Οι τρελοί

 

Και αυτοί σιωπούν γιατί τους πήραν

 τα χωρίσματα του νου,

και οι ώρες όταν κάποιους ένιωσαν κοντά 

μόλις τους αγγίξουν φεύγουν.

Τις νύχτες συχνά όταν φτάνουν στο παράθυρο

 είναι ξάφνου όλα καλά.

Τα χέρια τους βρίσκουν το Συγκεκριμένο,

και η καρδιά ψηλώνει ίσως για να προσευχηθεί

και τα μάτια ξεκούραστα κοιτούν

τον ανέλπιστο, τον παραμορφωμένο κήπο

μεσ' στο καρό που ηρεμεί,

εκεί στο φέγγος των ξένων κόσμων

μεγαλώνει και δεν χάνεται ποτέ.

RAINER MARIA RILKE