Σε μια κριτική για το πρώτο βιβλίο του Κάφκα Παρατήρηση, ο Musil εγκωμιάζει το απαράβλητο ύφος του συγγραφέα που θυμίζει την "ευσυνείδητη μελαγχολία" με την οποία "ένας παγοδρόμος εκτελεί τις μακρές του περιστροφές και φιγούρες". Με την εικόνα μιας ονειρικής διεισδυτικής έντασης ανακάλυπτε στον Κάφκα "μια φιλική ηπιότητα όπως τις ώρες ενός αυτοχειριαζόμενου ανάμεσα στην απόφαση και την διεκπεραθωση".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή