Ξέρω ότι δεν είναι το τσιγγάνικο ή το λαϊκό ή το αστικό ή οποιοδήποτε όνειρο που μας χωρίζει. Δεν είναι λιγοψυχιά. Είναι η έρευνα που έχει δείξει τι περπατάει και τι όχι κι αν τελικά περπατάει και αν είναι θέμα να περπατήσει κάπως έτσι αφού για μένα το λαϊκό και το αστικό όνειρο είναι δρόμοι που με κλείνουν και με μαυρίζουν. Και σε σένα το ίδιο σου κάνουν και το ξέρεις. Σου λέω διαφωνώ. Και όπως σου λέω διαφωνώ και μου την δίνεις και πιάνω τις γωνίες μου να στο δείχνω τι βλέπω, πιάνω το κλαρίνο και βρήκα σήμερα έναν δρόμο στο σι μπε μολ που συμβαδίζει με το ντο! Δεν φαντάζεσαι τι είναι αυτό. Μου χαμογέλασε ο Πυθαγόρας. Σήμερα που με θύμωσε η διαφωνία μας το κατέκτησα και γέμισα ελπίδα. Διότι σε αυτή την κλίμακα μπορεί να παίξει το σι με το ντο παρέα! Δεν ξέρω αν το κάνει κανείς αυτό, δεν το έχω ξανακούσει αλλά εγώ το έκανα σήμερα και μπορώ να το κάνω πια γιατί το ξεκλείδωσα κι έσπασα κάθε θεωρητικό φράγμα. Κι ας έρθει όποιος θέλει να μου πει ότι διδάχτηκε πως δεν γίνεται κάτι τέτοιο να του το παίξω. Και μουδιάσαν τα χείλη μου, όπως θέλουν να σε νιώσουν γαμώτο. Πιο πολύ από όλα μου την δίνει που δεν γαμιόμαστε. Είναι ο μοναδικός λόγος που μας χωρίζει.
Εμάς
.. και παρερμήνευέ το όσο θες. Ένα θα μένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή