το στομάχι μου έχει γίνει χάλια που τα βλέπω πάλι όλα αυτά. σφίξιμο κόμπος. εννοείται πως δεν βγαίνει καμιά άκρη. δεν ξέρω γιατί το κάνω. να κάθομαι να κοιτώ το εκατέροθεν αγαπηταριό η ερωτευμένη η στέητ οι διαφορετικοί τόποι και χρόνοι. ελ καταστροφ. ας έμενε τουλάχιστον η αγάπη η σύνδεση και η επικοινωνία. κι αν γκρεμίστηκαν όλα για να χτιστεί κάτι καλύτερο. τι είναι αυτό το ο καθένας μόνος του.
κάτι τέτοια παθαίνει ο άνθρωπος. ο άπιστος ο μηδενιστής.
και ήθελα να πω κάτι που παρεξηγήθηκα για όλους όσους μου άφηναν σχόλια εδώ τον πρώτο καιρό της σελίδας μου δεν είχα ειδοποιήσεις και έχασα πολλά σχόλια που τα είδα μετά. δεν τα είχα δει. μετά που το είδα έβαλα τις ενημερώσεις και απαντούσα σε όλα. όσα έβλεπα διότι θα έχασα και μερικά πάλι λογικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή