Θα μπορούσα να πηγαίνω πιο γρήγορα. Πιο γρήγορα προς τα που; Θα μπορούσα να πάω σφαίρα φισέκι φλας. Η πραγματική γνώση είναι βιωματική βέβαια. Θα μπορούσα να είχα βρει τον προσανατολισμό μου νωρίτερα. Μέχρι που τρελάθηκα όμως δεν είχα δει πόσο απλό είναι το δρομολόγιο. Ένιωθα πολύ κυνηγημένη και δεν ήξερα καλά τον εχθρό μου, τα όπλα του δλδ. Όταν μπήκα στο πεδίο της μάχης και τρελάθηκα προς στιγμήν άρχισα να βλέπω. Η τρέλα μου είναι τόσο κοντά με την συνειδητοποίηση, η τρέλα και η συνειδητοποίηση σε μένα μοιάζουν να είναι το ίδιο πράγμα. Θέλω να μιλήσω για αυτή μου την εμπειρία. Ήταν λες και τόσα χρόνια μου έσταζε όπως σταγόνα σταγόνα και σε μια στιγμή έπιασε για τα καλά καταιγίδα και ξεκίνησε η αποκάλυψη. Είδα τί με δοκιμάζει και για τί προετοιμαζόμουν τόσο καλά. Θέλω να μιλήσω αλλά δεν θα ήταν και πολύ έξυπνο να το κάνω έτσι εδώ.  Ακόμα και αυτά που γράφω τα κωδικοποιώ και τα τρυπώνω. Δεν είναι ακριβώς τρομακτικό, πολλές φορές στα μάτια μου δείχνει γελοίο. Είναι όπως το τέχνασμα του πρώτου μάγου που μας ξεγελάει ακόμα. Που δεν μπορεί να με κοροϊδέψει για να με μαγέψει πια και αν αδιαφορήσω θα αδιαφορήσει.  Δεν ξέρω καμία δύναμη δυνατότερη από αυτή της φύσης. Γι’ αυτό τάσσομαι με τα στοιχειά που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει να τα νικήσει. Όπως  έκανε κι ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια.