ΓΑΜΩ ΤΑ ΛΑΜΠΑΚΙΑ ΤΟΥ

 

Ας πούμε ότι το που είναι η Αθήνα. Ωραία. Εντάξει.

Ας πούμε ότι το πότε είναι ο ελεύθερός μας χρόνος. Ωραία. Εντάξει.

Ας πούμε ότι το πως είναι ερωτευμένα και ερωτευμένα. Ωραία. Εντάξει.

Όλα είναι ωραία κι εντάξει. 

Εντάξει, δεν είναι όλα ωραία αλλά ας πούμε πως είναι το καλύτερο δυνατόν.

Κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι να συνεννοηθούμε\

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ

ΒΟΗΘΕΙΑ

 ΚΑΗΚΑ

 Κάνω τα βασικά. Πονάω έχω εξοντωθεί. Δεν θέλω να κάνω τίποτα. Μόνο φιλιά κι αγκαλιές και τέτοια. Μαζί σου. Γίνεται; 

Μια μέρα κάθε πρώτη και δεκαπέντε έστω. Γίνεται;

 

Και για μια φορά. Έστω. Το δέχομαι (δεν το δέχομαι ακριβώς αλλά ας πάει ναι ναι και όχι όχι. Ας πάει ναι όχι άρα όχι και όχι ναι άρα όχι. Ναι ναι ναι και όχι όχι όχι. Αλλά αυτό το ναι όχι(ναι) όχι δεν το καταλαβαίνω. ΒΟΗΘΕΙΑ ) .

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΑΥΤΟ. ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ !