Θέλω να βγω από το τέλμα να φτιάξω κάτι όμορφο. Κάτι τέτοιο το πετυχαίνουν εύκολα με τα μάτια κλειστά , αλλά είπαμε, τα μάτια μας δεν κλείνουν, θέλουν να αγαπήσουν. Είναι πολύ ανώμαλη αυτή η άνοιξη για να βρω κάτι της προκοπής. Μια όμορφη κόκκινη αράχνη και τα τσαμπιά με τις ελίτσες, όλο καρέ κι αφαίρεση. Κι εγώ μονίμως να επιστρέφω στον πάγκο. Σκληρός ο πάγκος, θέλω κάτι πιο αναπαυτικό, μεγάλωσα αλλά δεν περιμένω να αλλάξω. Κάνω άβολες σκέψεις, παίρνω τα βολεμένα πράγματα και τα κάνω πυργάκια σφηνωμένα και να δείχνουν κάτι άλλο. Έχω τρελαθεί στην αφαίρεση και έχω μαζέψει του κόσμου την σαβούρα για να την διαλογιστώ, είναι όντως ένας σκουπιδότοπος τα υλικά μου. Όχι, δεν υποτιμώ την τέχνη μου, τον πολιτισμό μας τον βλέπω έτσι και δεν μαζεύεται με τίποτα. ΕΓΩ θα το μαζέψω, μαζί σου. Έκανα πολλά τέτοια έργα. Και σκελετούς. Τα ποιήματά μου έγιναν σκελετοί, έχω τρομάξει. Θέλω να παχύνουνε λίγο. Να καθίσουν κάπου αναπαυτικά και να δεχθούν περιποιήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή