Έκαψα την καλύβα μου να μη με τρων οι ψίλοι

 

Αγάπη μου καλημέρα

Είμαι πολύ χαρούμενη! Την Δευτέρα έχω συμβόλαιο Αθήνα. Έχω ξετρελαθεί! Να είσαι σίγουρη ότι θα φτιάξω ένα πολύ όμορφο αστικό σπίτι. Και θα μπορέσω παίρνοντας απόσταση από εδώ να το αδειάσω κι αυτό και να το διαμορφώσω σιγά σιγά έκθεση της οικοτεχνείας μου και της βιοποικηλότητας του ελαιόδασους και ξενώνα, να το ανοίγω για το κοινό και για τα workshops που ονειρεύομαι. Θα εκθέσω πάνω από 200 είδη βοτάνων από το ίδιο το κτήμα που δεν θα είναι προς πώληση αλλά θα είναι παράδειγμα για αυτά που μπορεί να αποκτήσει κάποιος που θα αγωνιστεί να επαναφέρει τον ελαιώνα του στην φυσική του κατάσταση. Η μπροσούρα θα ξεκινάει με την γνωστή φράση, όποιος κοιτάει μόνο το δέντρο χάνει το δάσος, ή κάπως έτσι. 

Και στην Αθήνα το πρώτο που θα κάνω θα είναι να φτιάξω ένα ωραίο μπάνιο και μια κουζίνα να χαίρεσαι να μαγειρεύεις. Και όνειρευομαι πως θα φτιάξω και το δικό μου δωμάτιο που είναι σαν αυτό του θυρωρού και θέλει πολύ φαντασία στην διακόσμιση αυτός ο χώρος να έχει ένα πολύ δυνατό λίβινγκ ρούμ και τους χώρους των παιδιών είναι σπαζοκεφαλιά όπως σου είπα αλλά τον πιστεύω σαν χώρο γιατί είναι διαμπερής και έχει και γεωθερμία και καλό μωσαικό κάτω που μπορεί και να το ξαναλουστράρω για να πάρω μια σκούπα ρομπότ και παίζει μπάλα μόνη της να είναι πάντα σκουπισμένο και καθαρό. Και θα έχουμε και πικαπ και παιχνιδομηχανή και πάγκο για τέχνη. Κι όλα αυτά ξέγνοιαστα, μόνο με τους λογαριασμούς να μας τρέχουν. Που ξελασκάρω κι όλας σύντομα και θα έχουμε μια άνετη ζωή με τέσσερεις μήνες δουλειά που μπορώ με λίγα μεροκάματα παραπάνω να τους κάνω δυο τρείς και θα τους κάνω, έναν το φθινώπορο και έναν άνοιξη καλοκαίρι. Κι όλους τους άλλους θα ασχολούμαι αποκλειστικά με τους ανθρώπους που αγαπάω και θα κυνηγάω τα γούστα μου και θα δουλεύω και λίγο τα της οικοτεχνείας από εκεί. 

Το βλέπω μπροστά μου το ξέφωτο και δεν νιώθω πιά εγκλοβισμένη.  Σκέφτομαι πως η αστική ζωή θα με φέρει και πιο κοντά στον μέσο άνθρωπο από τα προβλήματα του οποίου είχα απομακρυνθεί και έτσι θα μπορέσω να του μιλήσω καλύτερα με την ποίησή μου. Κι αν το όνειρό μου βγει πραγματικότητα και είμαστε μαζί δεν θα είναι το θέμα μου η πράξη της ολοκλήρωσης και θα ξεκολλήσει και η ποίηση μου από εκεί που έχει φτάσει στο απροχώρητο και θα στοχεύσει σε καινούριες διαχρονικές  προβληματικές και σύγχρονες. 

Έχω πραγματικά αγωνιστεί πάρα πολύ για όλα αυτά και σε είχα και σε έχω συνέχεια φάρο μου του λιμανιού μου φάρο κι όχι της ξέρας που μπερδεύομαι καμιά φορά. 

Γράψε μου νέα σου. Σ' αγαπώ πάρα πολύ μάτια μου. Μη κοιτάς που σωματικά έχω φρικάρει. Με βοηθάνε ψυχολογικά τέτοιου είδους ξεσπάσματα με την εικόνα μου. Το προτιμώ τέλος να ξεσπάω κάπως έτσι την αγωνία και την ανασφάλεια την στέρηση και τα παράπονα μου. Και θέλω να ξεθολώσει κάποτε η κατάσταση αυτή μαζί σου να πατήσω το ακρογιάλι σου. Τουλάχιστον τώρα ξέρω πως ότι και να γίνει θα πατήσω και αν δεν υπάρχει ακρογιάλι για μένα θα το εφεύρω γιατί θα μπορώ να έχω αυτή την αξίωση. Θα είμαι σε θέση για αυτή την αξίωση τέλος πάντων.