Φοβάμαι ότι το αμάξι μου θα σου φανεί σταύλος. Και το σπίτι μου. Πέφτουν φαγητά κάτω και βάζω μέσα τα σκυλιά και τα καθαρίζουν. Δεν θυμάμαι να ξεσκόνισα κάποια φορά φέτος, τελευταία πρέπει να ήταν κάπου το φθινόπωρο. Το γραφείο μου στη σοφίτα μυρίζει τσιγαρίλα σαν τα παλιά βαγόνια και το γραφείο πάνω έχει στάμπες από τις στάχτες και τα ποτήρια. Μόνο οι γκοστμπάστερς μπορούν να με καθαρίσουν. Σε καμιά σπίντα μου τα μαζεύω. Τα κοιτάω κάπως πιο έντονα αυτές τις μέρες κι ανησυχώ λίγο τι θα κάνεις εσύ μαζί μου. Η κουζίνα μου όμως λάμπει. Το αντιμετωπίζω επαγγελματικά εκεί το θέμα, με επιστημονική οργάνωση και τάξη. Θα φτιάξω και την σοφίτα έτσι. Θα την φτιάξω και θα φτιάξω εκεί και τον περιστερεώνα μας. Αν και το σπίτι μας, το δικό μας σπίτι είναι αλλού. Κι ακόμα δεν έχει καθόλου πορτοπαράθυρα και κάτω είναι χώμα. Τίποτα δεν έχει, τοίχοι είναι με σκεπή, αλλά είναι δίπλα στη θάλασσα και θα το φτιάξω. Το έβαλα σε ένα πειραματικό πρόγραμμα από το υπουργείο γεωργίας και είναι να μου φέρουν υποτροπικά φυτά. Θα έχουμε την δικιά μας υποτροπική ζούγκλα εκεί. Αν δε σ'αρέσει μπορούμε να βρούμε κάτι άλλο που να σ'αρέσει. Σκέψου το και να μου πεις. Θα μου πεις;

(Photo by me/ σήμερα άστο, η μελέτη μου έχει λίγο ξεφύγει)