Είναι ωραίο να ξεκινάς και να μην ξέρεις που πας. Αν θα κάνει κρύο ή ζέστη εκεί. Αν θα είναι ερημιά ή μεγάλη πόλη. Δεν ξέρεις. Ακολουθείς ένα υπέρλαμπρο άστρο. Παίρνεις όλες τις εποχές, ετοιμάζεσαι για όλα τα κλίματα, ετοιμάζεσαι για καταδρομική γιορτή. Άκου εγώ θα φτάνω εκεί κι αν δεν με δεις μπροστά σου φτύσε με. Φτύσε με κι όταν με δεις, όπως νιώθεις. Το έχω προβάρει το φτύσιμο τόσες πολλές φορές. Το σάλιο σου θέλω, έτσι κι αλλιώς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Να βυθιστώ όπως ένα διψασμένο τραγί βυθίζει τη μουσούδα του σε ένα σκασμένο καρπούζι. Ή θα συνεχίσω να πίνω θάλασσα. Εντάξει. Τώρα φτιάχνω τα παπούτσια για να περπατήσω την πόλη. Με σκοπό. Όπως στα μπλουζ. Μη φανταστείς. Ένα μυστήριο είναι να λυθεί. Πριν πεθάνω δηλαδή για να μην πεθάνω στη νέκρα. Μια μετάβαση είναι όλο το έργο. Με αμέτρητες πράξεις. Και άλλες τόσες κομμένες σκηνές. Τις κομμένες σκηνές τις αγαπώ πιο πολύ. Είναι ένα άναρχο πικ η κάθε μια τους. Άσεμνες κυρίως και πολύ ντροπιάστηκες. Δε μας βλέπει κανείς όμως και μπορώ να σου δίνομαι έτσι αυθόρμητα. Όπως ζεις κάτι όταν είσαι μέσα σε αυτό και φαίνονται όλα τελείως φυσιολογικά. Μπορούν και τεντώνουν τα αισθήματα όπως τα μπαλόνια. Όλο χαρά και παιδική υστερία. Φουσκώνονται και σπάζονται πάνω στο παιχνίδι. Ξέρεις. Το έχουμε κάνει πολλές φορές αυτό. Πρόσεξέ με. Θέλω να περπατούμε σοβαρά μαζί. Να «περπατήσουμε» μαζί γενικώς. Είμαι ο άνθρωπός σου. Να μου μιλάς. Να σε φιλάω... Να σε αγγίζω κάτω από τα τραπέζια. Μετά να σε βάζω πάνω στα τραπέζια. Να παίρνουμε την αγωγή για την καρδιά σωστά και στην ώρα της. Αν μου πάθεις κάτι θα πεθάνω! Πες μου τι θέλεις να τρέξω! Και να σου φτάνω.
(art GARSOT /expand your mind through the arts)
