Κάποια στιγμή ήρθε η Άρτεμις, όπως νόμισα, η Θεά και μου είπε να σε κυνηγήσω. Λες κι είσαι κανα θήραμα να σε θυσιάσω ή να σε φάω. Σε έχω ερωτευτεί πολύ περίεργα κι αρνήθηκα και με μεταμόρφωσε σε λύκο. Επάνω στον μεγάλο πόλεμο χαθήκαν όλοι οι άλλοι λύκοι κι έμεινα εγώ μόνο. Κι ήρθε ο τοξότης που είναι γυναίκα αυτός αφού έχει τέτοιες θηλυκές ευαισθησίες μαγικές και μιλάει με στόμα γυναικείο κεφάλι το πέος του και τα αρχίδια του είναι στήθια. Που τέλος πάντων αγγίζουν αυτήν την αλήθεια και ταυτίζονται μαζί της, ξέρεις. Δεν ψάχνω εκείνο το τρομαγμένο κοριτσάκι το έχω βρει και είναι στην αγκαλιά πανίσχυρων αντρών όλοι τους Ιστορικά πρόσωπα και η τρέλα αυτή κι αυτοί είναι κομματιασμένη ευτυχώς και ηττημένη όπως και ως το Βατερλό, ξέρεις. Κοιτάω την φωτιά και βλέπω μιαν αληθινή γυναίκα. Μπαίνω στην Θάλασσα και την νιώθω. Βγαίνω στον άνεμο και μιλάω με έναν αληθινόν άντρα στον Ωκεανό στον Ουρανό στον Ήλιο. Κοιτάω εσένα μέσα μου με γουρλωμένα μάτια. Θέοι και Θεές, όπως νόμισα, ασχοληθήκαν με το θέμα μας. Κι έρχεται πάλι η Άρτεμις και μου λέει να σε κυνηγήσω. Παλαιά διαθήκη έγραφε ο Τολστόη. Εγώ είμαι Παγάν κι Ανίμ στο θρήσκευμα. Θέλω να τους σέβομαι βεβαια τους Θεούς όλους. Και δεν ξέρω γιατί ενώ λέω πως είμαι Παγάν κι Ανίμ έρχονται, όπως νομίζω, Αυτοί του Πάνθεου σε Εμένα ως μορφές από στοιχεία. Κάπου στο 3000πΧ με 1600πΧ το υπολογίζω πως είναι το τραύμα μου στην εποχή του Χαλκού. Λες να είναι πιο πίσω; Μωρό μου. Κι από εμένα δεν σε ξεχωρίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή