Μη με ταπεινώνεις άλλο.

 

Ναι, ξέρω τι σκέφτεσαι, σ’ αρέσει να σκέφτεσαι τι να κάνεις μαζί μου. Που θέλω όλη την ώρα να σε έχω, αγκαλιά και να μου μιλάς με όλους τους τρόπους.

Το ξέρω γιατί δεν υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτή την πραγματικότητα. Είναι ανώτερο κι από το να σκέφτεσαι τις ιδέες του θεού. Και ξέρεις ότι δεν υπερβάλω. Ότι στέκομαι απέναντί σου με συστολή από σεβασμό μη τυχόν και κατά λάθος πατήσω πάνω στην φωνή σου την εσωτερική.

Όλα αυτά τα χαοτικά συναισθήματα προκύπτουν από την αυστηρή συστολή του "αέρα" μέσα στο όργανο της ψυχής όπως στην μουσική. Από δέος την στιγμή του χαμογέλιου σου στην αγαπημένη μου «αφή». Διάτρητο κύμα που σκορπάει βροχή.

Λάμψη στο μάτι μου σε όλες τις διαστάσεις μου! Εσένα βλέπω. Τα νεύρα μου παίζουν πάνω κάτω. Το στομάχι μου είναι χάλια. Υποφέρω. Σε θέλω. Σε έχω κάνει θεό. Θεέ, ξύπνα, έφτασε η Δευτέρα παρουσία. Πότε θα σε δω;