Είμαι στο λεωφορείο για Αθήνα και παίζει μοντέρνα σκυλάδικα. Ξέρω τι θέλω να κάνω, παλατζάρω λίγο στο πως. Κάτι στιγμές λέω τι βλαμένο κολλημένο τραυματισμένο που είμαι και δεν βγαίνω να πάρω κεφάλια. Μετά λέω πως δεν είμαι βλαμένο αλλά είναι η άποψη μου και η κοσμοθεωρία που μου απορήπτουν τους υπάρχοντες τρόπους για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων μου στα πρότζεκτ που εξετάζω. Εντομεταξύ οι εδώ προσπάθιές μου έχουν προβλήματα, γκανκστερικά με πετάξαν έξω από την έρευνα με τα υποτροπικά και έγινε και πειρατία στο κόμμα. Είναι θρίλερ η φάση και για γερά νεύρα. Σίγουρα δεν θέλω να συνδιαλέγομαι άλλο με αχιράνθρωπους, δημοσιογράφους και μαφίες. Θέλω κάπου καλά να δώσω την ενέργια μου. Έχω ένα πρότζεκτ για εταιρία αλλά δεν ξέρω αν θέλω να μπω κεφάλι. Θα το φτιάξω και θα το δώσω να το τρέχουν άλλοι να κρατήσω ένα μικρό ποσοστό. Χρειάζομαι ένα σπίτι με τα βασικά στην Αθήνα. Να μπορώ να είμαι συγκεντρωμένη μια ώρα το πρωί και όλο το απόγευμα στα παιδιά. Η μικρή είναι υπερκινητική και αντιδραστική. Είναι υπέροχο πλάσμα, της τα λέω, κάνει του κόσμου τις σκανταλιές αλλά κάνει και πολύ γλυκές χειρονομίες και δεν μπορώ να είμαι αυστηρή μαζί της παρά να της μιλάω όσο μπορώ και να της μαθαίνω ότι ξέρω. Είμαστε τρείς πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι και θέλουμε να δοκιμάσουμε τη ζωή στην πόλη. Θυμάμαι τη ζωή στη πόλη, είναι πιεστική και καταπιεστική και ανθρωποφάγα. Κι η επαρχία πιο σκατά είναι. Η ερημιά είναι το καλύτερο και στην πόλη μόνο για επίσκεψη και για λίγο. Κάνω όνειρα ότι θα σε βρίσκω το πρωί στο κρεβάτι μου. Προσωπικά θα αντάλλαζα όλα όσα κάνω με αυτό. Δεν ξέρω αν θα σ' άρεσε, πραγματικά δεν έχω βγάλει καμία άκρη μαζί σου και ώρες ώρες βλέπω κάποια πράγματα που με κάνουν να λέω πως δεν σε ξέρω καθόλου, πράγματα που είμαι συνειδητά απέναντί τους, αν είναι αυτά τα πράγματα και δεν είναι άλλα που δεν πάει το μυαλό μου. Όχι λέω, δε μπορεί να είναι έτσι κάτι άλλο θα συμβαίνει. Αλλά περνάει ο καιρός και φαίνεται τι είναι ο καθένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή