Δε μπορώ να στα γράφω όλα, αυτό πρέπει να το καταλαβαίνεις. Όχι ότι γράφω ψέμματα. Από σένα ξεκινάνε όλα. Η αισιοδοξία μου ότι θα έρθουν τα πρωινά που θα ξυπνώ δίπλα σου και δεν θα θέλω να αλλάξω άλλο τον κόσμο. Μέσα από την ιστορία μας βλέπω τα πράγματα. Αν η ζωή ήταν ρόδινη και οι άνθρωποι θετικοί, ανοιχτοί κι ωραίοι θα είχαμε φιληθεί σε εκείνο το πρώτο λιμάνι. Δεν μπορώ να ξεχάσω το χαμόγελό σου εκείνο το πρώτο βράδυ, ήταν μεγαλύτερο από όλο το λιμάνι. Μάλλον μεγαλύτερες από όλα ήταν οι ανασφάλιές μου. Τέλος πάντων. Έχει εξελιχθεί πάρα πολύ η ιστορία από τότε. Μακάρι η ανθρωπότητα να είχε κάνει τα βήματα που κάνουμε εμείς τόσα χρόνια από την αγάπη μας. Δεν γίνεται εδώ να στα λέω όλα. Δεν είμαστε οι δυό μας εδώ. Και δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί οι φανατικοί μου αναγνώστες. Αν είναι οι μαφιόζοι που τους μπαίνω στην μύτη, αν είσαι εσύ, αν είναι κάποιος άλλος. Έχω κι αυτήν την περίεργη περιφάνεια να μην το ψάξω. Εγώ νιώθω καλά με τα συναισθήματα και δε με νοιάζει. Πονάω, το σώμα μου είναι εξουθενωμένο, οι επιθυμίες μου οργώνουν το μυαλό αλλά νιώθω καλά με τα συναισθήματα. Νιώθω καλύτερα από πριν που έθαβα το κορμί. Ακόμα και αν δε με θες νιώθω καλύτερα που με βοήθησες έστω κι έτσι να το ξεσπάσω να το εκφράσω έστω κι έτσι με πένθος βαρύ και απόρυψη κι εγκατάληψη και σχιζοφρένια αναφορική. Νιώθω όμως ολόκληρη τώρα. Είμαι ολόκληρη μέσα σε μια κόλαση και σε ψάχνω. Σ' αγαπώ και φωτίζει. Σ'αγαπώ και αλλάζει η κόλαση σε παράδεισο και δε χρειάζεται να σε ψάξω αλλού παρά μέσα μου. Μόνο που θα ήθελα να βρούμε μαζί και μια λύση για το σώμα. Εσύ δε βιάζεσαι, μπορεί και να μην το θες .. εγώ έχω διαλυθεί. Όμως να μη με λυπηθείς. Με τίποτα να μη με λυπηθείς. Πάνω μου να πέφτεις με όλες σου τις δυνάμεις. Με άμιλλα ευγενική. Μη μου χρεώσεις πισόπλατα και γλίτσες. Ποτέ δε σκέφτηκα να σε δοκιμάσω με κάτι, ποτέ δεν αμφέβαλα για σένα δεν έχω σκεφτεί άσχημα για την αγάπη σου ποτέ. -Κατάλαβε πώς το εννοώ- . Ναι έκανα λάθη και σκήλιασα για να προστατευτώ έκοψα την ψυχή και το σώμα στα δυό, νέκρωσα, αναστήθηκα, μαρμάρωσα, παρανόησα, τυφλώθηκα. Δεν χρειάζεται να κοιτάω άλλο το παρελθόν. Μέσα σε όλο του το άλγος είναι τόσο γλυκό να συμβαίνουν από έρωτα όλα αυτά. Είναι τεράστιο. Πόσοι οι "τυχεροί" που μπορούν να διανοηθούν μια τέτοια ιστορία..

. Βοήθησέ με να βρούμε μια λύση να ρίξουμε στην Γη αυτόν τον κομήτη.