Κάθε φορά που μιλάς για θάνατο ανησυχώ πότε και πόσο θα ζήσουμε μαζί. Και κοιτάω το χέρι μου και προσπαθώ να θυμηθώ ακριβώς το δικό σου. Ένας καλός χειρομάντης βλέπει που είναι τα σημεία που πρέπει να προσέχουμε. Που γίνονται οι διακλαδώσεις δλδ. Αλλά δεν μπορεί να σου δώσει ακριβή χρόνο εκτός κι αν διαβάσει γνωρίζοντας μεγάλα γεγονότα και καμπές στην ζωή σου και με τις ημερομηνίες αυτές αν τις βρει να διαιρέσει την γραμμή και να βρει τους χρόνους. Βλέπει μια γραμμή που είναι μια πορεία ας το πούμε. Αν μου πεις πέντε πράγματα θα σου πω ξέρω πότε θα πεθάνεις. Και δε θα εννοώ ότι θα σε σκοτώσω εγώ και έτσι το ξέρω, το χέρι σου θα μου το πει. Εγώ είμαι κάπου στο μέσον της ζωής μου και πρέπει να πάω ευθεία, να μην αλλάξω διότι είμαι κάπου στη μέση και έχω μια διακλάδωση εδώ που πρέπει να προσπεράσω. Η επόμενη διακλάδωση με βγάζει το ίδιο περίπου μακριά όποιον δρόμο κι αν πάρω. Ένα από τα πράγματα που θέλω να κάνω όταν σε δω είναι να κοιτάξω το χέρι σου αλλά να σε ρωτήσω και πέντε πράγματα για να βρω τους χρόνους. Γιατί το μακριά είναι σχετικό με τα σημεία και τις διαιρέσεις όπως σου είπα όπως με μάθαν να το διαβάζω από πολύ μικρή και έτσι έχω σφίξει τα δόντια κι έχω τραβήξει ευθεία για να πάρω την μακρύτερη γραμμή. Είναι κι αυτό ένας τρόπος αντίστασης πες στην απόγνωση. Αλλά μπορεί και να είναι θεικός χάρτης όπως το μάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή