ΣΥΜΒΑΤΟΣ ΔΟΤΗΣ

 ΣΥΜΒΑΤΟΣ ΔΟΤΗΣ

Ο κόκκινος εαυτός μου είναι όλος για σένα.

Πυροδοτείται μυστηριωδώς. 

Έχει το χρώμα του Αυγουστιάτικου ηλιοβασιλέματος

Του αίματος. Των χειλιών σου.  

Νιώθω ότι είσαι κι εσύ σαν εμένα..  

Πως κοκκινίζεις ναι 

και  σ’ αρέσουν τα απαλά δέρματα

οι γλυκές μυρωδιές 

οι καμπύλες που είναι σαν ποιήματα

Τα ολισθήματα

οι δαντελωτές κορυφές, τα φιλιά τα λεία

τα βασανιστήρια στους προσαγωγούς

οι βουτιές που ανασαίνουνε σπλάχνα

οι λεπτοί αναστεναγμοί

οι κομπιαστές κραυγές.

Η γλώσσα πάνω από όλα.

Τα συμπλέγματα που πυρακτώνονται 

από τα άστρα του Ωρίωνα του αστέρα της Αμαζόνας

Και θέλεις να σπάζεις σαν μπουρμπουλήθρα

στην πιο τρελή περιστροφική τσουλήθρα

κι αντέχεις τις τριβές και τις συντριβές.

Και ναι σε ενδιαφέρει να μάθεις

πως με τη δύναμη του μυαλού 

το σώμα γίνεται συμπαγής παλίρροια

που ξεχειλίζει τη μυστική πορφύρα. 

Θέλω να σου διαλύσω ότι έχεις μέσα σου στατικό

 να το κάνω ρευστό να αναβλύσει 

να το πιω σε καταιγίδα.

Δώσε μου λίγο αέρα…                      

απ’ τη χαίτη σου να πιαστώ, από τα πλευρά σου.                       

Θέλω για μαξιλάρι μου την κοιλιά σου...

 Μπορώ να σε κοιμίσω στην κόλαση 

και στον παράδεισο να σε ξυπνήσω

Να ανατρέψω σε εκτυφλωτικό φως 

τον Άδη και το σκοτάδι. 

Γαλακτερή μου κοσμογέννεση

λευκόχρυσο ποτάμι μου 

πυρωμένο της νύχτας μέταλλο

να μου μεταγγιστείς θέλω

Γιατί είσαι ο συμβατός μου δότης.