Είδα

 Τεράστιο όνειρο

Είδα ότι ήταν τα Φιλιατρά Αθήνα. Και είχα ένα πανέμορφο μαύρο άλογο που με αγαπούσε πάρα πολύ και με πρόσεχε και γυρνούσαμε την πόλη κι έμπαινα καβάλα παντού σε δρόμους σε καταστήματα σε σκάλες. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως δεν είχαν τακούνι οι μπότες μου είχαν φαγωθεί τόσο πολύ που ήταν λείες από κάτω και γλύστραγαν στα πως τα λένε αυτά που μπαίνει το πόδι στη σέλα και κάθε λίγο έσκηβα και διώρθωνα το πάτημα με το χέρι. Είχε ποτάμι με πεζόδρομους σαν το Πόρτο και το Παρίσι και πολυκατοικίες σε στενούς δρόμους σαν την Αθήνα. Και σταμάτησα κάπου που πουλούσαν παιδικά μουσικά όργανα και κέρδισα τον διαγωνισμό πνευστών ενώ δεν έπαιξα καλά. Και σε έναν παιζόδρομο όλο περίεργα μπαρ είδα πολλούς φίλους. Μέχρι και με τον Αντώνη τα βρήκα και μιλάγαμε και γελάγαμε. Ήμουνα μόναχικός καβαλάρης αλλά πολύ εντάξει μέσα έξω. Μου πουλάγανε και ένα κτήμα με σπίτι και θέα τσάμπα δέκα χιλιάρικα και δεν ήθελα να το πάρω και σκέφτηκα δυο φίλους να το πω για να το πάρουν αυτοί. Έκανα βόλτες την πόλη και αγκάλιαζα και χάϊδευα το άλογο ευτυχισμένη.