Εκατομμύρια ώρες και πάλι

Σ' αρέσει να με διαλύεις. Να λέω του κόσμου τις χαζομάρες για να κοροϊδεύω την αμηχανία μου. Να κάνεις όλη την άμυνά μου να παραπατά. Σ΄ αρέσει να γκαζώνεις όταν ουρλιάζω πως φτάνει! Να με βλέπεις να κομπλάρω, να βασανίζομαι, να τρελαίνομαι, να γίνομαι για σφαλιάρες. Να αρπάζουν τα φρένα μου. Δεν εξηγήται αλλιώς. Κάτι λένε τα χείλη σου αλλά εγώ έχω κουφαθεί όμως ακούω τη φωνή σου και δεν βλέπω τι λέει. Μυρίζει σαν αίμα. Όπως και το βλέμμα σου. Έρχομαι πολύ κοντά του, πολύ κοντά, τόσο που θέλω να ασχοληθώ κάποια στιγμή και με την πλάτη σου. Με τους ώμους σου  κι εκεί που ξεκινάν τα μαλλιά σου. Με όλη τη ραχοκοκαλιά σου να στροβιλιστώ.  Θέλω να διαλυθούμε μαζί. Είναι χιλιάδες οι μέρες που το σκέφτομαι. Ο ήλιος μου βγαίνει και πέφτει στα μάτια σου. Όλες οι λέξεις μου είναι η γλώσσα που θέλει να ανοίξει το στόμα σου. Συνέχεια. Μου λείπουν αισθήσεις.  Θέλω να ξέρω τα πάντα. Ότι έχω γράψει δε φτάνει ούτε στο ένα χιλιοστό. Τα βάζω όλα και τα καίω σε αυτή τη φωτιά και   πάει   ως τον ουρανό ..  Καλημέρα