Προσπαθώ να είμαι μετριόφρον. Είναι ωραίο που μπορώ να έχω και υπερβολική αυτοπεπίθηση, τόση που με βάζω και δίπλα στον Μητροπάνο. Αλλά προσπαθώ να είμαι μετριόφρον. Ακόμη κι αν αυτό το μετριοτέτοιο μου δίχνει τη θέση μου μέσα στο φέρετρο.
Και τον Καζατζίδη νηπενθές στο ΥΠΑΡΧΩ
Είναι κάποιες συνδιαστικές κινήσεις που μας χρειάζονται ζωντανούς και τους δύο μαζί.
Είναι η ώρα και το μέρος. Οι προοπτικές και οι επιπτώσεις τους. Πες το ψυχαναγκασμό, εγώ το λέω οργάνωση. Όμως μαζί σου δε με νοιάζει το χάος, στο είπα τόσες φορές. Είχα μπερδευτεί. Αλλά με βοήθησες και είδα πως αν είναι να διαρκέσουμε καλύτερα να βρισκόμαστε στο χάος. Παρά σε κάτι ξεκάθαρο και φωτεινό. Μια τρελή βόλτα. Ένα ραντεβού από το υπερπέραν. Μια σακατεμένη ιστορία που όμως τρέχει είναι πολύ εντάξει.
Το άλογο μπλέ και ο πύργος πηγάδι. Το άλογο μαύρο και ο πύργος σοκάκι. Το άλογο κόκκινο και ο πύργος Ομόνοια. Το άλογο ροζ και ο πύργος παπάκι. Το άλογο κίτρινο και ο πύργος μπαράκι. Το άλογο άσπρο και ο πύργος πλοίο. Το άλογο μοβ και ο πύργος σύννεφο. Το άλογο καφέ και ο πύργος όπου γης και πατρις. Το άλογο πράσινο και ο πύργος αστέρια. Το άλογο γκρί και ο πύργος η Πατησίων. Λες και βλέπουμε, το κάνεις κι εσύ θέμα.. Το θέμα είναι ένα. Και έχει γίνει τόσο δα, μια σταλίτσα
Μ' άφησες. Που πήγες. Εγώ όταν παρακαλάω βρίζω. Σε λίγο το βλέπω να αρχίζω να σε "παρακαλάω". Κι είναι δώρον άδωρον να σε παρακαλέσω χωρίς να σε κοιτάω στα μάτια και να σ' αγκαλιάζω μωρό μου.
Γαμώτο σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή