Οι Μούσες ξέρουν

 

Από: ΖΕΥΣ 

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΤΑ ΝΕΑ 

ISBN 978 960 635 500 4

Κράτα

 

 

Με ενθαρρίνει πολύ που γελάς με τις γκάφες σου. 

Γκασέλα του ζοφερού θανάτου - ΛΟΡΚΑ

Συναγερμός

 

Με έχεις αφιερωμένη σε άλλον. Εμένα δεν μου αρέσει ο Διονύσης. Με το ζόρι και η ψυχή μου δεν μπορεί να ησυχάσει. 

Με το Αραμπέσκ τα ίδια ένιωσα με τον γλίτσα. Μου θύμησε κάτι τύπους που το έχουν περηφάνια που πάνε για όργια στην Ταΐλάνδη. Μέχρι τελευταίας ρανίδως σκοτώνομαι.

Το σώμα μου το χάρισες την ψυχή μου. Το πούλησες πιθανότερα. Και είμαι πλήρως υπεύθηνη να το πάρω να το θάψω. 

Έλα Θε μου να καθαρίσεις.

Είμαι παράλογη; Δεν είναι ολοφάνερο ότι σου αρέσει να με μοιράζεσαι ή να με πουλάς;  και χωρίς κουβέντα. Και μετά με κοιτάς και βλέπεις εφιάλτες. Λογικό είναι. Λογικό δεν είναι; Και να πρέπει να το αλλάξεις. 

Έχω εξειδίκευση στο θέμα και πάλι έσπασα το κεφάλι μου και σου λέω τα πάντα μαζί σου οτί έχω πάθει. Είμαι δίπλα σου; Δεν είμαι; Δική σου είμαι. Αφού δηλώνεται κι όλας ότι το νιώθεις ότι είμαι δική σου και το πράτεις κι όλας έτσι τόσο απαίσια. 

Εσύ ξέρεις τί έχεις κάνει με την ψυχή μου. Και τί θα κάνεις. 

Εύχομαι και προσεύχομαι αυτό που είναι να γίνει να το έχεις ήδη κάνει.

Γιατί χτυπάει ο συναγερμός.

Και δεν μπορώ να κοιμηθώ. 

 

για τον Αντώνη που χάθηκε στον Πειραιά αυτοί που τον πέταξαν είναι τελείως άσχημα πειραγμένοι. Όταν βαράει ο Ποσειδώνας το σι μπε μολ τους ξεβράκωσε ο Αντώνης και τον πετάξανε στην θάλασσα. ΗΡΩΑΣ

. 

ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΠΟΥΣΙΑ

 

το ΝΤΟΥΕΝΤΕ στην διαύγειά του σαλτάρει 

και ότι είναι να μείνει μένει.

Έχω φίλους που παίρνουμε τα βουνά.

 

 

Πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε. Μια μέρα που η ανθρωπότητα θα κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα. Κάθε μέρα δίνω και την τελευταία μου ρανίδα αίματος σε αυτόν το σκοπό.

 

Ένας παλιάτσος είμαι που κάνω το άγαλμα. Μη φοβάσαι.

Απλά κόντεψα να σαλτάρω ότι είμαι του μυαλού μου τελείως με όλα αυτά. 

 

Κοιμήσου διάολε 

 

Εγώ με τη Χαρίτα

Ναι.

Για κάτι δικαιώματα έχουμε σκοτωθεί.

Κι αυτά που λέει για σεξουαλική παρενόχληση, δε ξέρω, πιστεύω πως είμαι ευγενικό παιδί.

οικειοθελώς

 

Όλη ημέρα ζητώ 

και μου παίρνεις 

Την παρθενιά δέκα φορές την ημέρα.

 Στο όνειρό σου όνειρό μου

οικειοθελώς 

στο όνειρό μας.

Μετρονόμος

 

Όσο κυκλοφορούν ακόμα έτσι τα λαϊκά, και όχι σκέτα,  .. μη περιμένεις να βγεις ζωντανή από τα χέρια μου.

 

Αλλιώς παραδέξου το ότι σου αρέσει να με μοιράζεσαι. 

Σ-αγα-πάω

κι όλα ΟΚ

Από την αρχή αυτό 

  

 

Αστέρια από κύματα

Ανάσες

Το πλάκωμα 

στο ηλιακό κέντρο 

είναι η ταχύτητα 

Οταν πέφτεις

Πέτα.

 Ανάσαινε δυνατά.

όπως όταν κολυμπάς 

Κάνε

την πιο άγρια θάλασσα

Κύματα από Αστέρια.

 

ΗΡΘΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

 

Χθες

αφ

 

Σήμερα

αφήνω

σταματώ

συναντώ

απαντώ

Οδηγώ.

 

Τα παιδιά κανόνισαν.

 

ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

 

ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

 

Μια φορά

Μπορείς

Να πάρεις

Το βραβείο

χωρίς πίπες.

 

Εμείς θέλουμε να έχουμε

καλή σχέση με τα αρχαία πνεύματα.

 

Μια φορά μπορείς να πάρεις το βραβείο χωρίς πίπες.

 

Άντε και δεύτερη. Την τρίτη όμως!

 

Η γάτα έφαγε τα μαύρα κόκκαλα.

 

Είχανε μείνει την νύχτα στις φλούδες.

 

Τα έφαγε όλα!

 

Για ψάξτε τις κρυψώνες της.

 

Την κάθε γωνία της και

σφουγγαρίζουμε με κακό ξύδι.

 

ΚΡΑΝΟΣ

 

ΚΡΑΝΟΣ

 

Το σφίγγουμε μέχρι να νιώθουμε ότι μας πνίγει.

Μετά από λίγο το ξεχνάς.

 

Φοράμε το κράνος καλά.

 

Επίθετα δικά μου για τον έρωτα: απεργός.

 

 

ΕΥΘΥΤΗΤΑ

 

ΕΥθΥΤΗΤΑ

 

Σημείο λευκοπύρωσης. 

Αίσθηση φυσικής απλότητας

Άμεση εμπειρία πραγματικότητας,

Απαλλαγμένοι από διανοητικές διεργασίες.

 

ΑΠΟΦΟΡΤΙΣΗ

 

ΑΠΟΦΟΡΤΙΣΗ

 

Καρδιά που επιπλέει

Δυο ώμοι σκέτοι

Στρώμα τα νησιά

Πίσω μας φτερά.

 

Κατούρα άλλο λίγο

να ξεπιαστεί η καρίνα

να φύγουμε.

Honey Burny

 

 

Τα βάζεις με τα σίδερα και τα γελάδια

Σ’ αρέσει ο σταυρός που γυρίζει τηγάνια

Όταν γίνεται smuts η πατατοσαλάτα

Είσαι ένας άγγελος που αφρίζει χυμούς.

 

Τα γλυκά σου δακτυλάκια, μάτια μου,

Όπου τα περνάς μένουν πάνω.

17 18 19 20 21 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

 

 

Γλυκά που δέρνει α α

Η καταιγίδα τη νυχτιά α

-Και ότι δίνει παίρνει-

 

Ανέκδοτα

 

*

Πεθαίνει ένας Κρητικός και όπως τον πάνε στο νοσοκομείο τους πέφτει περνάνε κάτι άλλοι Κρητικοί από πίσω τον πατάνε. Ρε τί πατήσαμε άνθρωπο, σώπα λακούβα ήτανε ρε άνθρωπο πατήσαμε θα βρούμε κανα μπελά να τον πάμε να τον βάλουμε σε στη γράνα. Τον παν στη γράνα να κάτι σκηλιά τον παίρνουνε για το ποτάμι τους σκαλώνει σε κάτι κλαριά δε γίνεται λένε να τον πάμε νοσοκομείο. Τον πάνε τον βάζουνε στο χειρουργείο βγαίνει μετά από δέκα ώρες ο γιατρός ... πέντε λεπτά ρε παιδιά πέντε λεπτά νωρίτερα να τον είχατε φέρει θα τον είχα σώσει.

*

Ρωτάει η δασκάλα τον Τοτό την προπαίδεια του εφτά ,

 νανα να νανα 

Να να να νανα

Νανα να νανά

Να να να νανά να νά να νά να νά να 

Να να να νά νάνα να νανά.

Τί είναι αυτό Τοτέ; Ε να κυρία ξέρω τον ρυθμό αλλά δε θυμάμαι τους στοίχους.

Καλημέρα

 

Αγάπη μου,

σάλτο μορτάλε

 

Μ΄ αρέσει να βάζω πρώτα εμάς και μετά εσένα κι εμένα. Όπως μας αρέσει. Εντάξει. Και το εμβόλιο θα κάνω για να ταξιδέψουμε. Δε θέλω να τρελαθούμε εδώ μέσα ούτε εκεί μέσα ούτε πέρα εκεί μέσα. Θέλω να συμφωνήσουμε και να συνεννοηθούμε να είμαστε κοντά. Θέλω να σε δω και να φιληθούμε. Το ιδανικό για μένα είναι να έχουμε το ίδιο γραφείο και να καθόμαστε και από την ίδια πλευρά ε να έχει και κάτι να ξαπλώνουμε και όλα τα συναφή. Να περπατάμε μαζί. Να χορεύουμε. Να πηγαίνουμε βόλτες τσάρκες, έρευνες αποστολές, φευγάτα και σοβαρά, όλα ανάλογα. Να κάνουμε σπουδαία πράγματα και να περνάμε ερωτευμένα κι αγαπημένα. Μπορεί να χωρίζουμε κάποιες ώρες οι οποίες χρειάζεται να αναπληρωθούν ιδιωτικά. Όπως καταλαβαίνεις χρειαζόμαστε ένα κοινό γραφείο. Δε θέλω -σκέτο- κοινό / με έχεις σαλτάρει. Προτείνω ένα κοινό γραφείο. Σκέψου το. Είναι η μόνη λύση για να μη μιλάμε καθόλου. Και σε κανέναν.

Με παρακολουθείς; Λιποθυμώ .. Τρελαίνομαι! 

Έφαγα τα κλειδιά ..

Δεν είσαι εσύ το ράδιο, τα έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά.  Άσχετα που μας αρέσει, μόνο και το τονίζω, μόνο με το ράδιο και τον αλγόριθμο, να το παθαίνω ακόμα. 

Έρωτά μου το φεγγάρι ξέρει

 

Αλήθεια Φως μου; Με νερό κι αστέρια; Ρωτάς το φεγγάρι και σου χαμογελάει και σοβαρεύει και παίρνει το πρόσωπό μου και σε μαλώνει ...εκείνο κι εκείνο κι εκείνο;

Η Αφροδίτη μπαίνει μέσα σου και σε πάει στους Θεούς;

Είσαι όλοι οι φόβοι μου; ΕΙΣΑΙ:

ΕΙΜΑΣΤΕ;

 

Μυρίζει

Πικραμύγδαλο

Si DIVOLIO

Σηκώθηκα φεύγω

 

Γαμάω το πάτωμα.

Μου έχει φυτρώσει στα μουνόχειλα το οδυνηρότερο καυλόσπυρο της ιστορίας.

Γαμάω την τρύπα που βγάζει στον πύργο μας στον μεσαίωνα

Στο πιάτο και στο ξυρίζω. 

io domani

Αγάπη μου,

Νιώθω πως θα σκοτωθώ αν σε παρακαλέσω λίγο ακόμη.

Όμως έλα να πάμε κάπου 

ιδιωτικά λίγες ώρες.

Θέλω μόνο το χαμόγελό σου.

Το ζουμ μου έχει χαλάσει.

και η φέτα της έντασης 

γυρίζει με πολύ πίεση.

Αγάπη μου νιώθω πως θα σκοτωθώ

Αν σε παρακαλέσω 

Λίγο ακόμη.

 

δε θέλω να σκοτωθούμε

Τέτοια γέλια δεν είναι για γέλια.

Πόσο εύκολο είναι να είσαι ανάποδα να περπατάς τον ουρανό και να κοιτάς ένα κεφάλι σφηνωμένο στα πόδια σου;  Ε, τόσο ..

  

το πίστεψα

 

σιγά που είναι γραφείο .. Φως μου!

εδώ πατιούνται τα πλήκτρα μόνα τους!

ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΣΩ.

βλέπω Ένα γραφείο

 

.. πάω στην κουζίνα.

"όλα δικά σου μάτια μου κι ο πόνος σου δικός μου

..  μια Σωτηρία ξέρουμε, την Μπέλλου. 

Δεν υπάρχει άλλη Σωτηρία με τα μυαλά στα κάγκελα

και άμα κι αν παίζει αντιπερισπασμός το υποκρίνεσαι του Στράτου Αδερφή μου

να σε σφάζει και να πεθαίνεις σαν Ήρωας όλη μέρα windserfing στα Τάρταρα.  

 

και κλείσε μας μέσα με όσα απαγορεύεται θες.

εσένα θέλω

 

Δε θέλω ούτε παπά ούτε κουμπάρο.

Μαζί παίζουμε

 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

 

κοιμήθηκα ξημερώματα και ξύπνησα λίγο πριν το μεσημέρι με πολύ μελαγχολικό κέφι και τραγούδαγα το τώρα κλαις γιατί κλαις. Μαγείρεψα τα αγαπημένα μου μαυρομάτικά με χόρτα και έφτιαξα και πατάτες με λουκάνικά και ντάκο κι έστρωσα πολύχρωμο τραπέζι και φάγαμε με τα παιδιά κι ήταν πολύ όμορφα όλα γύρω μας. Μόνο που έχει αντηλιά με συννεφιά και μοιάζει Κυριακή έτσι όπως κινούμαστε σιγά και μέσα σε θάλασσα από όνειρα και σκέψεις. Το θέλω πολύ απαλό το κατέβασμα να λιώσω στον ύπνο και να ξυπνήσω χαμογελαστή ένα χάραμα που θα βλέπω μια αποδεκτή γενική εικόνα για την ζωή μας. Ένα το μάτι του λαγού κι ένα της κουκουβάγιας και το τρίτο του γερακιού. Αυτό το τρίτο του γερακιού ζουμ ξεζουμ με έχει φρικάρει. Κι αυτός ο πελαργός αιωρείται και με έχει ζαλίσει. Σώμα μου ..    

Δωσ' μου το χέρι σου

 

Γύφτος στην ακροποταμιά

Πλέκει καλάθια και γελά

Ενώσο έχει ήδη δυο και μια

 παραγγελίες για κλουβιά.

 

Ντρέπομαι τον Όμηρο και τον Σαίξπηρ που μου λένε πως γράφω μουγκρητά. 

Τα αστέρια μας άκούσαν; 

Με πιάνει μανία και θέλω να αγαπηθούμε σα ζώα.

 Και με νοιάζει να έχουμε κάτι δικό μας.