Θα χαθούμε χωρίς να προλάβουμε 

τον τελευταία σπασμό των σωμάτων μας

και την ύστατη χειραψία των ματιών μας

το ραδιόφωνο θα τραγουδα: "Αγάπη που πέρασε ποτέ δεν υπήρξε"

κι εγώ θα χαμηλώνω την ένταση γιατί θα ξέρω πως υπήρξες φρικτά.

Θα χαθούμε και στο δρόμο θα χύνεται ο θόρυβος των ντελιβερι όπως τα λόγια από το στόμα του Σταυρογκιν όταν λέει 

"Δεν πιστεύω"

Θα χαθούμε χωρίς να προλάβουμε να πούμε  ένα αντίο

έστω σαν πρόφαση για να λέω ύστερα 

στο γιατρό ότι σε συνάντησα

και "Τώρα, γιατρέ μου, τα βράδια χρειάζομαι ταβορ κι όχι δεν είναι λύπη

ούτε κατάθλιψη αυτό, είναι πένθος φροϋδικο  για να σεμιναριαζονται φιλοπεριεργα πνεύματα με all inclusive παροχές στα ξενοδοχεία της ανέλιξης" 

Θα χαθούμε και θα 'ναι σαν να επιστρέφω απ' το κρύο όπως εκείνος ο κατάσκοπος που έγινε ταινία.

Θα χαθούμε με μοναδικό μου μυστικό την ανάμνηση της αφής σου όταν τα βράδια μου έλεγε: "Μείνε".

Και θα 'ναι η νύχτα σαν παρομοίωση που έμεινε στη μέση επειδή εξέλιψαν βιαίως οι λόγοι της γραφής 

Θα χαθούμε και θα 'ναι η νύχτα σαν δικαστής που λέει: "Ισόβια".

Μήτσος Ζαρκάδας