Έκλεισα το ράδιο. Πέταξα το κινητό κι άρχισα να χαϊδεύω το υφαντό. Να πιάνω τα ξέφτια και να ξηλώνω πάλι λίγο λίγο το μυαλό. Βλέπω ποιο είναι το «λογικό» και ποια η «τρέλα», δε χρειάζεται να ανησυχεί κανείς για τη μαρμαρυγή στα μάτια, για το χαμένο βλέμμα που ακούει «έλα» υπνωτισμένα. Διάολε όταν φεύγω από τον καθρέπτη μένει μόνο το τζάμι, γυαλί είναι. Και όσα ου ι Ουι ΟΥ Ι κι αν πω δεν βλέπω στο γυαλί τον γιαλό που μου τάζεις, μέσα από τα κουνημένα είδωλα, τα κομμένα και ραμμένα, παράταιρα. Τα κουτσουνάκια από το θέατρό σου δεν είχαν ποτέ ζωή στο φως. Ανοίγω το φως, το κλείνω. Πάει τώρα. Ψυχή μου αγαπημένη! Επέστρεφε στου σώματος το ναό. Να σε βλέπω καλά ΔΥΝΑΤΑ . Να σε χαιρετώ ζεστά. Να σε χαρώ. Στον Ήλιο και τα φεγγάρια. Όλα τα φεγγάρια, τα θέλησα και τα θέλω για μας. Κι αυτό γίνεται μόνο όταν φωνάζουμε –μαζί- «τα πράγματα» με τα ονόματά τους. ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ . Και, ναι, μπορώ να ντυθώ ή να ξεντυθώ ότι μας καπνίσει. Πες μου, ποιο τραγούδι σε γιατρεύει; Κανένα; Ωραία. Κλείσε τις αισθήσεις και άνοιχτες πάλι, μια μια, μέτρα πολύ σταθερά, με την σοφή σειρά. Κράτα το Άλφα στο βλέμμα. Καθαρίζει. Βλέπεις. Όταν είναι εντάξει ίσιωσέ το. Έτοιμο. Μπροστά σου. Ας κάνει έτσι ότι θέλει. Αυτό είναι. Αν θες να αλλάξεις κάτι δοκίμασε. Αμεληταία και σκέπασ’το με τη γλώσσα. ΜΕΑΓΑΠΗΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ. Η γνώση φυλάει τη σκοπιά. Το ύφος στην μέση του στέρνου. Και το ήθος στεφάνι που είναι λαμπρό, ολοστρόγγυλο! Βάλτου φωτιά να δεις τη φωτιά σου να χάνεται στον ήλιο του και να ανοίγουν οι ουρανοί ΝΑΔΕΙΣ. Δε μπορώ να σου πω άλλα. Στην αγκαλιά σου ίσως μπορούσα. Να συνομιλώ με τον δαίμονα, να του γελάω κατάμουτρα, πιστεύοντας, λατρεύοντας, την αλήθεια. ΗΛΙΟΦΩΤΙΣΤΕΣΤΕΜΕΝΑΕΙΖΩΑΓΑΘΑΝ
Διότι κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε ποτέ πώς ποτέ όσο και να μακραίνει ο τύπος, η φόρμουλα, ο αλγόριθμος, το κάτι, πες το όπως θες, η ψυχή που περισσεύει είναι έρωτας, αχανής, που θέλει τρελά να γειωθεί σε πηλό και στο άψυχο να δώσει την ψυχή που περισσεύει. Μεταθανάτιες εμπειρίες και σκανδιναβικές θεραπείες. ΟΧΙ . Ευχαριστώ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΣΑΛΤΑΡΩ
