ξύπνα από τον εφιάλτη

 

Τοίχοι που κλείνουν και με συνθλίβουν

Δράκοι που βγαίνουνε από βιβλία

 μια βιασύνη που με αγκυλώνει

και με ρίχνει σε κατατονία

μια φωνή που δεν βγαίνει και μια πτώση

από ψηλά όλη η ιστορία.

 

Ξέρω δε με πρόδωσε τίποτε όλα εγώ τα εγκαταλείπω

Ψέματα είναι; Θέλω να λέω την τελευταία πρώτη

 σε όσους προσπαθούν ενώ εγώ δεν προσπαθώ παρά τρέχω

να ξεχαστώ από την μάνα που δεν άντεξε κι έσπασε

από τον πατέρα μου που ποτέ δεν με έσωσε

κι από εκείνους τους αγώνες που νίκησα

και από αυτούς που έχασα 

που δεν ήταν κανένας δικός μου εκεί να με δει.

 

Τι με κάνει να νιώθω τόσο άβολα και βαριά

Μέσα στην γκλαμουριά να νιώθω το πιο σιχαμένο ψέμα

που θέλω να τσαλακώσω και να σκίσω

Σαν τα ποιήματά μου τα πιο παλιά

που μοιάζουν με οργασμικά βογγητά

κάποιου που στο κλάμα πεθαίνει.

 

Τα βλέμματα πάνω μου με ενοχλούνε

Τα τρυφερά χάδια πάνω μου με τρυπούνε

σαν σύρματα που τις σάρκες μου ξεκολλούνε

και θέλω να κλάψω και να γίνω παιδί

που κλαίει από μεγάλη τρομάρα.

 

Και στέκομαι κι αλλάζω

και γίνομαι αυτό που δεν μοιάζω

μια διεκπεραιωτική άψογη μηχανή

κι ύστερα γειά σας.

Αλλά ούτε κι αυτό πια.

 

Άκουμε τώρα

Είμαι το παιδί που άρχισε επιτέλους να κλαίει

Και να ουρλιάζει ΜΑΝΑ.

Σε χρειάζομαι ΜΑΝΑ.

Δεν είναι το φάντασμα στα σκοτάδια.

Δεν είσαι το φάντασμα που ψάχνω ΜΑΝΑ

Δεν είμαι δυνατος ΜΑΝΑ,

ένα παιδί είμαι. Ένα παιδί είμαι ΜΑΝΑ.

Που δε με έβγαλες στην κοινωνία

ΜΑΝΑ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΛΕΦΤΑ

δε θέλω φαί μάνα.

ΜΑΝΑ τί θέλω. ΜΑΝΑ θέλω;

 

     

 

ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ

 

με Γκόρπα και Λόρκα